Toch doorschrijven en als het af is gaan snoeien.

Het is altijd aan te raden om voor jezelf vast een synopsis te schrijven, te bepalen wat er globaal in het boek gebeurt en hoe je dat op gaat bouwen. In een roman mag je uitgebreider de tijd nemen voor beschrijvingen en dialogen, maar er gebeurt uiteindelijk ook meer in. Je kunt denken aan gebeurtenissen die de karakters doen ontwikkelen of die vooruitwijzen naar een latere gebeurtenis. Ook kun je gebeurtenissen beschrijven die het verleden van de hoofdpersonen beter naar voren laten komen. Een andere tip is om schrijfsoftware te gebruiken en daarin vast in te plannen wat er in welk hoofdstuk moet gebeuren. Zie daarvoor onze Schrijfgids: http://www.schrijvenonline.org/schrijfgids/schrij… Een tip is het gratis (maar Engelstalige) Ywriter.

@Dries, Ywriter heeft ook een NL-versie (is niet helemaal correct vertaald, maar werkt wel).

@Zjaan, kan je aangeven waar die te downloaden is?

Ik heb hem gewoon gevonden via de link in de schrijfgids (zie posting Dries). Nadat je het programma geïnstalleerd hebt, kan je kiezen uit ca. 10 talen. Daarmee worden de knop- en menuteksten omgezet naar de gekozen taal (zo ging het, geloof ik). Zoals ik al zei, is de vertaling niet helemaal vlekkeloos, maar het werkt wel.

Heel prettig dat Ywriter.

Dat gevoel dat het saai wordt, herken ik wel. Meestal is dat voor mij een moment om iets wat later pas gepland was eerder te laten plaatsvinden, of om juist op dat punt iets onverwachts te laten gebeuren; vaak ook onverwacht voor mezelf, zodat ik nog meer lijntjes krijg die ik op het eind aan elkaar moet knopen ;). Toch komt het achteraf. bij mij dan, wel goed uit. Voor mijn verhaal had ik alleen een beginsituatie en een eindsituatie, dus er was niet echt veel gepland.

Ik heb nooit een boek geschreven, wil dit ooit graag gaan doen. Vaak heb ik erover nagedacht en natuurlijk opgezocht hoe je dat het beste zou kunnen aanpakken. Zou je dat "stilvallen" niet op kunnen lossen door bijvoorbeeld eerst hoofdstukken te verzinnen en dit uit te werken tot een verhaal, dus dat je bijvoorbeeld de hoofdlijnen neerzet op papier? Het is maar een idee hoor ;)

Verkijk je er niet op dat jij als schrijver, als het goed is, al weet wat er gaat gebeuren. Schrijven is in die zin van spannend dus nooit zo spannend als lezen. (Schrijven is op een andere manier heel spannend, komt er uit wat ik er in stop en wat komt er nog meer uit ...).

Verkijk je er niet op dat jij als schrijver, als het goed is, al weet wat er gaat gebeuren.

En als je het alleen onbewust weet kan je het verhaal zelf ook nog es spannend vinden :) dat is tenminste mijn ervaring.

Ach ja, toch wel, goed van je om dat even aan te halen. Maar dat is alleen de eerste keer. Zodra je je zinnen gaat nalezen kan de twijfel al toeslaan. Is dit wel spannend is het wel leesbaar. Doorschrijven en dan snoeien is een goed advies, net als de synopsis en ik zou daarbij willen zeggen, houd vertrouwen. Toen je met het verhaal begon vond je het ook leuk, immers, toen was het nog opwindend en spannend.

Ik herken dat, Ceridwen. Ik vind het altijd rather exciting om het plot uit te denken, maar het schrijven zelf gaat altijd zóóó langzaam, alsof je een film in een slow motion van een slow motion bekijkt. Ja, logisch dat die dan niet meer spannend is. Je lezers gaan straks tig keer zo snel door je verhaal heen als jij het nu schrijft. En in die slow motion slaat de twijfel toe. Tja, stug volhouden. En daarna inderdaad schrappen en schaven. Succes!

Je proeflezers vertellen (als het goed is) wel of het spannend genoeg is. Maar dan moet je eerst het boek schrijven!