Hoi Pangaea, Er is geen schrijver gelijk. Er is geen persoon gelijk Er is geen situatie gelijk Er is geen karakter gelijk En er is ook geen schrijfproces gelijk Het schrijfproces is een langzaam proces. Met de geringe kennis die ik bezit weet ik te verklaren dat er bijna geen schrijver is die in twee dagen een boek klaar heeft. Dus wat dat betreft is er niet zoiets als iemand die heel langzaam schrijft. Sommige schrijvers doen over een boek twee jaar. Anderen doen er zelfs zeven jaar over. Eigenlijk dus al een zorg minder. Als je geen zinnen op het papier kunt krijgen. Ga dan eens bij jezelf na of er iets is wat je blokkkeert. Heb je dingen aan je hoofd die eerst belangrijker zijn? Prioriteiten zoals bankzaken die op je liggen te wachten of iets anders? Je zou dan eerst kunnen kijken dat je deze eerst regelt. Soms duurt het even voordat je geactiveerd bent. Een tip die ik hier van iemand kreeg is- voor je begint met schrijven - een verhaaltje schrijven alvorens je met je oorspronkelijke plan begint. Je zult eerst in een bepaalde 'extase' of flow moeten geraken om verder te kunnen gaan. Neem daarbij niet weg dat het de ene dag soepeler gaat als de andere dag. Het schrijven vergelijk ik een beetje met het hardlopen. De ene dag ben je beter in vorm dan de ander. Zo is het ook met het schrijven. Waarom zou jij je druk maken om een zin die niet goed is, terwijl je verder kunt gaan met de volgende zinnen? Er bestaat niet voor niets zoiets als herschrijven, schrappen en veranderen. Sta dan ook niet te lang stil bij die ene zin. Dit kan er voor zorgen dat er geen bal meer aan is...

hallelujah, JR! Dag Pangaea, Versnellingstip: schrijf eerst 'los', daarmee bedoel ik dat je gewoon schrijft wat in je opkomt zonder je zorgen te maken of het wel perfect is. Heb je daarna een lap tekst, dan ga je kijken wat bruikbaar is, wat je wilt houden en wat je weg gooit. Dan zal je schrappen en herschrijven. groeten

Ik denk altijd: zolang er maar vooruitgang in zit. Maar ja, dat ben ik. ;)

Ja, zo denk ik ook. Maar als je wil leren sneller te schrijven, is NaNoWriMo misschien wel iets voor jou. Dan moet je in een maand tijd een roman van 50.000 woorden schrijven. Als je dat tot een goed einde wil brengen, heb je geen tijd om na te denken.

Er bestaan ook schrijvers die heel langzaam schrijven, waarom zou daar iets mis mee zijn? Je zinnen komen zo wel goed op papier :P Maar misschien helpt een vaste schrijftijd. Weet niet. Ik zeg ook maar wat :rolleyes:

Wat zijn je redenen om te denken dat schrijven snel(ler) moet gaan? Ik weet niet in welk stadium van schrijven je je bevindt, maar oefening baart kunst. Gewoon doorgaan in je eigen tempo. Dus ja: er bestaat zoiets als een schrijver die heel langzaam schrijft. Oogsten (=lezen) gaat vaak sneller dan groeien (=schrijven). Het heeft met het product niet altijd te maken. Je zegt dat je tevreden bent over je resultaat - maak je dan geen zorgen om je tempo.

Wel heeeeeel herkenbaar... Heb het idee ook in mijn hoofd, maar nu nog op papier... Daarom heb ik mijzelf nu maar eens een deadline gesteld. Geen idee of dit gaat werken, nu bungel ik hier nog steeds op Sol, wat een uitstelgedrag... In de rest van mijn leven werken deadlines altijd heel goed... We zullen zien!

Hoi hoi Misschien helpt het eens aan het eind of midden van je verhaal het boek op te pakken en dan een klein eindje terugwerken, maw een gedeelte/hoofdstuk schrijven (maakt niet uit of je het gebruikt of niet) soms kom je dan ineens op de goede zinnen/verhaallijnen. Succes

Pangaea, Zou het kunnen helpen als je gaat brainstormen over een onderwerp waar je verhaal om draait (alles opschrijven wat er in je opkomt binnen een bepaalde tijd)? En dat je de woorden die zo ontstaan gaat gebruiken om er zinnen (en later een verhaal) mee samen te stellen? edit: nou zie ik dat iemand al eerder een soortgelijke tip heeft gegeven maar dan in andere woorden. Maar ik laat het toch maar staan, want misschien heb je er evengoed wat aan.

