Dat is helemaal niet belachelijk! Je personages zijn toch door jou verzonnen? Jij hebt ze tot leven gewekt! Ik heb zelf altijd een diep respect voor mijn personages, het lijkt wel een echte band af en toe... Het is voor mij ook niet makkelijk om een personage iets slechts te laten doen. Ik had vroeger bijvoorbeeld altijd de neiging om de leukste dingen met het hoofdpersonage te laten gebeuren, en de andere personages met de nare dingen op te schepen. Dat is dus ook geen optie, en nu ben ik er wat harder in geworden, maar dat betekent niet dat ik het niet erg vind om mijn personages iets ergs te laten doen. Ik denk dat je maar gewoon hard moet proberen te zijn, en het personage de moord laat plegen. Als je eenmaal over die drempel heen bent, gaat het vast beter.

ik trek nu grote ogen, want dit heb ik nu helemaal niet. Laat je je best niet te veel in met de personages?

Ik heb wel nog geen boekverhaal geschreven. Enkel kortverhalen. En misschien heb ik juist daarom geen echte 'band' met de personages.

Ach jee, ik begrijp het wel.
Ik ben bezig met een serie en ik heb hetzelfde. Ik vind het zelfs jammer dat andere personages in mijn boek gemeen doen tegen mijn hoofd personage. Maar ik laat het wel gebeuren. Je moet ook buiten het verhaal kunnen stappen en zien wat de lezer ziet. Maar als ik aan het schrijven ben en echt in het verhaal zit, dan voel ik wat hij voelt en beleef wat hij beleeft.

Heel herkenbaar. Dat heb ik ook.
Soms vraag ik me ook echt af hoe ik het verzin, want de personages zijn tenslotte uit mij ontstaan. Maar ze leiden hun eigen leven en als schrijver kun je niets dan het verhaal opschrijven...

Ja, soms gaan je personages echt met je op de loop. Ik vind het juist reuze interessant om te zien waar zoiets gaat eindigen en laat ze graag een tijdje zwemmen om te zien waar ze stranden.

De beste vriend van mijn hoofdpersoon heeft het einde niet meegemaakt en dat vond ik al afschuwelijk. Maar hij wilde dat zo en dat heb je dan maar op te schrijven. Tja, buiten het verhaal staan doe ik wel als het als boek in mijn boekenkast staat. Maar dat kan nog wel even duren :roll: .

Het is wel een mooie kans om je hoofdpersoon een ontwikkeling te laten doormaken waarin hij/zij reflecteert op die daad en daarin kun jij je eigen gevoelens de vrije loop laten.

Dat proces waarin een personage mij de wil oplegt herken ik helemaal niet. Ik bedenk een verhaal en ontwerp dan de personages die erin moeten spelen. Ik ontwikkel ze in een paar kortverhalen, soms ontstaat alles in mijn hoofd.

Het zijn voor mij papieren acteurs, ik zie ze niet als mensen van vlees en bloed en zeker niet als entiteiten die hun eigen gang kunnen gaan. Vreemd misschien als je de onderwerpen kent die ik kies, maar dat zou ik niet kunnen schrijven als ik een personage de controle over mij gaf in plaats van andersom.

Ik denk dat je als schrijver, en je een lange periode met een verhaal bezig bent, je je toch wel hecht aan de personen die je gecreëerd heb.

Herkenbaar dat personen uit je verhaal een loopje met je gaan nemen.
In mijn manuscript is het einde ook anders dan ik vooraf had gepland.

In september voelde ik me schuldig dat ik mijn fictieve vriendjes een maand ik de kast legde en geen aandacht gaf, ivm herschrijven. Ik wilde er twee maanden niet naar omkijken, maar dat lukte me niet.

Dat kan ik dus helemaal niet ze zomaar in de kast laten liggen. Ook tijdens herschrijf periodes blijven ze in mijn hoofd leven en gaat het verhaal en de ontwikkelingen verder.

Ik ken het in principe wel je personages zien als "mensen van vlees en bloed" een hechte band met ze hebben. Toch heb ik er weer geen moeite mee als ze een moorde plegen. Bij een vorig verhaal heeft de hoofdpersonage dat gedaan. Iedereen waarvan ze vond dat die haar kwaad gedaan heeft moest er aan geloven. Een aantal personages hebben het overleefd. Reden van haar actie, ze was bezeten door een boosaardige god, in zijn macht. Geen controle meer over haar eigen wil. Uiteindelijk toch wel weer goed gekomen.

Misschien kun je je eigen eerst gaan afvragen waarom dit personage die moord wilt plegen. Is het belangrijk voor het verhaal. En als deze het gedaan heeft. Is het slachtoffer dan ook dood of slechts ernstig gewond. Misschien is het niet het juiste personage, is het nodig een ander de moord te laten plegen en is het hoofdpersonage slechts getuige. De motieven moeten er zijn en het moet ook in het verlengde van het karakter liggen. Nou eenmaal niet elk personage zou in staat zijn zo iets te doen.

Bij mij wordt er ook iemand vermoordt, voor de ogen van mijn hoofdpersonage. Nou ja, eigenlijk meerdere mensen. Maar de laatste, doet hem heel veel. Vind ik zo zielig :( Maar ik moet wel. Ik heb geen zin om het te schrijven eerlijk gezegd, zal wel weer erg emotioneel worden, maar ja, wat moet, dat moet.

Dus, zet je er gewoon overheen ;)

Gebruik de emoties die je nu hebt, om voor de lezer te verwoorden hoe je vindt dat die lezer zich moet voelen. Moet de lezer meevoelen met het hoofdpersonage die de moord gaat plegen, laat hen dan zijn/jouw strijd daarin meevoelen. Moet de lezer aan de kant van degene staan die vermoord gaat worden, gebruik dan je trieste stemming om haar/zijn dood te omschrijven...

Hond! *grijnst zwakjes* jemairo krijgt eerder ook te horen dat zijn opa is overleden, maar hij heeft wel mooi zijn broers terug én zijn hond (er is een kloof tussen ehme n zijn broers ontstaan, maar hij kan nog hetzelfde tegen zijn hond doen :) ).

Een moord in je verhaal... in 't lange verhaal waar ik mee bezig ben komen er minstens 10 voor. Ik voel wat de ik-persoon voelt wanneer er (weer) één van zijn goede vriend(inn)en wordt vermoord, maar huilen doe ik nooit. Ik word er eerder depressief van :?

Tigergirl zei:

Tigergirl bedoelde:

Sorry, doe ik eigenlijk nooit... maar dit is wel écht een grove fout!

Wat jij wilt :-P Ik was hartstikke druk :-P Ga ik niet op mijn NL letten, maar oké, zal ik de volgende keer wel midner tijd in Jemairo steken *steekt lachend haar tong uit*

Zo heb ik het ook. Oef, ik dacht dat ik alleen was. Ik krijg meestal één of meerdere ideeën die ik dan uitwerk in een verhaal. Dan bedenk ik wat er nodig is om het verhaal langs die welbepaalde lijnen af te werken en bekijk zo hoeveel personen er minstens nodig zijn om te bekomen wat ik wil. Met elk hun persoonlijkheid naar wat past in het verhaal.

En wat voor verhalen/onderwerpen dan?

Gelukkig ben ik een door en door sadistisch stuk vreten, dat als kind geregeld eekhoorntjes de verdrinkingsdood bezorgde. Mijn personages huilen al a priori als ze mijn naam bovenaan het blad zien verschijnen. Geen probleem dus, al is de andere kant dan weer dat het ook nooit eens goed kan gaan, tenzij het daarna eens zo slecht gaat.

interessant! Als je echt niet wilt dat je personages een moord plegen, moet je het natuurlijk niet schrijven. Maar als het met een goede reden is en het verhaal er echt beter door wordt, zou ik het gewoon doen! Ik heb namelijk een boek gelezen waar een moordenaar in voorkwam. Maar zijn motief vond ik gewoon geloofwaardig, en daardoor vond ik het echt een geweldig bedacht personage. natuurlijk keur ik het nooit goed wat een moordenaar doet, maar het is wel mogelijk hem te begrijpen. zelf ben ik altijd een dromerig kind geweest, die ook nogal meegesleept werd door personages uit boeken of uit haar eigen verhalen. nu nog steeds eigelijk. Maar af en toe zeg ik gewoon: stop, ze leven niet echt :P

