Hoi Dianne, Alles kan. Dode vriendinnen hoeven op zich geen probleem te zijn, voor volwassenen net zo min als voor tere kinderzieltjes. Het is maar fictie, ze zullen er heus niet depressief van worden. De vraag is of het in jouw verhaal past. Personages doden is een paardenmiddel en heel vaak veroorzaakt het een stijlbreuk, zo eentje waarvan de lezer denkt: dat had ik op geen enkele manier zien aankomen en dat doet afbreuk aan het verhaal. Dát is waarom je goed moet oppassen ermee. Kan het zijn dat jouw twijfel eerder uit dááruit voorkomt dan uit oprechte zorg om je lieve lezertjes?

Gewoon afmaken die hap. :D

Inderdaad, gewoon doen! Houd er alleen rekening mee dat er waarschijnlijk geen sequel in zal zitten ;)

Nooit schrijven wat de lezers willen. Schrijf wat jij wilt.

( vriendinnen van de hoofdpersoon)

Houd er alleen rekening mee dat er waarschijnlijk geen sequel in zal zitten

Ik denk; juist wel!

Nooit schrijven wat de lezers willen. Schrijf wat jij wilt.

Verhalen mogen ook leuk zijn voor de lezers. Als je het mij vraagt is het zeker raadzaam om af en toe na te denken over wat de lezer wil.

Ik las te snel en dacht dat de hoofdpersoon en de vriendinnen stierven. In dat geval...... ;)

Nooit schrijven wat de lezers willen. Schrijf wat jij wilt.

Verhalen mogen ook leuk zijn voor de lezers. Als je het mij vraagt is het zeker raadzaam om af en toe na te denken over wat de lezer wil.

Daar sta ik eigenlijk nooit bij stil. De lezer komt pas in beeld als mijn verhaal af is.

Nooit schrijven wat de lezers willen. Schrijf wat jij wilt.

Verhalen mogen ook leuk zijn voor de lezers. Als je het mij vraagt is het zeker raadzaam om af en toe na te denken over wat de lezer wil.

Daar sta ik eigenlijk nooit bij stil. De lezer komt pas in beeld als mijn verhaal af is.

Eens met Johanv. Diana Silver, ook leuk zijn voor lezers houdt voor mij niet in dat de schrijver het plot, zeker in de eerste versie, aan de lezer gaat aanpassen. Misschien komt er namelijk niet eens een lezer en dan is het jammer dat je voor andermans plezier hebt geschreven in plaats voor dat van jezelf.

Echt waar, Johan? Enfin, dat kan natuurlijk. Dit is een heel nieuw topic waard, denk ik, maar ik hou er ontzettend van om mijn lezers in het verhaal te betrekken door hen actief vooruit te laten denken, een kant op te leiden of te bedriegen. [edit @ Spirit] Het hangt er maar net vanaf waar je plezier aan beleeft. Ik heb lang genoeg verhalen alleen voor mezelf geschreven en dat werd een beetje saai.

Het is een beetje het verschil tussen je lezers meenemen op een avontuur, of een avontuur creëren waar je als lezer wel of niet in mee kunt gaan.

alleen vroeg ik me gewoon af wat lezers van Young Adults Thrillers liever hebben/lezen een einde waarin alles nog goed zou komen of dat mijn einde ook prima zou zijn.

Diana Silver: Het bovenstaande heeft niets te maken met je lezers actief vooruit te laten denken, een kant op te leiden of te bedriegen. Dit heeft te maken met lezers pleasen. (Zoals ik al zei: 'Nooit schrijven wat de lezers willen. Schrijf wat jij wilt', en daarmee doel ik op lezers pleasen, zoals de topicstarter aangeeft.) Waarschijnlijk heb je mijn opmerking verkeerd begrepen of heb ik hem niet helder geformuleerd. :) Pleasen is iets wat je in mijn ogen nooit moet doen als schrijver. Het is jouw verhaal, niet dat van je lezers, want je weet niet eens of je wel lezers krijgt. Bovendien zou ik, en daar ben ik niet de enige in, nooit meer een boek kopen van een auteur die mij probeert te pleasen. Zoiets haalt alle spanning uit een verhaal. Dus, DianneNieborg, gewoon een einde schrijven zoals jij het wilt. :)

