Hoi Dave, Dit hangt helemaal af van of je een 'pantser' of een 'plotter' bent. Pantsers beginnen gewoon en zien wel waar het schip strand. Plotters werken eerst vaak alles in detail uit voor ze beginnen te schrijven. Het is dus afhankelijk van je eigen stijl. Ik ben persoonlijk een plotter en kan domweg geen woord op papier krijgen voor ik het hele verhaal uitgewerkt in mijn hoofd heb (en op papier). Er is geen foute of goede methode. Je moet uitzoeken wat bij je past en dan daar mee verder gaan. Succes! Maria

De term pantsers is mij onbekend, behalve in de betekenis van tanks. Maar goed, het is wel duidelijk wat Maria daarmee bedoelt. Ik geloof niet dat er een scherp onderscheid bestaat tussen 'pantsers' en 'plotters'. Om te beginnen zal niemand die voor de vuist weg aan een dikke roman begint er onderuit kunnen om af en toe te plannen, of je dat nu in je hoofd doet of op papier. Laat je dat na, dan loop je vroeg of laat onherroepelijk vast. Verder schrijven veel mensen niet altijd op dezelfde manier. Zelf ben ik meestal ook geneigd om de kern van een verhaalplot al te hebben staan voordat ik begin met de uitwerking. Maar af en toe, als het kan (met name bij een kort, chronologisch verlopend verhaal vanuit slechts één perspectief) vind ik het ook wel spannend om het verhaal 'zichzelf te laten schrijven' door geen enkele scène vooruit te plannen. Voor Dave lijkt me toch echt de enige oplossing om eerst eens rustig na te denken over een rode draad om die losse stukken aan op te hangen. Maar het ligt er wel aan wat je bedoelt met die 'losse stukken'. Zijn dat gewoon spontane invallen zonder veel onderling verband? Ik vermoed dat je dat niet bedoelt, omdat je het hebt over een verhaal waar je ze in kunt stoppen. Soms helpt het om iets voor jezelf visueel te maken. Schrijf je invallen bijvoorbeeld in het kort op kaartjes en neem er ook een aantal lege bij. Kijk of je de kaartjes met een scène ergens een plaats in de rij zou kunnen geven. Bekijk die rij kaartjes als je klaar bent en bedenk wat er nog ontbreekt. Heb je al een echt verhaalbegin? Heb je een duidelijk idee van de verhaalclou? Weet je al hoe je het wilt laten eindigen? Zo werk ik wel eens ooit als ik vastzit. Het is natuurlijk alleen een voorbeeld.Je kunt daar tal van variaties op bedenken. Hoofdzaak is dat je een manier vindt om van losse scènes een logisch en overtuigend geheel te maken. Of niet natuurlijk. Dan moet je niet bang zijn om een idee te laten vallen of te besluiten dat dat gewoon een heel ander verhaal moet worden.

Ik speel al een tijd met de gedachte om een fictie/fantasy boek te schrijven. Regelmatig verzin ik losse stukken waarvan ik denk dat ik ze uiteindelijk in een verhaal kan stoppen, maar het lijkt alsof ik maar geen begin kan maken.

Ze zeggen wel eens dat je in één zin de kern van je verhaal moet kunnen vertellen. Hoe zou die ene zin van jou luiden? Als je dat weet, kom je misschien op goede gedachten om de losse stukken aan elkaar te verbinden en een begin te vinden. Maar als de losse stukken niet bij elkaar passen, kun je er geen verhaal mee maken. Misschien kun je dan eens proberen om een los stuk uit te bouwen tot een verhaal. Als je nog niet veel ervaring hebt met het schrijven van verhalen, is een heel boek wel een grote klus om mee te beginnen. Maak eerst eens één verhaal af (tot in de puntjes).

De term pantsers is mij onbekend, behalve in de betekenis van tanks.

'Pantser', als in 'Flying by the seat of your pants'. Oftewel 'uit de losse pols'.

Ik heb het intussen gegoogeld. Als je meteen had aangegeven dat het een Engelse term is, had ik dat al eerder gedaan. Wie aan Nanowrimo meedeed, zal het wel eens eerder tegengekomen zijn.

Sorry, Hay. Ik was in de veronderstelling dat mijn aanhalingstekens voldoende waren om aan te geven dat het een buitenlandse taal betrof.

Excuses lijken me overbodig, Maria. Met iets meer ijver had ik dat zelf al eerder ontdekt. :)

Ik kan niet op voorhand zeggen wat ze meemaken. Die reis wil ik zelf ook maken. Of is dat onmogelijk als een verhaal geschreven wordt? Ik veronderstel dat ik het zelf moet ondervinden.

Het is zoals je zelf zegt: je zult het moeten ondervinden. De termen 'plotter' en 'pantser' (ook wel 'outliner' en 'discovery writer' of 'gardener' en 'architect' genoemd) staan voor twee uitersten: iedere schrijver bevindt zich ergens op de schaal daartussen, en het is aan jou om voor jezelf uit te vogelen waar jij zit. Ik heb mezelf altijd als een 'plotter' beschouwd, maar door mezelf te dwingen om gewoon te beginnen met schrijven heb ik het afgelopen jaar ontdekt dat ik al schrijvende op de beste ideeën kom. Onthoud vooral dat er niet zoiets bestaat als een 'verkeerde' manier van schrijven. Doe wat voor jou het beste aanvoelt, sta jezelf toe om fouten te maken en leer daar vervolgens van! Schrijf in eerste instantie niet om het 'perfecte' boek te schrijven, maar om een betere schrijver te worden.

Zeer herkenbaar allemaal... Veel succes, en vooral: veel plezier!