Toch maar die woorden op papier laten staan, en net doen of je gek bent: dat je niet doorhebt dat het nog niet helemaal je-dat is. Dat verhaal wil verteld worden. Het kan niet in één keer perfect zijn. Niets is in één keer perfect.

Geef het verhaal de ruimte - én de tijd. Het krassen, bijschaven en herschrijven komen later wel. De eerste fase is moeilijk, de laatste fase is moeilijk, maar wat er tussenin zit, is toch de moeite waard.

Een verhaal tot je laten komen en het opschrijven zoals je het zélf beleeft, zijn verschillende dingen. Laat je niet van de wijs brengen door je toetsenbord. Op een bepaald moment wordt hij je lachende vriend. Maar nu nog niet.

Succes!

In je hoofd zitten nu eenmaal meer hersenen dan in je vingers. Met talrijke hoofdbrekens en vingeroefeningen zal het na verloop van tijd wel gaan lukken. Eerst schrijf je voor jezelf en daarna voor een ander.

Gewoon beginnen Durske. Schrappen kan later wel. Bijvoorbeeld: Het was nog maar vier uur toen ze/hij badend in het zweet wakker werd. Waarom...

Wat de anderen al zeggen, gewoon beginnen. Ook dikke kans dat je er tijdens het schrijven steeds meer in komt en dat na verloop van tijd de tekst meteen al meer gaat lijken op wat je in je hoofd hebt.

En als je je ruwe versie hebt, kun je misschien iets van een schrijfcursus volgen om te leren hoe je bepaalde dingen anders kunt opschrijven, met meer spanning of wat dan ook, zodat het steeds beter wordt en meer in de richting komt van hoe het in je hoofd er uit ziet. Succes in ieder geval.

Wat mij soms helpt is het verhaal opdelen in scenes. Dus eerst het verhaal in logische stukken 'hakken' en in enkele zinnen iedere scene kort beschrijven (vb. 1. Hoofdpersoon komt thuis en treft een enorme chaos aan.)
Dit geeft je de mogelijkheid om niet per se bij het begin te beginnen. Misschien zit er halverwege of aan het eind een scene die je wel makkelijker op papier krijgt dan de eerste scene.
Daarbij: gewoon beginnen, schrijf alles op wat in je hoofd naar boven komt. Schaven, schrappen en herschrijven komt later wel.
Succes.
En mocht je iets op papier hebben staan plaats het eens op proeflezen. Er zijn hier zoveel mensen die goed tips kunnen geven.

Spreek met jezelf af dat het niet gelijk perfect hoeft te zijn.
Dat je gewoon doorschrijft, hoe krom een zin ook is als je hem hebt opgeschreven. Dat komt later wel. :)

Wat misschien blokkeert is dat het mooie verhaal in je hoofd niet alleen af is, maar ook perfect aanvoelt. Maar tijdens het schrijven gebeurt er nog van alles. Dat is normaal gesproken juist geweldig, maar niet als je denkt dat het al af is - dan valt alles tegen, dan moet je voortdurend corrigeren om het in de buurt van het ideaal te houden.
Ik zie een idee - hoe perfect ook - of zelfs een "af" verhaal als een begin. Het schrijfproces zelf is de ontdekkingsreis die alles misschien weer anders laat zijn. In zekere zin geef je de controle dan een beetje uit handen.

Misschien is alles wat we schrijven een poging om dat ene verhaal, dat zo perfect in ons hoofd zit, op te schrijven. Wat dan nooit echt lukt.

Mooie aanleiding om veel te schrijven en langzaam uit te zoeken welke tekst je kunt maken die nog het dichtste bij je mooie idee zit.

Ik denk dus dat het een illusie is dat je het Verhaal ook echt op papier kunt krijgen. maar wat er wel kan gebeuren is, dat je iets schrijft dat ook voor jou verrassingen bevat.

Het is zeker waar dat je moet organiseren, indelen in scenes en hoofdstukken, gewoon schrijven en dan durven corrigeren etc. Maar het doel bij het schrijven kan ook maar beter niet zo perfect vast liggen. Lijkt mij in ieder geval een te grote dwangbuis.

Mee eens. Goede toevoeging.

Ik sluit me aan bij Robbert. Het verhaal in je hoofd bestaat uit beelden, gevoelens, woorden en herinneringen. Dat moet je weergeven op papier. En dat kan ook!

Maar het kost wel moeite. Eerst schrijven. Dan de beelden bijstellen. Dan fijntjes afstellen. Een grote stap achteruit en rustig kijken wat je hebt gemaakt. Weer wat bijstellen, weer wat afstellen.

En elke keer wordt het mooier, en beter, en komt het dichter bij wat je wilt. Maar wat je allereerst moet hebben is een basis, een geraamte om alles aan op te hangen. De eerste versie van je verhaal. En die maak je ... door gewoon te starten met schrijven.

Maak er iets moois van!

Ik herken hier veel in. Ik had ook eerst een verhaal in mijn hoofd, maar om het op papier te vertalen is vers twee. Dan wordt het toch weer anders. Dingen die in mijn hoofd leuk lijken, zijn soms moeilijk om met de juiste woorden op de goede manier over te laten komen. Ik ben toch gewoon gaan schrijven, redelijk vlotjes achter elkaar aan. De volgende avond (en) met een kammetje erover heen gegaan en hier en daar best wel weer wat aangepast.

Nu ik een aantal hoofstukken verder ben is het oorspronkelijke verhaal ook al een aantal keren aangepast, waardoor ook eerdere hoofdstukken hier en daar weer gewijzigd zijn. En dat zal nog wel een aantal keren gaan gebeuren. De hoofdlijnen blijven op zich wel hetzelfde, maar de manier waarop je door het verhaal heenloopt -'kleine' gebeurtenissen waarmee ik het verhaal soms een bepaalde richting op stuur- verandert soms nog wel eens.

Ik vraag me wel eens af of het ooit 'af' is, of dat er eeuwig wijzigingen in me opkomen waardoor het nooit af komt :p

meedoen aan ed schrijversmarathon van ZZ. of wachten op november en de nanawrimo meedoen.
Ik heb dat laatste gedaan en heb nu 45.000 woorden op papier.
Nee het is nog lang niet goed, maar ik heb nu wel het idee dat het iets kan worden.
Het "gedwongen" zoveel woorden per dag schrijven schuift op een fijne manier je interne criticus aan de kant.

Ik ken het probleem. Ik heb verschillende verhalen in mijn hoofd. Het opschrijven gaat ook snel. Na een maand of twee heb ik een verhaal van honderd tot honderdvijftig A4tjes.
De eerste keer dacht ik dat het toen klaar was, maar nu besef ik me dat het dan pas begint. Lezen, fouten er uit halen, proeflezen, fouten er uit halen, nog een keer, nogmaals enz.
In het begin vond ik het uiterst vervelend, want het herschrijven kost meer tijd dan het (eerste keer) schrijven. De tijd die ik aan herschrijven besteed, kan ik niet aan schrijven besteden. Ik ben er nu een beetje achter dat het geheim in het herschrijven zit (ik spreek nu voor mezelf, misschien schrijf ik eenvoudigweg slecht). Na vele malen herschrijven zie ik dat het verhaal steeds beter wordt. Soms doet het pijn als hele hoofdstukken weg moeten vallen, maar tijdens het herschrijven kan er ook veel bij, gebeurtenissen en gedachten die het verhaal meer diepte of spanning geven.

Kortom: ga gewoon schrijven en blijf schrijven en herschrijven.