wat bijzonder dat je dat hebt ontdekt, Therese. Hoe werd er dan gestreden? Hoe zat het onderdeel 'literatuur' dan in elkaar?

Ja, dat vraag ik me ook meteen af, Assepas!

Het laten zien van de strijd in de literatuur in precies dat jaar lijkt me een prachtig initiatief Therese! Had je al ideeen om daar handen en voeten aan te geven?

Interessante informatie! Ik ben ook benieuwd of je al ideeen hebt hierover.

ja, daar heb ik ook 'last' van. Dat het inspirerend is. Mijn producer-hart gaat ook kloppen... Ik krijg regel-honger... Ik ga alvast het internet afstruinen en zal mijn dochter vragen of een van haar professoren er iets van weet.

De troubadour opnieuw uitgevonden. Fantastisch idee!

Lenny Kuhr won wel, toen met die Troubadour... :D

Ik strijd de hele dag al met mijn literatuur en met mijn tegenstanders medeschrijvers, waaronder met jou, Thérèse. Trouwens, we hebben TOS (Taal op Straat) toch in het leven geroepen?

mijn dochter* gaat het vragen. Ze weet al uit haar hoofd dat de oude Spelen het onderdeel 'retorica' hadden. *mijn dochter studeert literatuurwetenschappen

Mooi onderwerp. Ik dacht eerst, toen ik de titel las, is niets voor mij. Ik geef niets om de OS maar dit is echt interessant. Retorica, ja, daar zou ik ook nog iets van kunnen leren. Op dat onderdeel zou ik ook als laatste eindigen, net als bij het polsstokhoogspringen en het kogelstoten. Maar ja, het gaat om het meedoen, toch??

Nee, om de strijd, begreep ik.

ah, declamerend dualleren?

Als kind wilde ik bij het indiaantje spelen al het liefst het slachtoffer zijn dat gewond in het veld bleef liggen. Ik mis het strijdlustige gen dat er voor zou kunnen zorgen dat ik een keer zegevier. Ik haak stotterend en beschaamd af, nooit het laatste woord, nooit een winnaar, ik moet het er mee doen, ik doe in ieder geval mee.

Daar hadden ze het een poosje geleden nog over bij QI. Wel grappig, maar ik vind het eigenlijk onzin. OS is voor lichamelijke prestaties, niet voor geestelijke, IMO.

Daar hadden ze het een poosje geleden nog over bij QI. Wel grappig, maar ik vind het eigenlijk onzin. OS is voor lichamelijke prestaties, niet voor geestelijke, IMO.

Schakers doen ook niet mee aan de olympische spelen maar het is toch wel een sport? Bovendien begon het bij de oude Grieken en die integreerden het lichamelijke en het geestelijke misschien beter dan wij het nu doen. Nu gaat het vooral om het commerciële belang en dan loont het denkwerk minder. Denkwerk is ook minder zichtbaar en levert minder amusement. Ik moet nu aan standwerkers concours denken, daar lukt het om via de vlotte babbel de waren aan de man te brengen, dat wordt wel gewaardeerd. Was retorica ooit volksvermaak?

Iets doen "omdat de oude Grieken het zo bedacht hebben" lijkt me niet echt een goed argument. Verder is schaken een DENKsport.

Leuk idee, maar de grootschaligheid van het evenement anno 21ste eeuw (en de veelheid aan nationaliteiten = talen) maakt het niet eenvoudig om dit onderdeel op een faire manier te jureren. Wellicht was dat een van de redenen om het ooit af te schaffen.

Of maak het kleiner. De SOS: Schrijvers Online Spelen. Met een nadruk op spelen natuurlijk , niet op strijd

Zo leer je nog eens wat. We kunnen heel eenvoudig de Olympische Literatuur Spelen uitroepen. Dit hieronder vond ik op internet: Goud voor een gedicht Van 1912 tot en met 1948 behoorden kunstwedstrijden tot het olympisch programma. De stichter van de Spelen, Pierre de Coubertin, was daar een groot voorvechter van geweest om zo nauw mogelijk de sfeer van de Spelen in de Griekse oudheid na te bootsen. Er vielen dus ook olympische titels te veroveren op het gebied van literatuur, architectuur, beeldhouwen en schilderkunst. (Architect Jan Wils won in 1928 goud voor zijn ontwerp van het Olympisch stadion in Amsterdam en Isaac Israels deed dat met Ruiter in rode rok in de afdeling schilderkunst). De olympische kunstwedstrijden hebben altijd een wat zieltogend bestaan geleid. Grote namen wilden wel in de jury zitting nemen, maar meedoen, nee. Stockholm in 1912 had (zeer tegen zijn zin, de Zweden zagen er niets in) de primeur van kunst op olympisch niveau. Opschudding ontstond er over de eerste prijs in de afdeling literatuur. Die was toegekend aan G. Hohrod en M. Eschbach voor het gedicht Ode aan de Sport, dat zowel in het Duits als het Frans was ingezonden. Maar wie waren die auteurs en tot welk land of landen behoorden ze? Niemand wist het, tot ongenoegen van de jury. En dat bleef jaren zo. Pas in 1919 werd het raadsel opgelost. Pierre de Coubertin erkende dat hij achter die pseudoniemen schuilging. Hohrod en Eschbach zijn dorpjes in de Elzas, dichtbij de woonplaats van De Coubertins schoonouders. Gevonden op: http://retro.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/olympisch-goud…

zullen we toch eerst een internationale olympische taal moeten gaan creeren ...

Ik zie... ik zie ... een arena, waar gestreden kan worden op het gebied van retoriek, vers en vrije vorm. Kleine inzendingen uiteraard, want hoe kleiner de tekst, hoe groter de strijd. De schrijvers treden in ploegen ten strijde, leveren hun beste werk in op elk onderdeel en vechten tegenover een strenge jury in een voorronde om een plaats bij de eerste vier. Dan, tijdens de spelen van 2012, strijden de vier overgebleven teams om de gunst van de jury. Met een volledige set nieuw werk moeten zij bewijzen dat ze niet voor niets zijn uitverkoren. Zeven lange dagen lang leveren zij elke gemaakte vordering in, want niet het resultaat telt, maar de strijd om er te komen. Een deskundige jury laat zich adviseren door het publiek, maar plaatst tenslotte onder eigen vlag gouden, zilveren en bronsen kransen op de vermoeide hoofden, en troost de winnaar van de vierde plaats met een prachtige witte krans. Tada! Tja, het kan, maar als organisator mag je dan inderdaad wel een olympische conditie hebben :lol: !

Inderdaad Ceridwen, van lichaam en van geest!

Ja, het Olympisch Vuur wordt ontstoken op de Veluwe, en door vierenveertig marathonners met een geheime brief naar het Stadion in Londen gebracht. In de brief zijn, analoog aan de vijf Olympische ringen vijf genres verwerkt: gedicht, essay, sprookje, strip en tot slot de apotheose: een orakeltekst / visie / profetie in de finale - waar de hele wereld nog vier jaar lang op voort kan. Ja, die Olympische taal, sabarinde, hadden we nu allemaal maar verplicht esperanto geleerd.

...of oud-grieks... Ik krijg er gewoon zin 'an' Thérèse, zoals jij dit beschrijft. Mag ik de choreografie voor de openingsceremonie maken? Dat is al zo lang mijn grootste wens...

....wél met alle vuur en passie, én een lauwerkrans, en een spuitende champagnefontein.

Doen jullie voorzichtig met vuur op de Veluwe? Bij de laatste try-out van de schrijvers in IJsland werd het vliegverkeer een tijd stilgelegd. Ik denk ook dat IJsland een medaillewinnaar zal zijn. Het borrelt er van het schrijftalent.

:D We zoeken een eiland uit, midden in het water.

:lol: :lol: