Geen afbeelding
Carduelis

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Maatschappelijke stof voor het schrijven

 31 januari 2009 - 23:11
Kader Abdolah heeft ooit eens (iets in de trant van) gezegd: 'Jonge schrijvers hebben niks meegemaakt, geen oorlog, geen honger, en missen dus iets.' Dat, en een "gebrek" aan levenservaring en nog niet echt een gevoel van engagement, zit mij dwars. Ik vraag mij af, of ik wel een (goede) schrijver kan worden. Immers, W.F. Hermans, Gerard Reve en Harry Mulisch zijn gevormd door de Tweede Wereldoorlog en Hella S. Haasse door haar periode in Indië. Stuk voor stuk* grote auteurs. Moet een schrijver echter wel geëngageerd zijn, moet een schrijver echter wel iets groots hebben meegemaakt? De uitspraak van Kader Abdolah steekt me, terwijl ik niet eens weet of 'ie waar is. Misschien, moet ik stellen, ben ik bang dat 'ie waar is. Ik vind het moeilijk om precies te verwoorden wat mij dwarszit, maar dit topic is niet bedoeld voor persoonlijke ondersteuning. Nee, eerder om een discussie te openen over engagement in de literatuur: is het nodig? Heb je het zelf, wat vind je ervan? * Vrij voor interpretatie, het is niet mijn bedoeling een discussie te starten over de grootsheid van een bepaalde schrijver.

Geen afbeelding
chrislaevers

Lid sinds

15 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 juni 2010 - 10:24
Ik vind niet dat levenservaring het hoofdingrediënt is om succesvol te schrijven. Vaak hebben jonge mensen een frisse, originele, innoverende kijk op de wereld, op emoties... als dit tot uiting komt in het schrijven, vind ik dat minstens even interessant als levenservaring.

Geen afbeelding
Four Seasons

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 juni 2010 - 12:11
Volgens mij maakt het ook uit hoe intensief je de wereld om je heen beleeft. Sommige mensen gaan elk jaar op vakantie, liggen alleen maar aan het strand (en gaan 's avonds uit) of zitten op een camping zonder daar echt vanaf te gaan, maar ze leren wel mensen kennen. Anderen maken van de gelegenheid gebruik om een land zoveel mogelijk te leren ontdekken door middel van excursies en dergelijke of proberen misschien zelfs mee te doen aan het hoe het leven daar is. Toen ik studeerde merkte ik ook dat ik de ene stad in een (introductie)week beter heb leren kennen dan een andere stad waar ik één (klein) jaar heb gewoond. Er bestaat ook een 'schrijver'/striptekenaar, (Hergé, de schrijver van Kuifje als ik me niet vergis) die beschreef heel treffend een land waar hij nog nooit geweest was. Wat ik wil zeggen is, het gaat niet om hoeveel je meemaakt, maar hoe je het beleeft. Wat ik ook belangrijk vind is, dat de ervaring die je opdoet bij je moet passen. Er bestaat een citaat die ongeveer zo gaat: Je leert niet de wereld kennen door veel te reizen, maar door ernaar te kijken met andere ogen. Ik weet alleen niet hoe deze precies gaat en van wie het is.