Pleasen is iets wat je in mijn ogen nooit moet doen als schrijver. Het is jouw verhaal, niet dat van je lezers, want je weet niet eens of je wel lezers krijgt. Bovendien zou ik, en daar ben ik niet de enige in, nooit meer een boek kopen van een auteur die mij probeert te pleasen. Zoiets haalt alle spanning uit een verhaal.

Weet je dit zeker? Het is zo een stellige bewering. Nooit! Zijn er dan geen succesvolle schrijvers die wel pleasen? En... Teasen!

Spirit, je citeert Dianne Nieborg en richt je vervolgens op mij. Inderdaad, wat Dianne vroeg heeft weinig te maken met een opmerking die ik daarna ietwat off-topic maakte... dat heb je goed gezien. Ik heb je opmerking overigens wel goed begrepen, ik ben het alleen niet met je eens. Maar als we daarover de degens willen kruisen, moeten we een eigen topic openen, denk ik.

@ Dianne

alleen vroeg ik me gewoon af wat lezers van Young Adults Thrillers liever hebben/lezen een einde waarin alles nog goed zou komen of dat mijn einde ook prima zou zijn.

vind ik dus een zinnige vraag. Ik kan hem alleen niet zo goed beantwoorden, want ik ben nauwelijks young adult meer. Ikzelf ben de altijd-zoete eindes van avonturenverhalen best een beetje beu en ik zou wat bloed op het eind best verwelkomen. Maar of ik dat ook vond toen ik vijftien was... Er lopen hier toch een hoop echte young adults rond, die komen vast nog wel langs en hopelijk kunnen die je een beter antwoord geven.

Dat was mijn bedoeling, Diana Silver. Ik haalde de vraag naar boven en verwees ernaar met 'dit' in mijn reactie op jouw post. Dat citaat, van de topicstarter, was hetgeen waarop ik reageerde en jij reageerde weer op mij en dus indirect op het citaat, vandaar dat het daar staat, zodat ik mijn punt beter kon aantonen. Young Adult is een heel brede doelgroep, dus je hoeft je niet druk te maken om het einde, topicstarter. Bij de uitgeverij waar ik recensies voor mocht schrijven werd vijftien tot 25 jaar aangehouden, maar vaak lezen oudere mensen het ook. Sommige boeken hebben zelfs een adult cover en een youth cover met exact dezelfde inhoud. Wees niet te voorzichtig met je lezers, het genre young adult bestaat (ook) omdat er een leeftijdsgroep is die geen kinderboeken wil lezen, maar ook niet continu volwassenenliteratuur.

Ik neig ernaar het in dit specifieke geval het met je eens te zijn, Spirit. Maar ongenuanceerde algemeenheden als onderstaand citaat stuiten me zo ontzettend tegen de borst. Daar kan ik dan mijn kop niet over houden.

Nooit schrijven wat de lezers willen. Schrijf wat jij wilt.

Dat kan en dat mag je. We kunnen dit gesprek nog even voortzetten, graag zelfs, want ik vind zulke dingen erg interessant. Ik stel echter voor dat we hier weer ontopic gaan, want ik heb het idee dat topics de laatste tijd vrij snel worden gesloten en dat zou ik jammer vinden voor DianneNieborg.

Er lopen hier toch een hoop echte young adults rond, die komen vast nog wel langs en hopelijk kunnen die je een beter antwoord geven.

