Marondesh, even snel, morgen meer. Op de voorpagina van deze site tref je het artikel "Het nut van een schrijfplan" aan. Het lijkt me heel nuttig als je dat bestudeert en, al lezende, aantekeningen maakt als je iets leest waarvan je denkt "ja, daar kan ik iets mee". Het moet mij van het hart dat ik veel bewondering voor je heb; je mag dan misschien niet zo'n goeie planner zijn, maar een doorzetter ben je wel. Petje af! Ik zal verder even over je vraag nadenken en er morgen op terugkomen.

Schrijf alleen de rode draad uit, zonder alle uitstapjes die er nu zonder twijfel inzitten. Wees erg streng in het volgen van die draad als je weer gaat schrijven. Ik plan weinig tot niets, meer dan een grof idee heb ik niet als ik begin. Daarom hang ik een stuk behang naast mijn werkplek. Daar kalk ik alles van belang op. Bv de naam van een personage, later als ik ergens zijn haar of kleding beschrijf of er iets mee doe kalk ik dit onder die naam. Ik hoef maar met mijn hoofd te draaien en ik zie of hij die gast met die krullen was of juist niet. Zo ook met voorwerpen, plaatsnamen enz enz. Elke keer als er iets aan bod komt dat nieuw is in het verhaal kalk ik het op het behang. Boven aan is een ruimte leeg. Mijn uitgangspositie, een dorp of wat dan ook wordt een stip met een naam eronder. Fietst in mijn verhaal iemand ergens heen en doet daar 20 minuten over dan trek ik een korte lijn, schrijf de naam van het doel en ik zet op de lijn bv vijf km. Snap je wat ik bedoel? Dit kun je ook met je bestaande verhaal doen. Achteraf alles wat je tegenkomt opschrijven en later ordenen met een nieuw stuk behang. Dan moet je volgens mij aan het werk kunnen. Ook kun je kleine samenvattingen maken ven elk hoofdstuk zeg max vijftig woorden. Ook dat past op het behang als je niet te groot schrijft natuurlijk. Ook kun je voor elk belangrijk personage een kleur gebruiken, maar net wat voor je werkt. Is dat wat?

Hoi Marondesh, Ik heb meestal een volledig raamidee in mijn hoofd, maar nog zonder details. Dat idee laat ik een tijdje broeden, en elke ingeving, elke mooie dialoog die ik door de dag krijg, schrijf ik op in een klein boekje dat ik altijd bij me heb. Door die ingevingen krijg ik steeds weer nieuwe ingevingen. Sommige zijn bruikbaar, andere niet (die kan ik misschien weer voor een ander verhaal gebruiken), maar ik schrijf ze allemaal op. Op die manier krijgt het verhaal steeds meer vorm. Tijdens het schrijven bouw ik aan een schrijf-archiefje: alle namen, en belangrijke uitspraken van personen, hun uiterlijk, karaktereigenschappen, dat schrijf ik er allemaal bij en vul het aan. Tijdstippen houd ik zorgvuldig bij, vooral als er meerdere verhaallijnen zijn. Ik lees regelmatig een of meerdere hoofdstukken terug om goed 'in' het verhaal te blijven. Tijdens het schrijven rammel ik gewoon door, pas als een hoofdstuk klaar is, lees ik alles terug en pas wat details aan. Pas als het hele verhaal af is, ga ik er met de stofkam doorheen, een keer of twintig of soms vaker, om zinsconstructies te verbeteren of te verfraaien. Als ik kijk naar de verhouding tussen het schrijven en de rest er omheen, zit 20% in het schrijven zelf, en 80 % in het nadenken/dagdromen/ingevingen noteren, lezen, ordenen, controleren, aanpassen, verbeteren. Groet, Wirrewapper

Wirrewapper en ik kunnen elkaar een handje geven. :) Ik werk bijna op dezelfde manier, het verhaal zit in mijn hoofd en schrijft zich bijna als vanzelf. Dit klinkt simpel in eerste instantie, maar is het niet hoor. Elke dag en avond ben ik bezig in mijn hoofd met het verhaal, vooral 's nachts. Ik heb dus en schrijfblok naast mijn bed liggen. Daarin schijf ik korte zinnen en ideeën op. Dit is dus mijn manier en ongeveer die van Wirewapper. Jij moet echter jouw manier van werken proberen te vinden. Dat is dus een kwestie van vallen en opstaan Marondesh, totdat je dé methode hebt gevonden. Iedere schrijver schrijft zoals hij gebekt is. ;) succes met je zoektocht.

Ik kan twee kanten opwerken: - ik bouw eerst een hele wereld, en dat leidt tot anekdoten of - ik bepaal waar het verhaal over gaat en welke elementen ik daarvoor nodig heb. Bij dat laatste: stel het gaat om een oorlog: hoe goed moeten de partijen elkaar begrijpen? Bij "heel goed" hoef ik geen andere taal te verzinnen, als het voortdurend om culturele conflicten gaat ("taalstrijd") dan is dat wel nodig. Stel dat er oorlog is: wat was de aanleiding ervan? Bijvoorbeeld: in land A is een hongersnood. Hoe is die ontstaan? Waarom niet in land B, waar de bewoners van land A binnenvallen wegens het voedsel dat daar is? Je noemt "karakter bevolking": Kijk eerst hoe je dat in kunt zetten in het verhaal. Heb je rebellen nodig of gedweeë volgers? Harde werkers of een decadente bevolking? Uitvinders of conservatievelingen? Voor een redelijk complete lijst met dingen die je kunt verzinnen voor een wereld, kun je deze lijst eens bekijken. En bij het eerste: ik teken de kaart. Bij de kaart probeer ik van ieder "ding" (topografisch element) te bepalen waarom het daar is. Een goede kennis van historische geografie is daarbij aanbevolen. Volgens mij zijn er maar weinig mensen die zo werken.

Wirrewapper en ik kunnen elkaar een handje geven. :)

:thumbsup: :thumbsup:

Ik ben nog steeds op zoek naar de ideale manier voor mij, daarbij gebruik ik gewoon trial and error. Recent heb ik twee dingen gevonden die voor mij lijken te werken: - Ik begin door te 'webben', dit is gewoon een woord opschrijven, cirkel erom en lijntjes naar associaties en deze hebben dan ook weer associaties. - Ik begin met een kaart, waarbij ik een vraagje lijstje toepast van waarom dingen liggen waar ze liggen. Een beetje zoals schli heeft beschreven. De gegevens voor volken en steden etc. die ik nodig zijn ook afhankelijk van hoe belangrijk ze zijn voor het verhaal.

Hoi Marondesh. Volgens mij heeft Schli met die link de gouden tip gegeven!

Ik bepaal eerst welke sfeer ik wil oproepen. Ik bedoel hiermee niet genre, maar sfeer. Als ik een boek lees dan geraak ik altijd (en als dat niet zo is, dan lees ik het boek niet graag) in een bepaalde gemoedstoestand... in een bepaalde sfeer. Nadat ik weet wat die sfeer moet zijn, bepaal ik de belangrijkste locatie die de sfeer goed in de verf zal zetten. Ik denk dan enkel aan 'waar' en nog niet eens aan 'wie'. Dan bedenk ik een reden waarom die persoon zich daar bevindt en vervolgens wat het grote probleem zal zijn waar hij mee te maken krijgt. Het kan me dan nog niet schelen of er een oplossing is of niet. Hierna ga ik denken over 'wie' en maak een korte karakterschets en beschrijving van het uiterlijk. Dan bedenk ik situaties en individuen die zijn probleem nog erger maken of die hem juist vooruit kunnen helpen. En op dit moment wordt voor mij ook duidelijker wie het hoofdpersonage is, want al die nevenpersonages hebben natuurlijk op de een of andere manier een connectie met hem en dat wil zeggen dat ik zijn relatie tot die personen moet bedenken en dus werk ik op die manier aan een vollediger karakter van mijn hoofdpersoon. Ik controleer de hele tijd of de sfeer nog overeenstemt met wat ik oorspronkelijk wilde. Dan neem ik een nieuw blaadje en schrijf in chronologische volgorde op wat er zal gebeuren. Ik probeer het zo op te schrijven dat er een soort hoofdstukjes ontstaan, dit is nog erg summier en ik laat veel ruimte tussen om bij te schrijven. Ik schrijf hier nog niet in volzinnen, maar maak een kapstok van het verhaal. En dan kan ik beginnen met de kapstok vol te hangen. Ik voeg dan stukjes toe, laat andere weg,... totdat ik een blaadje heb waarop het hele verhaal in sleutelwoorden en verkapte zinnen staat geschreven. Als dit achter de rug is dan ga ik achter de computer zitten en begin te schrijven. Ik heb dan mijn blaadje niet altijd bij me want dat zit dan min of meer in mijn hoofd door er zoveel mee bezig te zijn. Af en toe haal ik het terug boven en controleer of alle elementen die ik nodig heb er nog steeds inzitten (en de sfeer!) en schrijf ik ook terug op het blaadje en maak aanpassingen. Alles wat ik dan schrijf op de computer is opvulling om van punt A naar punt B te geraken en dan van punt B naar punt C. Ik zorg ervoor dat op mijn kladblaadje in punt A al elementen zitten die ervoor zorgen dat punt C mogelijk wordt. Dat is mijn manier en ik vind deze zeer plezant omdat ik mezelf op die manier ook een beetje in dezelfde sfeer breng als het verhaal. Misschien heb je er iets aan. Aanvulling: Ik maak eigenlijk een soort mise en place (om het in kooktermen te zeggen) om het mezelf wat gemakkelijker te maken tijdens de eigenlijke bereiding van het verhaal.

Als je slecht bent in planningen maken, goed wil bijhouden wie de personages zijn, wat de locaties zijn en wat er gebeurt in elk hoofdstuk, dan beveel ik je dit schrijfprogramma aan: http://ywriter.nl.softonic.com/. Het is gratis te downloaden, ik heb er goede ervaringen mee en ook op deze site is er geloof ik al over geschreven.