Zelf niet de spits afbijten? :P Dan doe ik het maar. Momenteel ben ik voornamelijk bezig met jeugd en erg korte verhalen (max. 1500 woorden voor de FSB). Redelijk beperkend toch, maar wel erg leuk. Verder ben ik ook bezig met fantasyverhalen en ik zocht al een tijdje naar een leuk verhaal voor Parelz. Alleen elk verhaal in de afgelopen 12 maanden kwam onder of boven hun maximum uit en ik ga het verhaal geen geweld aandoen om binnen de lijnen te blijven. Heb nu weer een nieuw idee wat wel de juiste lengte zal hebben, hoop ik. Ik zag zelf een behoorlijke tijd geen vooruitgang meer in mijn werk. Ik beheerste al een aantal jaren de basis van de vorm. De dialogen waren correct, etc. Ook heb ik al een aardige tijd mijn eigen 'stijl'. Alleen sinds ergens vorig jaar is ook mijn inhoud vooruitgeschoten. Geen infodumps meer, wel snelle verhaallijnen. Geen ellenlang geprietpraat over onzin, wel de lezer op het verkeerde been zetten. Elk overbodige grammetje vet wordt nu zonder medelijden geschrapt. Met dank aan hele lieve, kritische proeflezers. Op het ingeslagen pad ga ik verder, aangezien ik hierdoor bij de JFP een erg positieve afwijzing heb gehad. Ik ben benieuwd naar de uitslag van de UA (2 april, neem deel met één verhaal) en naar de FSB (deadline 18 maart, uitslagdatum onbekend).

Nou, heb me net aangemeld voor de cursus ´Ontdek je schrijftalent´..

Ik leer op het moment dat ik niet moet denken in één keer een boek te kunnen schrijven (ben er wel mee bezig) het leer proces zit hem in alleen maar doorgaan en echt veel schrijven. Van dit forum valt veel te leren, en de tips en opmerkingen en kritiek die ik krijg op het verhaal wat ik nu op het forum geplaatst in proef lezen. Meedoen aan een schrijfwedstrijd kan ook een goed leer moment zijn dus daar wil ik ook een kort verhaal insturen. Heb al langer het idee dat het gewoon heel veel tijd kost om iets moois en goeds op papier te krijgen. Ik heb een 40 urige werkweek dus het is ook een leermoment voor me geweest dat ik meer geduld moet opbrengen.

Ik verdiep me op dit moment in documentaire poëzie. Is in Nederland nog niet zo bekend maar in Amerika wel. Ik wil het gebruiken voor mijn serie Amerikaanse gedichten. Gelukkig was er een nummer van Parmentier dat er aandacht aan besteed. Verder wil ik meer verdiepen in het schrijven van essays. Ben het boek van Louis Stiller aan het lezen en denk er over de cursus van Schrijven online te gaan doen.

Wat in mijn hoofd zit en om dit op papier te verwoorden vind ik heel moeilijk. Ik heb hier op Sol al veel geleerd en ik ben ook ontzettend blij met het respons van en door de leden. Mijn openbaring was een opmerking van Hadassah waardoor ik de structuur van een chicklet in de puter gevoerd heb. Inmiddels met andere bekende schrijvers gedaan. (Suzanne Vermeer.) Schrijven blijkt aan regeltjes verbonden te zijn. Ik weet alleen niet of ik daar nou zo blij mee moet zijn.

Ik werk aan mijn eerste roman en leer aldoende. Als ik ergens mee vastloop, zoek ik over dat schrijfaspect een schrijfboek en/of een cursus, bijvoorbeeld over het schrijven in scènes, plotopbouw, beschrijving e.d. Nu ben ik zover dat ik meer moet gaan kijken naar het grote geheel en daarvoor ga ik ook weer professionele ondersteuning zoeken, aangezien ik denk dat mijn verhaal (plot, personages, dialoog) goed genoeg is, maar of het daadwerkelijk uitgegeven kan worden hangt af van de uiteindelijke uitwerking. Ik ga er in ieder geval voor :D

Het woord leren is het voor mij niet meer figuurlijk. Maar bijna letterlijk. Ik ga over een paar dagen kijken voor een cursus die ik kan volgen om met het schrijven bezig te zijn. Er is nog één die hier op de plank ligt. Ik denk met nog één erbij dat ik dan de motivatie weer kan vinden om verder te gaan. De mogelijkheid tot meer diepgang ligt dan op loer. Iets waarvan ik ontzettend houd, een uitdaging op zich. Ook omdat er heel veel dingen snel veranderen in mijn situatie en het komende jaar voor velen zo zullen zijn, wil ik het graag een stapje voor zijn. Langzamerhand begin ik ook in te zien hoe en wat schrijven echt is. Schrijven is geen snel proces, maar een proces waarbij je geduld nodig hebt om verder te komen. Hoewel het makkelijk kan lijken, is het iets wat juist veel energie kost om er iets mee te bereiken. Het is een proces op zich en je bent niet zomaar schrijver. Iedereen kan iets op het papier zetten, maar wil je goed worden, dan moet je ook van het schrijven op zich meer af weten. Ik bedoel te zeggen zoals spelling en de zinsopbouw. Wanneer ik naar mijn eigen geschreven stukken kijk. Dan schort hier nog wel het één en ander aan. Je kunt goed lopende zinnen zelf beter maken als je weet waar de fout zit. Taal is mooi. Nederlands is mooi, maar makkelijk is het zeker niet.

Schrijven is lijden, met een héle lange ij. Cursussen kunnen je erbij helpen. Hier op Sol zijn er verschillende, ook workshops. Daar wordt je in de gelegeheid gesteld om ook met andere schrijvers te praten. Als je dit wilt moet je het beslist doen..

Ik begin op woensdag met een cursus Creatief Schrijven. Ik geloof dat we leren hoe we een plot in elkaar moeten zetten of zo. Ik ben benieuwd of ik nog iets nieuws leer.

Je leert er altijd iets van Daddy.

Wat ben jij op dit moment aan het leren?

Dat elke zin raak moet zijn.

Ik ben bezig met de basis cursus schrijven, ben er bijna mee klaar. Weet eigenlijk niet welke cursus ik daarna moet gaan doen, er is zoveel keus.

Ik heb het gevoel dat ik nog met ieder verhaal iets bijleer. Dat gaat heel traag, maar als ik verhalen van een paar jaar geleden teruglees, zie ik wel dat ik gegroeid ben als schrijver. Mijn taalgebruik is strakker en duidelijker geworden, mijn opbouw consistenter, mijn dialogen natuurlijker. Ik worstel nog met spanning en voorspelbaarheid, maar ook op dat vlak is er hier en daar wel vooruitgang. Momenteel ben ik bezig met het herschrijven van een verhaal dat 18de werd in de PHP 2010 (eerder was ik nog nooit door de voorselectie geraakt) aan de hand van het juryrapport, waarbij vooral Thirza Meta's commentaar me veel inzicht verschaft. Naar aanleiding van haar opmerkingen over het gebrek aan diepgang bij de personages en onduidelijkheid over waar ik met het verhaal naartoe wil, ben ik er nu wat schrijfoefeningen tegenaan aan het gooien om de personages en hun doel uit te diepen. Ik denk dat het verhaal er al beter van geworden is, al weet je dat natuurlijk nooit zeker. Interessante vraag, Judy!

Ik las hier op de site onlangs over plotgericht versus personagegericht schrijven en zag zo in waar het misging in het kinderboek dat ik wilde schrijven. Het was mijn eerste poging tot het schrijven van een heel boek. Ik had een ingenieuze plot bedacht, maar het verhaal schreeuwde gewoon om iets veel simpelers: het is totaal personagegericht. Daar heb ik dus zo een twee jaar over gedaan om dit in te zien. Ik begon maar steeds aan alternatieve versies , want die mooie plotlijn met vele laagjes moest er per sé in. Sinds ik deze dwaasheid heb ingezien is er iets heel raars gebeurd: Ik open nu het bestand en ik heb geen schrik meer. Mijn personages doen weer vriendelijk tegen mij! Ik wilde hun veel te ingewikkelde dingen laten doen. Geen wonder dat ze in staking gingen. Ik heb het hele verhaal herleid tot een basisthema. En wat zie ik? Ik zie gewoon mezelf in mijn verhaal opduiken ! (En ik vind het keileuk hèhè) :D

Wat ik momenteel leer op schrijfgebied is: -niet alles tegelijkertijd willen. -dat ik rustig een manuscriot kan laten liggen tot een later moment, en het in mijn hoofd kan laten groeien. -ik heb heel veel aan de tip van cookie-jar, die stond ergens op het forum. Woorden en zinnen opschrijven die ik bewaar voor later en in geval van geblokkeerdheid kan gebruiken. -dat schrijven echt mijn vrijheid is. Dit opeens intens voeeeelen. Ik leer: -slotopdrachten van de schrijfcursus die ik volg, in te sturen. Dat vind ik eng. ik leer: -zo kort als mij maar mogelijk is, blogberichten te schrijven. Woorden tellen. Mijn taalgebruik te verbeteren, en mijn gevoelsgedachten te delen via mijn blog hier. Dat vind ik ook eng. Maar het voelt wel goed, een gevoel van het juiste te doen. -mijn grammatica steeds weer te verbeteren. Te ontdekken. -meer en meer te durven schrijven. dwz meer schrijven en op schrijfgebied meer te durven naar buiten toe. -ik leer dat aan wedstrijden meedoen een hele goede oefening is. -ik leer dat ik doorheb dat ik mogelijk nooit een manuscriopt zal schrijven dat een boek zal worden. Dit nu te schrijven veroorzaakt een emotie bij mij. Ok, dan houd ik dit open. Want...in gedachten zie ik wel een Fantasy boek van mijn hand. -ik leer dat korte verhalen bij mij horen. Soms lijken ze ook op columns. -ik leer en accepteer dat ik waarschijnlijk altijd zal blijven dagboekschrijven. Ik vind het fijn, het doet goed, dus vind ik het achteraf onzin van mijzelf dat ik ermee moest stoppen toen ik lid van Sol werd. -Ik accepteer dat dagboekschrijven mij lekker los maakt, en ik makkelijker erbuiten schrijf. -Opeens voel ik dat het ok is om vanuit emotie te schrijven. Daar twijfelde ik aan sinds ik op Sol zit, en ik trachtte het af te leren. Maar... schrijven ontstaat vanuit emoties. Het is de emotie die inspiratie schenkt. - Ik leer, net als Tille hierboven-dat mijn personages mijn geen angst hoeven aan te jagen. -Ik leer op een hele leuke manier namen aan mijn personages te geven. -

