Ik was ook negen, maar ik maakte niks af tot m'n vijftiende of zo.

12/13 of zo? Iets ouder deed ik ook gedichten. Met 14 begon ik aan mijn eerste verhaal (en ook nooit afgemaakt)

Ik weet het niet meer precies, maar het was op de basisschool. Ik schreef veel verhalen en vaak spannende, dus mijn voorkeur voor het genre was toen al duidelijk. :) Toen ik 12 was schreef ik mijn eerste manuscript, maar deed er natuurlijk niks mee.

Ik begon denk ik ook toen ik een jaar of negen was. Ik hield van opstellen schrijven en mocht er mee de school rond maar toen was ik elf. Ik schreef in die tijd ook een boekje voor een oom en tante die zendelingen waren. dat sprak toen tot mijn verbeelding. Ik herinner me het verhaal niet, alleen dat het over een meisje ging dat Mirella heette. Later heb ik gevraagd of ze het nog hadden maar dat was helaas niet zo. Ik ben zelf mijn schrijfwerk gaan bewaren vanaf ongeveer dertien jaar. Dat is een grote box vol met schriftjes en losse blaadjes, ik denk niet dat er iets tussen zit dat af was maar dat weet ik eigenlijk niet.

Ik was een jaar of 11 toen ik begon met verhalen schrijven. Ik heb heel lang geschreven aan een verhaal wat nooit af is gekomen en uiteindelijk heb ik op mijn 15e mijn eerste manuscript afgerond

Ik was al 50 :confused:

Ik was al 50 :confused:

Je bent nooit te oud om iets nieuws te beginnen ;) Je kan sowieso nooit te oud zijn als je jong van geest bent ;)

Ik vond het op de basisschool altijd erg leuk om te schrijven zoals van taal en spelling. Echt verhalen bedenken deed ik vanaf mijn 12e. Opschrijven deed ik vanaf mijn 14e ter afwisseling van stripverhalen tekenen.

Ik geloof dat ik al schreef toen ik zes was. Zeker weten schreef ik in de zesde klas van de lagere school, dus toen was ik elf. Ik maakte kleine stripverhaaltjes die ik zelf ook tekende (geen gezicht :O). Ik heb ze nog, dat is erg leuk. Toen ik dertien was schreef ik korte voorleesverhaaltjes over clowntje Pollie, die ik voorlas aan een jongetje van vijf, op wie ik weleens paste. Ach ja en daarna ging het verder. Maar ik heb nog steeds geen 100% zekerheid dat er ooit iets van me regulier uitgegeven wordt. :angry: Gelukkig wel bijna. :)

Zodra ik die letters goed genoeg kon tekenen, een jaar of 7 dus. Mijn kinderen bedachten al eerder gedichtjes en die schreef ik dan voor ze op, maar deze service verleende mijn moeder niet. Mijn eerste gedichtjes gingen over een poesje dat het beroep van mannequin uitoefende. Ik heb ze helaas niet meer. Een paar jaar later, ik moet een jaar of 10, 11 geweest zijn, probeerde ik een film te maken. Bij gebrek aan een filmcamera, tekende ik een reeks opeenvolgende plaatjes onder elkaar, met tekstballonnetjes. We hadden in de keuken een handdoek die rondliep over een metalen stang. Ik haalde de handdoek er af, plakte het begin en het eind van mijn film aan elkaar en trok de film rond over de stang. Maar ja, dat was natuurlijk niet de bedoeling. Na nog weer wat jaren vroegen mijn ouders zich af welk beroep ze mij moesten laten leren - dat besliste je in die tijd niet zelf, dat deden je ouders. Een psycholoog ging mij testen. Ze stelde vast dat ik een origineel, geestig, intelligent, artistiek begaafd kind was met een uitstekend taalgevoel. Na overleg met mijn ouders was haar raad om me niet mijn school te laten afmaken maar om me in een bloemenwinkel te laten werken en een cursus bloemschikken te laten volgen. Daarna kreeg ik een hekel aan psychologen en aan bloemenwinkels. Mijn ouders waren erg tevreden over het advies. Ik heb nooit in een bloemenwinkel gewerkt.