Oké, ik voel me aangesproken. Misschien kan ik nog een vuurwerksterretje licht op deze kwestie werpen. :D Ik hou niet van overdreven happy endings. Volgens mij geldt dat wel voor de meeste jongeren op SOL. De jongeren hier hebben echter meestal meer gelezen dan veel van hun leeftijdsgenoten en denken zelf natuurlijk ook na over de opbouw van (hun) verhalen. Ik herinner me een les Nederlands in de eerste of tweede klas (ik zal een jaar of twaalf geweest zijn) waarin we het over een boek hadden. Dat boek liep overdreven goed af en ik mompelde iets te hard dat ik dat maar saai vond. Op dat moment was zeker niet iedereen in mijn klas het daarmee eens. De echte YA's (zeg vanaf een jaar of veertien/vijftien - hoewel er natuurlijk altijd uitzonderingen zijn) hebben inmiddels behoorlijk wat gelezen en zijn vaak ook al op andere/meer manieren met lezen bezig geweest. De meeste lezen volgens mij juist YA-boeken omdat ze de boeken voor 10+/12+ een beetje kinderachtig vinden (niet eens zozeer de boeken zelf, als wel het idee dat je die boeken nog leest als je zeventien bent). YA-boeken mogen dus ook wel wat 'harder', minder zoetsappig zijn. Vergeet niet dat de meeste YA's literatuurboeken lezen voor school. Daarin komen soms ook behoorlijk 'heftige' gebeurtenissen voor. Onderschat je lezer dus zeker niet wat dat betreft. De gemiddelde YA kan dat zeker aan. Als je voor school boeken moet lezen over heftige dingen, dan is het raar als in de boeken die je voor je plezier leest nooit iets naars gebeurt. Edit: Sterker nog: als je als lezer het idee krijgt dat de schrijver vond dat een bepaalde nare gebeurtenis eigenlijk noodzakelijk was geweest/het verhaal een bepaalde nare gebeurtenis nodig had gehad, maar de schrijver ervoor gekozen heeft het verhaal toch goed te laten eindigen. Aan de andere kant zullen er zeker jongeren/(jong)volwassenen zijn die júíst eens iets luchtigs willen lezen. Daarom is het ook goed dat er zo veel verschillende boeken zijn. Het belangrijkste is dat je je afvraagt wat het juiste einde is voor jouw verhaal. Als een bepaalde gebeurtenis, ook al is het iets naars, noodzakelijk is, dan vind ik dat je ervoor moet kiezen die in je verhaal te verwerken. Het grootste deel van je doelgroep zal het aankunnen. En de personen die het niet leuk of te heftig vinden, kunnen het boek toch gewoon aan de kant leggen? Bovendien kun je uit het genre en de achterflapteksts van een verhaal vaak al opmaken wat voor sfeer een verhaal heeft. Bij een fantasyboek of een thriller weet je dat er nare (écht nare) dingen kunnen gebeuren. Bij een chicklit verwacht een lezer dat minder snel en dan moet een schrijver dus nog beter nadenken voor hij/zij iets schokkends laat gebeuren, vind ik. Maar dan vind ik alsnog dat een einde in dienst staat (moet staan) van het hele verhaal. En ik weet dat ik heel goed uitzondering kan zijn, maar stiekem vind ik het wel leuk als mensen tegen de zogenaamde wetten van een genre aanschoppen. Ook dan vind ik het dus zeker kunnen. ;) Misschien ligt het aan het