Ik ken dat wel.

Schreef ooit een verhaal voor kinderen dat maar niet wilde vlotten.
Ik werd op een nacht wakker van een droom. De kinderen uit mijn boek vertelden me namelijk dat ik ze foute namen had gegeven. Ze noemden in mijn droom hun echte namen. Hele vreemde namen waren het. Die bestaan in het echt niet.
Ik gaf ze die namen en voila: het liep als een trein. Inmiddels is het een echt boek geworden.

Hé vaag zeg, mysterieus wel!

Triggers als deze schuilen in de kleinste details - helaas vaak verstoken in spelonken van je diepere, obscure ik. Zelf vind ik verlichting in mijn dromen. Ik heb af en toe lucide dromen - of droom ik nu lucide? - en doorgaans herinner ik me ze altijd erg gedetailleerd. Een vergiftigd geschenk, dat wel, want meestal zijn het nachtmerries, met paranoia en waanzin tot gevolg, die gelukkig eveneens af en toe ter hulp galopperen wanneer mijn schrijven dreigt te verdrinken. Zodus, tot straks, nobele vrienden, ik zie u gaarne weer. Juu!

Bij een verhaal heb ik de naam van het hoofdpersonage veranderd. Ik was begonnen met een personage uit een vorig verhaal. In dat verhaal heeft het personage een hele ontwikkeling doormaakt. De wereld is anders geworden, ze heeft een ander uiterlijk gekregen. De naam die ze eerst had voelde gewoon niet goed. Paste niet bij het karakter, zodoendend dat ze nu een andere naam gekregen heeft die beter bij haar past.

En nu zit ik dus weer te twijfelen overhet het volgende verhaal. Was in principe mijn bedoeling om het als vervolg verhaal met een aantal zelfde personages te schrijven. De hoofdpersoon is daar 25. Het boek is voor jeugd (10/12+) bedoeld. Vandaar mijn twijfel gaat misschien als nog een ander jonger personage worden. Of beginnen met die van 25 en dan een jongere een belangrijkere rol ingeven

En zo blijf je bezig met personages veranderen, namen veranderen enz. Ik denk dat het bij de ontwikkeling van het verhaal en de personages hoort.

Namen doen heel veel, Ceridwen. Ze bepalen deels het karakter en de sfeer van je boek. Bij kinderverhalen kunnen ze de 'vaart' bepalen. Zo had ik drie hoofdpersonages in mijn manuscript. Maar het verhaal liep van geen meter. Het verhaal was goed, maar ik struikelde over de namen. Dus wijzigde ik de namen. Het heeft er niet alleen voor gezorgd, dat het verhaal veel beter is geworden. Maar de namen 'passen' ook veel beter. Heb jij soms ook niet, dat je iemand tegenkomt die bijvoorbeeld 'Beverly' heet, maar waarvan jij denkt: 'Goh, ik vind haar veel meer een Kim?'
Zo ook bij één van mijn personages, een naïef, lief meisje. Dat kwam niet goed uit de verf. Nu ze een andere naam heeft ineens wel! Een van mijn proeflezers dacht zelfs dat ik dingen in het verhaal gewijzigd had, omdat ze eerst niet met haar vmee oelde en nu ineens wel!

Namen moeten passen bij een karakter. Van sommige namen heb je onbewust al een bepaald beeld.

Als ik mijn opzetje voor het verhaal maak doorzoek ik namenlijsten, tot ik heb van, ja dat past bij mijn persoon.

Bij één persoon in mijn manuscript paste haar naam toch niet, die heb ik na de eerste versie gewijzigd, maar zelf heb ik daar een tijdje moeite mee gehad. Moest wennen aan die nieuwe naam, paste wel beter bij haar, maar ook weer niet. Persoon is ook op de achtergrond gebleven in het verhaal.

Nomen est Omen

Shakespeare bedoelde met zijn beroemde uitspraak "what's in a name" niet "ach, wat wilt een naam nu zeggen", maar het was een afgeleide vraag naar aanleiding van "Nomen est Omen".

Hij wilde dat de Montagues en Capulets eens gingen zoeken naar hun betekenissen. 8)

In mijn boekenkast staan twee zeer inspirerende namenboeken:

– De telefoongids (achternamen)
– Hoe gaat ons kindje heten? (voornamen)

Die laatste heeft al veel vragen opgeleverd van familie/vrienden. Maar nee, voorlopig geen kroost. :D

Bij mij is het zelfs zo erg dat ik een heel manuscript aan de kant heb gelegd omdat ik maar geen passende naam voor mijn hoofdpersoon kan vinden. Ik ken het hele verhaal van haver tot gort, heb verschrikkelijk veel onderzoek gedaan... Maar het schrijven wil niet lukken omdat ik steeds weer struikel over haar naam. Nu ligt ze te wachten, eindeloos te wachten...

