Ik weet niet hoe Nicci French samenwerken, maar dat is een echtpaar. Ik zou nooit "om en om" willen schrijven. In mijn specifieke geval zou ik openstaan voor iemand die personage-ontwikkeling op zich neemt, zodat ik me op de plot kan concentreren waar meer mijn forte ligt. Hoewel ik me kan indenken dat die zaken niet zo goed te scheiden zijn, ha! De vorm van samenwerking zal ongetwijfeld voor iedereen anders zijn. Ik zie ook problemen met copyright, met name als het huwelijk strandt. Voorlopig worstel ik zelf met mijn teksten - het is ook een kwestie van doen en leren, denk ik.

Ik schrijf samen met Cocky van Dijk musicals en met Django Mathijsen korte verhalen en romans, naast mijn solo-werk. Het is belangrijk je te realiseren dat eens samenwerken, niet altijd samenwerken betekent. Dus behoud en geef de vrijheid om andere samenwerkingen aan te gaan of om alleen te schrijven. Officieel is het allemaal niet zo moeilijk: je hebt gewoon recht op ieder de helft en als je twijfelt of je dat na het beëindigen van een samenwerking nog kunt houden, ga dan de samenwerking niet aan. Met Cocky werk ik letterlijk samen. We zitten bij elkaar of we hebben elkaar op skype en we spelen wat we schrijven. Toneel is vooral dialoog en als je elkaar spreekt, weet je meteen of het werkt. Van te voren gaan er wat mailen heen en weer over de plot en de rollen en we komen ook meestal een dag bij elkaar om die goed door te nemen. Bij romans of korte verhalen met Django kletsen we uren, uren, uren. En ik heb gemerkt dat 1 +1 = 3. Met andere woorden: een plot wordt beter als je er samen over spreekt. Je vuurt elkaar aan, je vult elkaar aan. We verdelen de personen (meestal ik de meisjes ;-) en schrijven hun levens en karakters uit. Dan stappen we ieder op een bepaald punt in het verhaal en gaan schrijven. Na x wisselen we het geschrevene uit en dan gaan we over elkaars werk heen, zonder wijzigingen bijhouden. Als ik aan het begin een rode jurk aan heb getrokken bij een dametje, moet ze die aan het einde ook wel aanhebben. Over schrijfstijl hebben we ons nog nooit hoeven bekommeren, doordat je over elkaars werk heengaat, trekt dat wel glad. Wel spreken we tijd en perspectief duidelijk af, het geeft anders zoveel gecorrigeer ;-) Korte verhalen werken we iets anders: dan schrijft één van ons de plot uit en de ander schrijft het verhaal, waarna de eerste er overheen gaat. Werkt prima. Ik heb wel een testamentaire regeling getroffen toen het wat veel werd ;-)

Laatst kreeg ik nog de vraag van iemand (die net mijn manuscript had gelezen) of ik geen zin had om samen te schrijven. Aangezien ik gewoon mijn eigen ding wil doen, kon ik alleen maar 'bedankt, maar toch liever niet' antwoorden. Iedereen heeft zijn eigen ideeën en schrijfstijl, maar ook manier van werken en plannen. De ene valt over elk detail, terwijl het er voor de andere totaal niet toe doet. Er zijn er die heel veel onderzoek doen; als je dan met iemand moet samenwerken die alles aan zijn laars lapt ... Niet iedereen kan ook zomaar op commando eens inspiratie oproepen en bijeen zitten wanneer de andere dat wil. Dan gaat een van de twee er heel veel werk en tijd in steken, terwijl de andere nooit tijd heeft. Ik ben iemand die 's nachts denkt, hoe moet dat met iemand die 's nachts slaapt. Als ik bezig ben, dan vergeet ik de rest van de wereld en werk ik dag en nacht door. Vroeger heb ik eens gepoogd om samen te werken met een tekenaar (voor een stripverhaal). Zelfs dát gaf al problemen, vooral naar planning en tijd toe. Als je dan diezelfde (schrijf-)materie gelijkmatig moet gaan verdelen ... dat lijkt me allesbehalve handig. Als koppel ligt dat misschien anders, dan hoef je al geen moeite te doen om eens op dezelfde plaats samen te komen. Maar wie is zo'n samenwerking gegeven? Het moet ook blijven duren. Later kunnen er dan andere problemen opduiken zoals Leonardo vermeldt. In de muziekwereld is het net zo, met groepen die splitsen ... Sowieso zal er altijd eentje zijn die net wat meer moeite doet, er wat meer tijd in stopt. Dat is gewoon om problemen vragen. Ik heb er alleszins geen goeie ervaringen mee, met dat samenwerken. Maar ik zeg nooit 'nooit'. En wat voor mij niet werkt momenteel, werkt misschien wel voor anderen. Goed voor hen, maar laat mij ondertussen maar doen ;).