schrijvertje in mij, maar ik ben eerder teleurgesteld in een boek als alles gekunsteld toch nog helemaal goedkomt terwijl dat helemaal niet logisch is. Ik weet dat ik niet voor alle YA's kan spreken, maar zo denk ik er zelf over en dat is wat ik bij veel van mijn leeftijdsgenoten zie. :) Edit: En je moet natuurlijk ook niet vergeten dat een verhaal ook relatief goed af kan lopen terwijl niet alle personages er zonder kleerscheuren vanaf komen. Dat vind ik vaak zelfs de beste eindes. Daarmee breng je het verhaal ook weer wat in evenwicht na (bijvoorbeeld) de dood van één van je personages. Eventueel kan die schok van de dood van een personage die Diana al eerder noemde hiermee enigszins gecompenseerd worden en is de stijlbreuk dus minder erg (áls de dood van dat personage tenminste inderdaad niet helemaal uit de lucht komt vallen). Overigens wil ik ook nog aan mijn reactie toevoegen dat ik het wel eens ben met Diana: je moet zeker oppassen met het 'doodschrijven' van personages. Als het geen enkele functie heeft, voelt een lezer zich bedrogen. In een high fantasyverhaal is het (vaak) juist ongeloofwaardig als alle goeden (of niet alle goeden, maar wel alle belangrijke personages) ondanks alles wat er gebeurt blijven leven, maar in veel andere soorten verhalen zullen de meeste lezers er geen enkele moeite mee hebben als iedereen gewoon blijft leven. Sterker nog: ze verwachten dat vaak en vinden dat ook fijn. Je moet ook - zeker als een personage aan het eind van het verhaal doodgaat - oppassen dat het niet overkomt alsof je geen beter einde kon verzinnen of (erger nog) niet wist hoe je je verhaal moest eindigen (of niet meer wist wat je nog meer kon schrijven als het middenin het verhaal gebeurt) en dus maar willekeurig wat personages vermoord. Dat is een valkuil waarvan je je goed bewust moet zijn, want zelfs al is een bepaald einde voor jouw gevoel logisch of zelfs noodzakelijk, dan kan een lezer alsnog die indruk krijgen. Denk er dus zeker niet te licht over en besteed genoeg aandacht aan dit soort scènes. Dat was het algemene deel van mijn reactie. Nu het specifieke. Dianne: Volgens mij ben je er al uit, maar zoals je het beschrijft in de openingspost zie ik niet in waarom het niet zou kunnen. Ik ken je verhaal natuurlijk niet, maar ik denk eerlijk gezegd dat ik om je einde zou lachen - sorry, heel gemeen, ik weet het! - als ze naar het ziekenhuis gaan en daarna weer helemaal beter zijn. Ik ben je een verklaring schuldig waarom ik erom zou lachen: nou, eigenlijk wat ik eerder al schreef: het is een té happy end waarbij ik mij niet serieus genomen zou voelen als lezer en ik dus inderdaad het gevoel zou hebben dat jij dacht dat ik een naar einde niet aan zou kunnen. Als je toch nog twijfelt of eigenlijk niet allebei de vriendinnen dood wil laten gaan, kan het - mits dat in het verhaal past - een goede oplossing zijn om één meisje dood te laten gaan en de ander 'slechts' heel ziek/zwaargewond (afhankelijk van wat er is gebeurd) te laten zijn, maar haar wel te laten leven. Succes. :)