Enigszins herkenbaar: de voornaam van mijn vrouwelijke hoofdpersoon is inmiddels nogal beladen geraakt door recente gebeurtenissen op deze aardbol. Ik vind het erg moeilijk door te gaan met schrijven aan het verhaal omdat ik mezelf nu afvraag of ik niet een andere naam voor haar moet bedenken. Maar ja, welke dan?? <uitstelgedrag voor gevorderden!>

Wat érg leuk is: je kunt hele dagen 'namen verzinnen', met als smoes dat het voor één van je verhalen is. Hihi. (Nee, ik indiceer niet dat ik zwanger ben ofzo).

Voor de liefhebbers; dit zijn mijn favorieten:

http://blondy.i8.com/whats_new.html
http://www.babyguideuk.com/pregnancy/articles/baby_names_scotland.asp
http://www.starmanproductions.nl/namen/namenf2.html
http://babynamen.spaarbeleg.nl/?A=INALAW01
http://www.kabalarians.com/cfm/CultureBrowse.cfm?CultureID=199&Gender=Female

En last, but not least (ja, deze namen kun je héél goed voor karakters gebruiken):
http://www.bordercollies.nl/dnames.shtml?q=t*&start=0&num=alle

Veel 'naam-verzin' plezier!!
Siska

mediteren kan ook helpen om inzichten te verwerven.

'Hmmm'
*zit in kleermakerszit op de grond, met de duimen en de wijsvingers tegen elkaar aan, te wachten tot haar een bestseller te binnen schiet*

Ja hoor. De kinderen heten Iza en Tjip in het verhaal. Nou ben ik Isa nog wel vaker tegengekomen en Iza kan van Izabel komen. Maar toch niet alledaags. Ik kende geen Iza voor ik mijn personage leerde kennen. Ze stond erop dat het met een z geschreven zou worden. Tjip bestaat denk ik helemaal niet. Maar zo heet hij. In het boek Stie*kem op stap.

Ja Ceridwen jouw beleving heb ik een paar weken geleden gehad. Ben mijn volwassen versie om aan het zetten naar kinderversie. Is erg moeilijk onderwerp natuurlijk en op een punt dat mijn moeder echt een klerewijf is, dacht ik bij mezelf wat is ze toch een heks. PATS. natuurlijk ik moet het kinderverhaal door heksen en tovernaars laten beleven. Omzijl ik gelijk een hoop nare problemen. Helemaal goed. Loopt als een trein nu...

Niet dat ik dacht dat ik als enige hier last van had, maar toch leuk om het bevestigd te krijgen. Heb nu voor iemand een naam bedacht waarvan ik sterk twijfelde of het de goede was. Tot ik laatst tegen een vriendin zij ik moet nog een naam verzinnen voor T.. Je zult begrijpen dat ze heel raar keek. (en ze vondt de naam geweldig) Aan de andere kant heb ik een personage waarbij het maar niet wil lukken er een naam voor de bedenkten. Alle bestaande namen, ok de namen die ik tot nu toe gevonden heb, passen niet bij hem. Het probleem is ook een beetje dat hij moet beginnen met een P (vanwege zijn voorletters).

Ik zoek al tijden een vervangende naam voor mijn 7-jarig jongetje Niels. Ik vind 'Niels' wel leuk, maar te doorsnee. Hij heeft al een tijdje geleefd onder de namen Léas, Julias en Juuls, maar niets klopt, behalve 'Niels' zelf.
Het moet een zelfverzonnen óf een degelijke Nederlandse naam zijn, met de iets van de klank van 'Niels' dus... En in ieder geval een 's' erin, liefst aan het eind.
Iemand ideeën?

Nils? Schijnt ook te bestaan.

Misschien is het zinvol om op google een buitenlandse voor jezelf totaal onbekende naam te zoeken. :roll:

Je zal er minder snel associaties bij hebben.

Weet je of je in Google ook op klank kunt zoeken?

Ik denk het niet :P Daarvoor zul je toch echt eventjes moeten wachten tot de technologie daar is.
En ik vind 't al zo snel gaan :P

Toch wel hoor, het is een afkorting van de Friese jongensnaam Tjipke of meisjesnaam Tjipkje. Die namen worden denk ik tegenwoordig niet heel erg veel meer gegeven aan kinderen, maar een jaar of 20, 30 geleden nog wel.

Ha, dus mijn Tjip is misschien een Fries. Had ik nooit gedacht. Maar zou kunnen.
Leuk!