Sociaal maatschappelijke onderwerpen. Het is wat omslachtig om het uit te leggen, maar ik zou bijvoorbeeld kunnen schrijven over een vrouw die een kind ontvoert, waarom ze dat doet, wat de achtergronden zijn die we in de krant niet lezen, hoe zij zich voelt. Niet om misdaden goed te praten, maar om aan te tonen dat iedereen onder bepaalde omstandigheden de fout in kan gaan.

indrukwekkend, ceridwen. Dat vereist een analytisch vermogen.

Ja, en je begrijpt dan vast ook wel dat die verhalen erg breekbaar zijn, het ontwikkelingsproces althans.

En jij Cheops, wat is jouw invalshoek?

Heel interessant, Ceridwen. Toch zullen mensen die dat soort dingen doen, meestal zeer bepaalde karaktereigenschappen en gedrag vertonen. Hun gedrag is voor hen zelf volkomen logisch. Maar jou vertel ik niks nieuws geloof ik :wink: .Ook al zijn mijn onderwerpen anders, mijn personages bewegen zich ook in een zeer strakke sociaal-maatschappelijke context die we tegenwoordig niet eens meer kennen. Mijn personage koos zijn eigen dood (geen zelfmoord). Iets wat ik begrijpelijk moet maken, omdat het voor hem zo logisch was. Hij had het niet anders gewild of gekund. Maar ik heb me wel afgevraagd of hij nou echt dood moest, want hij was eigenlijk mijn lievelingspersonage.

groetjes, Edna

Heb ik goed onthouden dat jij al een heel eind bent met je roman Wiske? Interessant om te leren onder welke omstandigheden iemand voor zijn eigen dood zou kiezen.

nog niks concreets. Ik hou het voor het ogenblik op korte verhalen. Teneinde eerst wat te oefenen. Maar ik heb enkele verhalen die staan te popelen om geschreven te worden. Die hebben echter een heel complexe verhaallijn, omdat ik mijn eigen visie op onze geschiedenis wil integreren in mijn verzonnen verhaal.

Het boek van R*oos Bo*um is dan een prima voorbeeld van je onderwerp

Dat is een mooie ambitie Cheops. Eerst wat oefenen met de structuren en het onderwerp lijkt me een goede zaak als je zo'n ingewikkeld plan wilt uitvoeren.

Ik kijk inderdaad met veel belangstelling uit naar het boek van Roos. Va* lse Sali*e vind ik een prachtige titel, dus ik wilde graag de versie waar dat op staat. Helaas hield dat wel in dat ik moest ... wachten. Maar ik heb begrepen dat het wachten bijna voorbij is!

ja inderdaad een mooie titel, hé. Ik heb ff gegoogeld en haar boek staat op de vierde plaats op Google, als je v*a*lse sa*li*e intikt. Geweldig hé !

ivm oefenen : ik wil dit boek niet verprutsen omdat ik het een keigoed idee vind. Het is een, voor een stuk toch, religieus verhaal. Ik vind het wel eigenaardig, eigenlijk ben ik atheist, maar zoals iedereen zit ik met dezelfde vraagstelling, of er nu een god bestaat. En daar gaat m'n verhaal over...en er wordt ook een moord in gepleegd, maar gelukkig komt die niet uit mijn fantasie maar is hij zo'n 1970 jaar geleden 'echt' gebeurd.

Gelukkig komt hij niet uit je fantasie?!
Hah, je hebt liever een échte moord dan een bedachte. Wat ben jij voor een gruwelijk persoon! ;)
Nee, grapje, ik begrijp wel wat je bedoelt.

Oh, en even sterretjes bij V*a*lse *s*ali*e zetten.. tegen googlers.