Ik kreeg van een proeflezer de tip om een woord dat een aantal keer in mijn verhaal voorkomt te vervangen door een vertaling van dat woord. Dit omdat het verhaal dat ik schrijf zich afspeelt in de 16e eeuw en het Nederlandse woord nogal modern klinkt. Daarnaast zou het gebruiken van een anderstalig woord voor wat meer sfeer kunnen zorgen. Ik heb dit eerder gedaan, in het eerste boek dat ik uitgaf. Daar had ik verschillende Hebreeuwse en Arabische woorden in gebruikt (schuingedrukt om aan te geven dat de betekenis achterin terug te vinden was) met achterin het boek een woordenlijst met de uitleg bij elk woord. Dat sprak me op zich wel aan, maar ik weet niet of ik het nog een keer wil doen... Ik twijfel of het wel lekker leest, of dat het juist verwarrend is voor lezers. Wat vinden jullie? Je hebt een hele Nederlandse tekst en dan ineens een vreemd woord (in dit geval gaat het om het woord "teopati", wat "dokter" betekent) in de tekst. Is dat verwarrend of juist wel mooi/sfeervol? De betekenis komt dan in een voetnoot te staan.