Misschien twijfel je gewoon te veel. Ik heb dat ook wel eens en herken je probleem. Mijn ervaring is dat hoe langer ik nadenk over een volgende zin, hoe lastiger het wordt. Dan verlies ik het overzicht en de grote lijn en ben ik alleen nog maar met de juiste volgorde van een paar losse zinnen bezig. Bij mij is de enige oplossing dat ik terugkeer naar de rode draad in mijn verhaal en even meer op de inhoud dan op de vorm van die volgende zinnen let. Als het er dan niet helemaal staat zoals je het bedoeld had, kun je dat later altijd nog herschrijven, maar je kunt wel weer even verder.

Wat Hay beschrijft heb ik ook wel eens - dat een bepaalde scene gewoon niet wil opschieten, terwijl ik wel het hele verhaal in mijn hoofd heb zitten. Dan helpt het niet om te zitten tobben, maar kun je beter verder schrijven, ook al loopt het niet helemaal zoals je zou willen, dat moet je dan later bij het herschrijven maar aanpassen. Soms vat ik een scene gewoon kort samen, of sla hem helemaal over als ik echt vast zit. Als je dan het hele verhaal hebt geschreven, is het vaak helemaal niet zo moeilijk om die scene alsnog te schrijven.

In je hoofd kan het verhaal nog alle kanten op en komt het niet zo precies. Als je het aan papier toevertrouwd moeten de dingen ineens kloppen met het voorafgaande en met de dingen die komen gaan. Dat maakt het lastiger. Bedoel je dat/ of bedoel je dat je vingers je hoofd niet kunnen bijhouden? Hoe langzaam schrijf je eigenlijk? Tien woorden per dag? Honderd? Duizend?

Zoals Hekate het beschrijft doe ik het ook ongeveer. Op het moment ben ik met een roman bezig met twee verhaallijnen als ik bij de ene vast zit probeer ik ook vaak met de andere verhaallijn verder te gaan.

Ik zou niet teveel nadenken. Gewoon doorschrijven, niet of nauwelijks schrappen/verbeteren. Misschien ben je te kritisch, te perfectionistisch (vraagt iemand die zelf kritisch en perfectionistisch is)? Beschouw het als een schets: herschrijven en schrappen kan later. Dat haalt een hele hoop druk eraf. Ik weet niet hoeveel ervaring je hebt met schrijven, maar hoe vaker je het doet, hoe makkelijker het wordt. (klinkt een beetje als een open deur, ik weet het)

Of heb je veel te veel ideeën? Dan kan het helpen om een rode draad uit te stippelen, op papier, een schemaatje te maken en het verhaal op te breken in kleine stukjes. Elke keer een stukje schrijven, zo vorder je. Als je nog nooit een heel boek hebt geschreven, kan het ook een idee zijn om eerst eens te beginnen met een kort verhaal.

Je bent wat je bent en het gaat zoals het gaat. Dooddoener? Wat ik bedoel is, dat de ene schrijver heel snel een verhaal kan neerzetten, maar het vervolgens nog drie keer wil herschrijven. En de ander doet drie keer zo lang over het verhaal, maar wat er staat is dan ook meteen af. Schrijf je niet altijd zo langzaam, maar is dit ene stuk al weken moeilijk? Ik denk dat elke schrijver in elk boek dat punt tegenkomt, waarop het verhaal gewoon even helemaal niet vlotten wil. Als dat in het begin van je verhaal al gebeurd, en zeker als het een van je eerst werkstukken is, dan voelt dat niet prettig nee. Maar wel heel herkenbaar dus, helemaal niet gek en helemaal niet raar. Gewoon doorzetten.

Als ik de rode draad ken van een verhaal, dan kan ik om het even waar beginnen en een scene uitwerken. In jouw geval zou ik dan de disco laten voor wat het is en met een volgende scene starten. Ik heb ook momenten waarop ik 'leeg' ben. Dan ga ik wat anders doen. Voor mij is dat de beste manier om weer inspiratie op te doen. Maar zoals al gesteld is, iedereen is anders.

Over het algemeen ben ik blij met een halve a4 getypte tekst per dag. Tekst die enige vooruitgang boekt qua verhaal.

Een half A-viertje is aardig wat voor een goed verhaal. Als je vast zit in de disco ga er dan eens naartoe en kijk om je heen, dan komt de inspiratie vanzelf. Met schrijven is het net als met slapen. Als je het te heftig probeert wordt het niks. Probeer eens een poosje niet te schrijven.

Een halve bladzijde A4 getypt? Dat is toch niet zo weinig? Of moet ik mij nu ook druk gaan maken dat ik zo langzaam schrijf? :O

[quote=pangaea] Volgens mij moet mijn brein gewoon denken, vergeten en weer herinneren om het spannend te houden. Maar dat ben ik. Daarom gaat het langzaam. Ik laat nog wel weten hoe deze hersenspinsels aflopen. quote] 'Afstand nemen zorgt er geregeld ook voor dat je er na die tijd weer dcihter bijstaat.' Probeer jezelf dan ook niet te verwarren met allerlei onzinnige dingen. Doe het op jouw manier. De manier die bij je past zo is het goed. Voor de rest is het denk ik niet zo belangrijk. Persoonlijk kennen we jou niet en daar kunnen we dus ook niet over oordelen. Snap je?

Ik denk dat je het misschien van de eerste keer te perfect wil hebben? Je hebt achteraf nog tijd genoeg voor herschrijven, de eerste versie hoeft helemaal niet perfect te zijn!

Ik vind het tempo van schrijven zo totaal anders dan het tempo van lezen. Als een een verhaal leest, kun je er soms echt doorheen vliegen. En als je een verhaal bedenkt, gaat dat soms ook in sneltreinvaart. Maar een idee uitwerken... Wikken en wegen bij elk woord. Soms dacht ik: is mijn verhaal nog wel spannend? Waarom vind ik het niet spannend meer? Het antwoord: omdat ik er al duizend keer doorheen ben gefietst, omdat het idee niet meer nieuw is voor mij, omdat ik al weet wat er op de volgende bladzijde gaat gebeuren.

Ik merk dat ik langzamer ga schrijven als ik niet goed meer weet hoe ik het geheel op papier krijg. Dat klinkt waarschijnlijk een beetje vaag; ik bedoel dat ik dan het idee heb dat mijn techniek tekortschiet of ik niet goed weet wat ik met een bepaald deel van een verhaal aanmoet. Wat dan helpt is dat ik me afvraag wat voor techniek ik denk te missen en daarover wat meer lees. En als ik niet weet wat ik met een bepaald deel van een verhaal aanmoet, is er meestal wat meer achtergrondwerk nodig, op (sub)plotniveau, op karakterniveau of 'wereld' niveau (ik schrijf op dit moment fantasy). Daarna gaat het dan weer sneller. Wat ook soms helpt, is bepaalde scènes overslaan en beginnen met een scène die ik graag wil schrijven. Daarna vul ik het gat in. Of ik laat het zo. Verder schrijf ik altijd veel minder als ik een goed boek aan het lezen ben. Ik vind het dan moeilijk me uit dat verhaal te trekken en aan mijn eigen verhaal verder te gaan. En als het een echt goed boek is, heb ik even de moed niet meer om te schrijven... :) Een halve bladzijde per dag lijkt me zo slecht niet als je het naast werk of studie doet. Als je van je schrijven moet leven, lijkt het me inderdaad wat weinig.

Ach, ik ben al 3 jaar aan mijn eerste boek bezig. Dat klinkt voor niet-schrijvers pijnigend, maar ik zie het als een hobby voor langere termijn. Ik probeer elke dinsdagochtend in de plannen voor mijn schrijfhobby, maar ja, met een gezin lukt dat niet altijd! Kinderen kunnen een dagje ziek zijn, vrij zijn en een andere keer moet je weer op pad voor kinderkleding, cadeautjes voor kinderfeestjes op zeer korte termijn of andere zaakjes. Zo lang je maar een bepaalde regelmaat nastreeft, is mijn ervaring, komt het ooit goed! Beetje bij beetje vordert het verhaal. Het gaat ook niet om kwantiteit, maar om kwaliteit. Ik zie liever een boek in de boekhandel, waar de schrijver de tijd voor heeft genomen, dan een die snel af moest. Het enige nadeel van de versnipperde schrijfmomenten is dat ik een stuk continuiteit mis. Niet zo efficient, maar uiteindelijk komt het met versie 5 wel goed en ik beleef er zeer veel plezier aan, elke week weer, al 3 jaren! Succes met de kwaliteit!

Mooi gezegd Bredemeijer :)

Ach, ik ben al 3 jaar aan mijn eerste boek bezig. Dat klinkt voor niet-schrijvers pijnigend

Haha heel herkenbaar! "Hoe gaat het met je boek?" "Goed" "Wanneer is het af?"

Haha heel herkenbaar! "Hoe gaat het met je boek?" "Goed" "Wanneer is het af?"

Of reacties als: "Je blijft ook maar bezig hè?" "Volgens mij komt het nooit af." :confused: