Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

wat voor genre is dit?

Ik was lange tijd druk bezig met het schrijven van een psychologische thriller. Leuk om te doen hoor, maar ik miste op een gegeven moment wel een beetje de inspiratie. Van nature ben ik namelijk meer een columniste. Ik schrijf het liefst over mijn persoonlijke beleving, ervaring en mening, met veel pit en vaak wat sarcastische humor. Ik ben een echte idealist, een dromer en ik schudt mensen graag wakker en zet hen het liefst aan het denken. In een thriller kan ik wel iets van mijn eigen visie kwijt, maar voor mijn gevoel niet voldoende. Op het moment zit ik in een periode van zelfontdekking en zelfacceptatie en daaruit vloeit heel veel inspiratie. Een paar weken terug zat ik in de auto en ineens kreeg ik een geniaal idee. Ik wil een volwassen kinderboek schrijven. Ik kan er mijn eigen visie en gevoelswereld perfect in kwijt, ik kan het met heel veel humor brengen, zoals ik zo graag doe. Kortom, volgens mij is het voor mij de ideale manier om mijn eitje kwijt te kunnen en tegelijkertijd de lezer echt te raken. Het wordt een fictief verhaal, maar met mijn eigen gevoelswereld als leidraad. Als basis voor het verhaal neem ik het feit dat volwassenen vaak veel te serieus, star en kortzichtig zijn, nooit meer lekker openbaarlijk kind durven zijn en vaak belachelijke ongeschreven gedragsregels hebben (waar ik in real life dus heel moeilijk mijn weg in kan vinden). De hoofdpersoon zal qua karakter niet zoals mij zijn, maar ze zal wel grotendeels dezelfde gevoelswereld hebben als ik. Het verhaal is geen waar gebeurd verhaal maar de levensfilosofie die ik er in naar voren breng, zal wel echt de mijne zijn. Hoe noem je dit genre?

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Je zou aan self-help of filosofie kunnen denken vanwege de opvoedkundige/filosofische aspecten, maar afhankelijk van het format die je kiest, denk ik dat het ook bij fictie kan komen te staan. Als het de vorm krijgt van een verhaal, neig ik meer naar fictie. Als het meer een betoog of verzameling columns wordt, al dan niet in de ik-vorm, denk ik eerder aan self-help. Kort en goed zou ik eerst een uitgewerkt hoofdstuk moeten zien om te beslissen :D

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik denk dat het genre fictie is en het subgenre esoterie met eventueel als trefwoord: zefverwerkelijking. Of het genre is fictie en het subgenre: romans en zelf lezen.

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ikzelf denk meer in de richting van filosofische fictie of zoiets. Ik schrijf het niet vanuit het oogpunt zelfverwerking en al helemaal niet vanuit een esoterisch oogpunt. Ik zie mezelf als een volwassen kind. Ik ben 31, volwassen en daarbij hoort, volgens de maatschappij, bepaald gedrag, maar ik voel me niet altijd thuis bij dat gedrag. Ik vind bepaalde volwassen gedragsregels gewoon heel erg krom, dom, zinloos en belachelijk en dat wil ik graag overbrengen naar de wereld, als een soort filosofie, een soort wijsheid. Self-help boeken zijn informatief en hebben een heel duidelijk thema zoals 'hoe krijg ik meer zelfvertrouwen' of 'vind je roeping'. Op die toer wil ik helemaal niet. Ik ga echt voor een verhaalvorm en er zit wel een bepaald thema in verwerkt, maar ik leg het er niet heel dik bovenop. Ik wil gewoon een leuk, prettig verhaal schrijven wat mensen toevallig ook nog eens aan het nadenken zet over zichzelf en het leven.

Lid sinds

16 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik wil niet de hele discussie opblazen, maar wat doet een genre ertoe? Dat bepaalt de uitgever te zijner tijd wel en tot die tijd kun je het gewoon fictie noemen met een filosofisch oogpunt. ;)

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'De kleine Johannes.' Dat vind ik heel mooi. Ha, dan vind je 'Wonderlijke nachten' ook vast leuk, FS!

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ha Krienie, De term 'volwassen kinderboek' vind ik leuk, maar misschien wat onduidelijk. Ik zou dan in elk geval eerder zeggen: 'jeugdboek' (in plaats van 'kinderboek'). Zelf beschouw ik de doelgroep van lezers die, ofwel in de overgangsfase zitten van kinderboek naar volwassen literatuur (zeg zo ongeveer tussen 14 en 21 jaar ;), ofwel ouder zijn maar nog altijd hun jeugdigheid weten te bewaren, precies als mijn perfecte doelgroep. Ik zie je het genre dat je beschrijft als een psycholigische jeugdroman met een filosofische inslag. Hoe dan ook: schrijf ze en succes! groetjes, Ariadne :)

Lid sinds

16 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het wordt een fictief verhaal, maar met mijn eigen gevoelswereld als leidraad. Als basis voor het verhaal neem ik het feit dat volwassenen vaak veel te serieus, star en kortzichtig zijn, nooit meer lekker openbaarlijk kind durven zijn en vaak belachelijke ongeschreven gedragsregels hebben (waar ik in real life dus heel moeilijk mijn weg in kan vinden). De hoofdpersoon zal qua karakter niet zoals mij zijn, maar ze zal wel grotendeels dezelfde gevoelswereld hebben als ik. Het verhaal is geen waar gebeurd verhaal maar de levensfilosofie die ik er in naar voren breng, zal wel echt de mijne zijn. Hoe noem je dit genre?
Als je je daarbij daadwerkelijk gaat spitsen op de ontwikkeling van de hoofdpersoon, dan is het dus gewoon een filosofische roman.

Lid sinds

14 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Echt een tienerboek. Een 12+ kinderroman. Leuk hoor. Een roman voor jonge volwassenen. Jongerenroman. Ik roep maar even wat namen, maar die zijn misschien ook fictief. xsg