Dank je, Thérèse en Simon Corson. Deze morgen stond ik op met het voornemen om deze MacArthur op te zoeken. Wat een luisterrijke persoonlijkheid! Dat zou inderdaad een bezwaar kunnen zijn daar de McArthur in mijn verhaal geen positief personage is, zijn zoon nog minder. Het tweede mogelijk bezwaar is er geen daar de lokatie in mijn verhaal schouwspel is van verschrikkelijk geweld, zij het van een andere orde. Ook het derde mogelijk bezwaar is er geen. Er zijn voldoende woorden en betekenissen in de liedjestekst die overeen stemmen met het verhaal mocht iemand die overeenkomsten zoeken : - de strofe : There will be another song for me - de strofe I will drink the wine while it's still warm - de strofe : I will take my life into my hands and I will use it Er is passie en een rivier (And my passions flow like rivers through the sky) Er wordt gekaart, gepokerd en geschaakt (Old men playing checkers by the trees), de bomen zijn er ook... En de verloren liefde kan getoetst worden aan het feit dat vele personages alles hebben moeten achterlaten tot en met hun kinderen... De titel is een mes dat aan twee kanten snijdt : - Voordelen : de connectie voor sommige mensen met het lied, het feit dat de titel tweetalig is (Nederlands en Engels) en het feit dat de werkelijke held in het verhaal een militair pur sang (Kapitein Bryan) is die op het einde van het verhaal komaf maakt met zijn militaire rang. Hij maakt een bocht van 360° (There will be another song for me. For I will sing it. There will be another dream for me. Someone will bring it). En het is vrouwelijk HP Hereford die hij volgt om komaf te maken met autoriteit en gezag (Engelse kolonie 1765, even voor de Amerikaanse revolutie). - Nadelen : de connectie met een held van WOII maar tevens ook de referentie naar het lied van Jimmy Webb. Ik vind het zelf ook nogal gedurfd om die titel te kiezen... maar het ligt eigenlijk voor de hand. Het enige wat in het lied geen concrete overeenstemming vindt in het boek is de cake die in de regen blijft staan. Een gemiste kans met een authentiek recept? Het recept des levens...? Ik laat me hier even gaan maar missschien vloeit hier een andere titel uit voort, zoniet, hou ik het bij McArthurs Park. Ik zou de referentie naar General MacArthur bijvoorbeeld enigszins uit de weg kunnen ruimen door het personage Gouverneur McArthur, gewoon Gouverneur Arthur te noemen, zodat de referentie gaat naar King Arthur die in feite Kapitein Bryan is omdat hij door de alwetende verteller af en toe vergeleken wordt met een wijze koning... Het wordt ingewikkeld. Bryans Park?

Simon Corson, je doet me glimlachen. Mijn eerste reactie was dat er helemaal geen nakomeling is van vader en zoon McArthur want beide leggen het loodje in het verhaal, maar... er is inderdaad een kleinzoon die met zijn moeder onverwacht aankomt. Toen moest ik nog meer glimlachen. Pluisebol : onbeschermd ja, maar het is nogal gedurfd, vind ik, en mijn onzekerheid speelt me weer parten. Jommeke: er is geen enkele referentie naar de tekst want het is nu pas dat ik de virus van dat liedje heb opgedaan. Het verhaal is al vijftien jaar in de maak en er is dus heel wat muziek over heen gegaan van muziekcassettes en nachtradio tot en met CD's en nu Youtube... De muziek waar ik het meest op geschreven heb is trouwens filmuziek (Gladiator, Ennio Morricone...) en opera (Turandot, La Traviata, Manon Lescaut, Madame Butterfly...). De overeenstemmuing met de tekst van het lied is 100% toevallig. Ik kende het wel op 33toeren plaat in de versie van Donna Summer maar dat is echt wel lang geleden... Het intrigeert me wel deze toevalligheden in het schrijven. Het lijkt wel of er geen toevalligheden zijn en dat is ook een thema in het verhaal. Het lijkt wel of alles op een vreemdsoortige wijze 'organisch' met elkaar in verband staat en het beperkt zich niet tot de letters op papier. Vreemd en fascinerend tegelijkertijd. Ik gebruik ook meermaals de zin 'het lag voor de hand'. Wel, hier heb ik een sterk gevoel dat de titel 'McArthurs Park' voor de hand ligt. Maar ik vind het van mezelf erg gedurfd. Ik heb nog nooit zoiets 'gedurfd' durven doen. Gedachten en ideeën zijn vrij en grenzeloos, maar het in de praktijk omzetten... ik betrap me er op dat ik hier moed kom rapen... Als iedereen nu zou zeggen of laten uitschijnen dat deze titel niet past, dan zou ik het er meteen mee eens zijn. Maar dat gebeurt vooralsnog niet...

Ja, een beetje afstand nemen van die titel. Dank je, Thérèse. En hoe een uitgever op die titel zal reageren kan niet over gespeculeerd worden. Als die situatie zich ooit voordoet. Het zich oriënteren kan tot tegenstellingen leiden. Ik steek even mijn voelhoorns uit en als ik een ferme tik krijg, dan is het probleem meteen van de baan. Maar dat gebeurt nu niet. Dus neem ik voorzichtig aan dat er een mogelijkheid blijft bestaan dat het een titel is die in aanmerking komt. 'Eden' heb ik afgeschreven omdat het teveel verwijst naar het Oud Testament. Ik zou als titel ook 'Fortuna' kunnen gebruiken, de titel van het filosofisch stukje in het verhaal, maar ik vind het te algemeen en dus vaag. Ook heb ik hier gelezen dat een titel belangrijk is. Het wordt stilaan tijd dat ik er aandacht aan besteed. Een uitgever beslist. Maar dat wil niet zeggen dat ik mijn huiswerk niet moet doen. Ik beeld me in, terecht of ten onrecht, dat een uitgever liever een schrijver contacteert die weet wat hij/zij wil, eerder dan een twijfelende persoon die de beslissingen overlaat aan derden. Ik ben haast schizofreen: één deel in mijn hoofd weet exact wat en hoe, en het andere deel loopt over van onzekerheid, een oude, haast familiale DNA erfenis. Dat deel haat ik. Het heeft lang genoeg mijn leven gedirigeerd. Een goede titel zoeken... het is veel meer dan dat. Sommige zaken spitsen zich toe in ogenschijnlijk onbenullige dingen. Het feit dat ik al durf te reppen over de titel 'McArthurs Park' is voor mij een enorme stap voorwaarts. Ik heb hopen aan dergelijke ideeën overboord gegooid alsof het overbodige ballast was. Maar wanneer ik dan zie dat andere mensen vrij hun ideeën ten uitvoer brengen, dan sta ik perplex en dan begint er een belletje te rinkelen. Waarom het ook niet wagen ideeën te durven poneren in volle vrijheid en zonder al die twijfels.