@Scarlet, dank je voor je uitleg (al is die dan niet voor mij bedoeld). Jij bent de enige die zulke lange posts kan schrijven op zo'n manier dat ik ze ook uit wil lezen :)

Je zou eens op www.deleesfabriek.nl kunnen kijken, waar studenten recensies schrijven over o.m. veel YA's. Zelf lees ik YA idd ook graag. In gewone, nederlandse literatuur moet alles maar waar gebeurd kunnen zijn, ernstig zijn en het liefst een beetje cynisch. Ik vind de YA's veel fantasierijker en vrijer en never nooit kinderachtig.

Hahaha, graag gedaan, Waussie. Mijn uitleg is bedoeld voor iedereen die denkt er iets aan te hebben. :D Mijn post is inderdaad wel erg lang geworden. :P Was niet de bedoeling, maar goed. Fijn dat je het in ieder geval leuk vond om te lezen. :) Inderdaad héérlijk, die YA-boeken. Ze zijn vaak op een erg fijne manier geschreven. Als fantasyschrijver vind ik het ook leuk dat er zo veel vernieuwende fantasyboeken tussen zitten. De 'volwassen' fantasyboeken die bij de boekwinkel in de kast staat (áls er überhaupt al fantasy verkocht wordt) zijn meestal alleen van Luitingh en dan vaak ook nog alleen de high fantasytitels. Mooi dat jongeren en ouderen nu via de YA's toch (opnieuw) kennis kunnen maken en (hopelijk) kunnen genieten van andere subgenres van fantasy (die naar mijn mening beter zijn dan de gemiddelde high fantasy). YA's zijn zeker niet kinderachtig, nee. Als dat zo was, dan zou ik ze waarschijnlijk ook niet lezen. Ik vind YA echt een van de beste 'uitvindingen' van de afgelopen jaren op het gebied van lezen en schrijven. Alleen de bibliotheek moet dat nog aan het verstand worden gebracht, want veel te vaak staan de 12+-boeken en de YA's nog door elkaar. Prima voor de 12+'ers die het niet uitmaakt, maar vreselijk onhandig als je specifiek op zoek bent naar YA's (al vindt je daardoor soms ook mooie pareltjes tussen de 'kinderboeken' - en is de grens sowieso vaag en daardoor zéér discutabel). Ik zou nog wel even door kunnen praten over YA's, maar ik vrees dat ik offtopic ga en dat kan niet de bedoeling zijn. :)

Hallo, Ik ben klaar met het schrijven van mijn 2de boek "Stille woorden, vreemde daden." Het is een Young Adult boek. Nu heb ik het zo geschreven dat aan het einde twee meiden overlijden, ( vriendinnen van de hoofdpersoon) kan dit voor deze leeftijd of zeggen jullie pas het liever aan met dat ze naar het ziekenhuis gaan en kunnen genezen? Ik hoor het graag want ik heb zelf enorme twijfels er over Groetjes Dianne :)

Hoi Dianne, Gefeliciteerd met het schrijven van je tweede boek :) Moeilijk te zeggen, of de doelgroep wil dat de twee bij-personages blijven leven. Dat ligt er denk ik ontzettend aan hoe belangrijk ze waren in het verhaal. Het is waarschijnlijk wel een andere categorie 'erg' dan wanneer het de hoofdpersoon zou zijn. Natuurlijk kun je kijken naar een algemeen do's & don'ts in YA literatuur, maar het beste is, denk ik, om een of twee proeflezers in te schakelen, in de YA leeftijd. Je zou een oproep tot proeflezen van je manuscript kunnen doen hier, op het forum. Eventueel kun je aanbieden te ruilen (jij leest in ruil een manuscript van die andere young adult en geeft daar jouw feedback aan). Succes!

Ik vind YA echt een van de beste 'uitvindingen' van de afgelopen jaren op het gebied van lezen en schrijven.

Die 'uitvinding' is bedacht door marketingdeskundigen. Ze hebben ontdekt dat je een boek een [intelligent?] label moet geven om de verkoop te stimuleren. Zeer jonge mensen die nog lang niet 'volwassen' zijn trek je zo over de drempel met het bevorderen van dwangmatig denken dat ze volwassenen zouden kunnen zijn als ze YA lezen. Een YA boek is gewoon een modeverschijnsel. Waarschijnlijk was het een schrijver/uitgever/marketingdeskundige die zich geen kinderboekenschrijver wilde noemen.

Zeer jonge mensen die nog lang niet 'volwassen' zijn trek je zo over de drempel met het bevorderen van dwangmatig denken dat ze volwassenen zouden kunnen zijn als ze YA lezen. Een YA boek is gewoon een modeverschijnsel.

Toen ik als puber (dit vond plaats in de vorige eeuw) oud genoeg was met mijn bibliotheekkaart 'C' boeken te lenen, was ik zo blij! Ik had alle 'B' boeken allang uitgelezen. Maar eigenlijk was er niet heel veel verschil. Na een tijdje leende ik ook wel weer eens 'B' boeken. Dat was, volgens sommige leeftijdgenoten, zeer kinderachtig van mij. Ik wilde alles lezen. Te klein voor het tafellaken, te groot voor het servet. Ik denk dat, to BC is to YA, en ik denk dat je gelijk hebt.