Interessante vraag. Ik ben pas een beginnende schrijver, maar ik vind het wel heel positief om te merken dat ik vooruit ga. Ik begin ook steeds meer zicht te krijgen op wat ik lastig vind, en wat me makkelijker afgaat. Ik heb verder gemerkt dat inspiratie pas komt als je al begonnen bent: eerst heel veel onzin en draken van zinnen opschrijven, en dan komt er misschien - en onverwacht - iets aardigs uit rollen. Wat ik ook leer: schrappen, schrappen, schrappen, vooral de cliché's eruit. En dat is nog best lastig.

Ja, Karmijn, dat was ik vergeten te vermelden. Ook ik leer schrappen , schrappen en schrappen. Soms alles:D

Ik zit momenteel midden in dialogen en flashback techniek met de cursus korte verhalen schrijven

Ik ervaar nu hoe moeilijk het is om goede beginscènes te (her)schrijven die niet te veel weggeven van wat komen gaat, niet te veel uitleggen maar wel genoeg informatie geven om het verhaal te kunnen volgen, een band opbouwen tussen hoofdpersoon en lezer, en boeiend genoeg zijn.

Ik ben nu bezig met een standaard schrijfcursus, maar ik heb niet echt het gevoel dat het iets toevoegt aan mijn huidige kennis en vaardigheden. Het is eerlijk gezegd eigenlijk zonde van het geld dat ik erin heb geïnvesteerd.

Humorschrijven. Zo grappig mogelijk.

Ik leer nu-sinds een paar dagen- dat ik net zoals ik vroeger gewend was te schrijven, ik er niet te veel over moet nadenken wil er wat uit de pen of vingers komen. Was te veel aan het nadenken en al schrijvend aan het corrigeren en herschrijven. Dat blokkeerde alles in mij. Dat blokkeerde de strooooom, mijn fantasie, inspiratie kortom mijn schrijfflow. Ik deed tot voor een paar dagen teveel mijn best om het 'goed'te doen. Goed Nederlands, goedlopende zinnen, enz. Heb door dat ik eerst schrijven mag en daaaaarna corrigeren en herschrijven. Het geeft mij een gevoel van ruimte. he he :)

Ben weer verder gegaan met mijn Fantasy ms.

Leuk topic. Ik heb laatst mijn "wannebee" roman aan de kant gelegd. Mijn HP doet het daar niet in. Hoe hard ik ook probeer een plot te verzinnen, het lukt niet. Al een aantal jaar niet, met tussen pauzes van frustraties. In een schrijfboek las ik dat schrijvers naar hun stem moeten luisteren, dat ben ik vergeten in mijn roman. Dit is alleen maar denkwerk geweest. Nu ik er mee gestopt ben, lijkt er weer wat ruimte te komen in mijn hoofd. Accepteren dat naast een 40 uurige (niet schrijven gerelateerde) werkweek, het gewoon lastig is. Dus niet te veel eisen. Proberen iedere dag te schrijven in een schriftje ipv op de pc, zonder een doel, merk ik dat ik mijn stem begin te horen. En een schrijfwedstrijd heeft me deze week getriggered om een ander verhaal te starten dan mijn "wannebee" roman

Beter promoten en mijn verwachtingen bijstellen.

Wat ik geleerd heb, (al is dat weer een tijdje geleden), is dat mijn grootste angst op schrijfgebied (namelijk het schrijven van columns en andere persoonlijke teksten, die oa gaan over hoe ik mijn leven beleef) eigenlijk mijn grote kracht blijkt te zijn. En dat je niet moet afzien van een (schrijf)cursus, omdat je onzeker bent of je bepaalde vaardigheden die hierin behandeld worden wel aankan. Want hoe je ook schrijft, er valt altijd iets te leren.

Dat ik niet aan mezelf moet twijfelen en gewoon moet doorschrijven. :) @Judy: jeugdpoëzie, leuk!