Ik heb het nog nooit gedaan en ik weet ook niet of ik het zou willen met een hele roman waar toch veel bloed, zweet en tranen in zit. Ik ben erg op mezelf qua schrijven en wil alles ook op mijn eigen manier doen: eigen tempo, eigen ideeën, eigen stijl, eigen visie enz. en daar vervolgens weer feedback op vragen. Maar ik wil wel de controle behouden. Al sluit ik het niet helemaal uit, want je zou bijvoorbeeld een boek kunnen schrijven over een gebeurtenis en twee personages. Die twee personages kunnen dan bijvoorbeeld vanuit de eerste persoon door twee schrijvers geschreven worden. Maar dan moet het wel echt een goede samenwerkingspartner zijn die er hetzelfde over denkt en moeten we goed over het concept gesproken hebben. Ik doe niet aan:' Laten we samen voor de grap eens een boek gaan schrijven, omdat het zo leuk lijkt'.

Er komen de mooiste dingen uit voort. Zie: http://www.schrijvenonline.org/boekpresentatie/pl…

Er komen de mooiste dingen uit voort. Zie: http://www.schrijvenonline.org/boekpresentatie/pl…

Ach Zjors, wat leuk dat je ons hier noemt. Dank je wel! En ja, als het klikt, is het zooo leuk. Je leert er ook enorm van.

Toevallig. Kijk eens bij de topic: 'Tips voor duoschrijvers'. Dat is een vraag van mij en mijn co-schrijver van een jaar geleden. Ik heb vandaag eindelijk een update geplaatst. Wij hebben uiteindelijk een goede schrijfmodus gevonden: ons manuscript gaat voor de kerst naar een uitgever. Hier antwoord op jouw vragen: Bij ons was het schrijfniveau iets anders (wel allebei schrijfopleiding gedaan maar de een 1 boek gepubliceerd en de ander 15) maar ik heb dat niet als probleem ervaren. Op een lijn zitten is wel handig. En waar het buiten de lijntjes gaat, pakt een van de twee een gum. Dus ervaring in schrijven is wat dat betreft handig. Iemand die weet dat zijn tekst niet heilig is. Ik zou het om die reden met iemand zonder schrijfervaring niet aandurven. Hoe creatief ben je nog? Wij hebben drie dagen op een waddeneiland gezeten voor alleen het ontwikkelen van de personages en waar ze wonen. Dat was tamelijk creatief. Daarna een paar ochtenden voor de synopsis. En tijdens het schrijven zit een co-schrijver mijn creativiteit niet in de weg. We zitten samen en als we iets willen veranderen - dus: een creatieve ingeving hebben- aan een scene bespreken we dat.

In ons geval is het een kinderboekenserie. Dat is wel anders dan een roman. Dat zit veel dichter op de schrijvershuid. Zou ik niet snel samen aandurven.

Pluis en ik schrijven al jaren af en toe heel intensief samen en er is zelfs letterlijk dag en nacht verschil tussen ons :-)

Slechte ervaring. Met een heel stel begonnen gingen we om en om een stuk schrijven. De een ging die kant op, terwijl een ander iets anders in het hoofd had. Als je een wending aan het verhaal geeft, moet de volgende daar weer mee op inspelen enz. Uiteindelijk hebben we het maar opgegeven. Het werkte niet. Te eel verschillende ideeën. Jaren geleden heb ik ook met een man samen iets geschreven. Dat flopte ook. Niet omdat het samenschrijven niet lukte, maar omdat ik veel meer tijd had en hij zich bezwaard voelde dat hij geen grotere bijdrage kon leveren. Afgezien daarvan wilde hij een beetje te veel naar de erotische kant toe. Samenschrijven doe ik niet weer. Laat mij maar lekker alleen modderen.

Ik zou er denk ik niet zo gauw voor kiezen hoor. Maar als ik een mannelijk personage had, dan zou ik er geen bezwaar tegen hebben dat een man 'als zeer beperkte co-schrijver' - op en aanmerkingen aan zou brengen. Maar dat bedoel je niet.