Hallo allemaal, Op mijn veertiende las ik voor het eerst een young-adult-sciencefiction boek. Dat was De Hongerspelen van Suzanne Collins. Ik vond het zo goed, dat ik meer boeken uit dit genre ging lezen. Inmiddels zijn we vijf jaar en heel wat boeken verder. In de plots van deze verhalen is mij iets opgevallen. Ze lijken allemaal op elkaar. Het is net of de schrijvers bij elkaar afgekeken hebben. Dat snap ik wel. Je leert altijd van je voorgangers, maar toch... De plots zitten ongeveer zo in elkaar: De hoofdpersoon leeft in een land waar de bevolking onderverdeelt is in het gewone volk en een duidelijk aanwezige rijke elite. De hoofdpersoon behoort tot het gewone volk. Hij/zij heeft door dat de samenleving waarin hij/zij leeft onrechtvaardig is, maar durf daar niets aan te doen. Door de brutaliteit van de hoofdpersoon, of toeval komt hij/zij in de wereld van de elite terecht. Daar wordt de hoofdpersoon verliefd. Vaak op iemand die te dichtbij de elite staat. De geliefde van de hoofdpersoon vindt ook dat er iets moet veranderen, maar dit kan hij/zij niet doen. Dan zo zijn/haar familie zich tegen hem of haar keren. Ondertussen ontdekt de hoofdpersoon dat hij/zij over vaardigheden beschikt. Dit wil hij/zij inzetten om verandering aan te brengen. Uiteindelijk gaat de hoofdpersoon een opstand leiden. Dit gebeurt naar veel twijfels. Wat ik vervelend begin te vinden is dit: Vaak weet je meteen op wie de hoofdpersoon verliefd wordt. De scheidslijn goed en kwaad is te duidelijk. In het echte leven is dat niet zo. Wat vinden jullie hiervan? Ik hoor het graag. Groetjes, I.v.E