Ik heb de grote lijnen altijd wel vastliggen (op papier of in mijn hoofd) maar tijdens het schrijven merk ik dat het boek zichzelf schrijft en de personages reageren op gebeurtenissen op manieren die ik zelf niet had voorzien. Het klinkt wellicht vreemd, maar het verhaal schrijft zichzelf bij mij.

Dit topic lezende verbaas ik mij erover dat dit topic Onbewuste hints!? heet. Gaat het niet meer over het krijgen van een (spontane) ingeving? Hoe dan ook het lijkt me een goed plan om de topictitel te veranderen, want zo kan het (volgens mij) nooit teruggevonden worden, als het opgeslagen is in het SOL-archief.

Beste Richard van T. Persoonlijk vind ik 'hints' niet het juiste woord, omdat zoals ik eerder al schreef, het bijna niet terug te vinden is als je het wilt opzoeken in het archief als je de titel van het topic niet weet (of kan weten) Zou jij er nog even naar willen kijken, hier volgt de link: http://synoniemen.net/index.php?zoekterm=hint

Vind ik ook eerste versie gewoon neertikken. Laat alles maar uit die vingers vloeien. Zo heb ik het ook gedaan! Schrappen komt later.

Het is fijn als je daar de tijd voor hebt. Naar mijn mening en ervaring kun je minimaal 50% schrijf/schrap-tijd besparen door van te voren goed na te denken wat je wilt schrijven. Wat was ook alweer je bestseller die je met jouw methode hebt geproduceerd? Ik zie geen homepage of zoiets in je profiel. Waar kunnen we het resultaat zien?

Wat was ook alweer je bestseller die je met jouw methode hebt geproduceerd? Ik zie geen homepage of zoiets in je profiel. Waar kunnen we het resultaat zien?

Schlimazlik een tip van iemand uit het gewone volk: laat ieder in zijn waarde, maar daar ben jij niet zo goed in, toch? Jij slaat echt alles Schli! IK ga het melden bij deze!

Wat was ook alweer je bestseller die je met jouw methode hebt geproduceerd? Ik zie geen homepage of zoiets in je profiel. Waar kunnen we het resultaat zien?

Heb je mijn mail niet begrepen? Ik heb in ieder geval geen reactie gehad. De tekst leek me duidelijk. Reageer met respect of reageer niet.

Nu mijn vraag: Is dit bij jullie al eens gebeurt en is dit te verklaren?

Ik liet me vroeger (jemig, wat klinkt dat oud) volledig bij de hand nemen door een verhaal. Dat resulteerde enerzijds in mooie dingen, anderzijds in heel veel overtollig materiaal en een warrige verhaallijn. Nu denk ik eerst een verhaal uit en begin dan met schrijven. Maar toch zijn er nog die spontane wendingen, die tijdens het schrijven ontstaan. Soms maken die het verhaal beter of mooier, soms slechter. Ik ben blijkbaar niet heel goed in het precies uitdokteren van karakters en een plot, dat is voor mij zelf een verklaring. Soms frustreert me dat wel, maar aan de andere kant, het schrijven blijft zo voor een deel verrassend, wat ik leuker vind dat alles van te voren al weten.

Een aantal jaren geleden dacht ik dat ik de schepper van het verhaal was. Dat ik moest verzinnen hoe het er aan toe ging. (er te hard over na moest denken) En dus kwam ik niet verder, het verhaal ging naar mijn idee niet de kant op die ik wilde. Sinds ik niet meer zo 'serieus'doe en me niet druk meer maak over alle veranderingen die steeds weer de kop op steken gaat het prima. Het verhaal is er alleen maar beter door geworden.

Ik heb afgelopen juli voor het eerst fictie geschreven (tot dan toe alleen columns, essays, reisverhalen e.d.), in de NaNoWriMo-vorm, dus een roman van 50.000 woorden in één maand. Ik had het gedaan volgens het handboek "No plot? No problem" waarin ze, zoals de titel al doet vermoeden, afraden om voor die maand al veel te plannen en uit te denken: het schrijven in die maand mag geen invuloefenig worden. Ik had wel wat bedacht van tevoren, maar ik was na een week al op het punt tot waar ik had vooruit-gedacht. En toen werd ik dus eigenlijk grotendeels afhankelijk van wat er 'spontaan' zou ontstaan, van de ingevingen en de hints. En dat lukte. Inderdaad ontdekte ik schrijvenderweg mijn plot en ik leerde ook mijn eigen personages kennen. Ze ontwikkelden zich voor mijn ogen, zogezegd. Ik had daar al wel eens over gehoord en gelezen, dat het zo werkt, dat het verhaal als het ware zichzelf schrijft, maar ik had altijd gedacht: hoe kan dat nou, het komt toch uit je eigen duim? Maar ik heb het nu dus zelf ook zo ervaren, en ik vond het een enorme kick! Ik ben zelf iemand van de planning en de voorbereiding en de gefaseerde uitvoering, en zo leer ik anderen ook schrijven (ik ben trainer in de zakelijke communicatie, en voor bijvoorbeeld het schrijven van een adviesrapport zou ik altijd: begin met een gedegen voorbereiding en stippel de structuur uit), maar het kan dus ook heel anders en dan boor je een andere soort creativiteit aan. Geweldige ontdekking! Meer over mijn roman-in-een-maand: http://www.lhcornelis.nl/weblog/?p=952 Louise