Ik vind YA echt een van de beste 'uitvindingen' van de afgelopen jaren op het gebied van lezen en schrijven.

Die 'uitvinding' is bedacht door marketingdeskundigen. Ze hebben ontdekt dat je een boek een [intelligent?] label moet geven om de verkoop te stimuleren. Zeer jonge mensen die nog lang niet 'volwassen' zijn trek je zo over de drempel met het bevorderen van dwangmatig denken dat ze volwassenen zouden kunnen zijn als ze YA lezen. Een YA boek is gewoon een modeverschijnsel. Waarschijnlijk was het een schrijver/uitgever/marketingdeskundige die zich geen kinderboekenschrijver wilde noemen.

Oneens. YA is een doelgroep (geen genre! Die fout maken veel mensen) voor boeken die tussen een kinderboek en volwassenenliteratuur liggen. Je kunt bijvoorbeeld The Hunger Games niet bij de boeken van Carry Slee leggen, maar ook niet bij Stephen King. Je kunt zien dat de doelgroep wel breed is: Twilight ligt bijna tegen Carry Slee aan, terwijl De Boekendief in de boekhandels bij de literatuur te vinden is (de uitgever schaart dat boek zelf onder zowel literatuur als YA). Deze nieuwe doelgroep heeft niets met intelligentie te maken. Hij is gewoon het grijze gebied tussen child en adult en het is fijn dat dat gebied een naam heeft gekregen.

Oneens. YA is een doelgroep (geen genre! Die fout maken veel mensen) voor boeken die tussen een kinderboek en volwassenenliteratuur liggen.

Ongetwijfeld zullen veel mensen die fout maken. Je schrijft binnen een genre waar je kopers kan vinden voor je boek. De YA is een continu verschuivende leeftijdsgroep die nog geld wil/kan besteden aan een boek. Er volgen hier nieuwe selecties uit. Ben je homo of lesbisch, dan krijg je een nieuwe doelgroep in zicht. The YAG. Er komen straks ook boeken voor Cola drinkende meisjes die op een jongen vallen die homo is en een mountainbike van Gazelle onder zijn bed heeft liggen. YA is het begin van het einde voor de nog weinig overgebleven zelfstandig denkende jonge mensen. Dat kan misschien positief uitvallen. Binnen de YA-schrijvers zitten veel Please-schrijvers. Geen twijfel. Daar gaat de topic ook over. Er zijn continu doorlopende onderzoeken die een genre in de doelgroep persen. En pas dan noemen ze het een doelgroep.

Deze nieuwe doelgroep heeft niets met intelligentie te maken. Hij is gewoon het grijze gebied tussen child en adult en het is fijn dat dat gebied een naam heeft gekregen.

Nieuw? Dit onderscheid is er al sinds 1800. Pas sinds kort hebben de Nederlandse uitgevers en schrijvers ontdekt dat je nog steeds erg veel geld kan verdienen met zogenaamde "doelgroep" pulp.

Niet zo pessimistisch, jongeheer Draak. Als een label als YA enig effect heeft op de creativiteit van jonge mensen, dan zou dat zijn de instandhouding van een groep die in beginsel al niet zo vrijdenkend was. Ik heb er heilig vertrouwen in dat de kern van de groep die dat wél is, haar zelfstandigheid niet zo één-twee-drie zal verliezen, ondanks de harde inspanningen van marketinglieden. Toen ik 15 was, was ik dol op YA-boeken, en ook op Multatuli en quantumelectrodynamica. Een mens kan onder verschillende labels vallen. En een mens kan ook onder een label vallen en tegelijkertijd vele andere dingen doen uit vrije interesse.