Hey, Ik ben een poging aan het wagen een chicklit te schrijven. Bij proeflezen staan twee stukjes. Nu vroeg ik me af: Je mag niet teveel beschrijven. Dus eigenlijk bestaat het verhaal zoveel mogelijk uit dialogen en gedachten? Of zie ik dit verkeerd? Ik heb namelijk soms het gevoel alsof ik een compleet hoofdstuk alleen in dialoog schrijf met hier en daar een zin beschrijving. Maar niet teveel. Mijn man en moeder vinden het juist heerlijk en hebben beide een totaal ander beeld bij de personages en bij de omgevingen waarin het zich afspeelt. Is dit niet juist de bedoeling? Dat het niet allemaal zo strak staat beschreven maar gewoon luchtig en vooral heel snel? Het is moeilijker dan ik dacht. Het ene moment vloeien de woorden uit mijn vingers en het andere moment kan ik alleen maar staren.