Oh ja, de stripverhalen! Die heb ik ook gemaakt. Maar wanneer dat was? Ook rond die tijd, of ouder misschien?

Ik maakte altijd boekjes met tekeningen erin. Ik gok dat ik een jaar of 6, 7 was. Daarna heb ik jaren aan een verhaal geschreven over een schoolklas. Op mijn 14de begon ik serieus te schrijven en wilde ik de nieuwe Carry Slee worden. :p Maakte op mijn 16de voor het eerst wat af.

Leuk topic! Ik heb een doos met mijn kinderschrijfsels. Ik was zes of zeven en schreef achterop mijn rekenblaadjes van school het spannende verhaal Kees heeft kans! Vol met vlekken en taalfouten, heerlijk. Op mijn dertiende begon ik aan een sprookje: Sandria, het tovermeisje, over een meisje uit sprookjesland die op een toverschool zat (ECHT WAAR! ik heb het originele manuscript nog, handgeschreven op multomapblaadjes). En daarna heb ik ook nog een vervolgverhaal gemaakt op de koffertypmachine die ik dat jaar op mijn verjaardag kreeg. Ben erg blij dat al die verhaaltjes al mijn verhuizingen hebben overleefd en nog steeds onder handbereik liggen.

Ik heb vanaf mijn 12e een serie met stripboekjes gemaakt met hoge verwachtingen voor de toekomst :p Hier is een homepage die ik wat jaartjes geleden had gemaakt nav mijn strips, heb 'em nooit meer vewijderd :D http://kattenhotel.websitemaker.nl/spanningensens…

Leuk topic! Ik heb een doos met mijn kinderschrijfsels. Ik was zes of zeven en schreef achterop mijn rekenblaadjes van school het spannende verhaal Kees heeft kans! Vol met vlekken en taalfouten, heerlijk. Op mijn dertiende begon ik aan een sprookje: Sandria, het tovermeisje, over een meisje uit sprookjesland die op een toverschool zat (ECHT WAAR! ik heb het originele manuscript nog, handgeschreven op multomapblaadjes). En daarna heb ik ook nog een vervolgverhaal gemaakt op de koffertypmachine die ik dat jaar op mijn verjaardag kreeg. Ben erg blij dat al die verhaaltjes al mijn verhuizingen hebben overleefd en nog steeds onder handbereik liggen.

Ah dat is echt leuk! Ik heb volgens mij alles weggegooid in een vlaag van opruimwoede.

over het gebroken been van mijn vader: Mijn Pa zit voor het raam, hij zwaait naar een Moe, dan komt mijn Broetje binnen, hij stoot aan zijn been. AUAUAUAUW roept mijn Pa, hij wort helemaal root... dit is het begin van mijn eerste verhaal, ik was acht, en ik ken het nog uit mijn hoofd.. iedereen moest altijd erg lachen om de zin over mijn zwaaiende vader, tja hij zat met zijn been omhoog voor het raam te vervelen en zwaaide naar iedereen, maar die grap snapte ik toentertijd zelf niet :D

Toen ik een jaar of 27/28 was begon ik van me af te schrijven. Emotionele dingen die ik meemaakte op mijn toenmalige werk met (vooral) kinderen met een meervoudige beperking. Dat werk was heel erg leuk, net als de mensen die ik behandelde. Het leverde geweldige momenten op, maar er waren ook heel andere. Om leren gaan met onverwachte agressie bijvoorbeeld. Iemand zei toen tegen me: heb je die ervaringen wel eens van je af geschreven? Nee dus; maar toen ik begon, ruw en agressief, en daarna de prullenbak in, kreeg het me op de een of andere manier te pakken. Ik ging het schrijven steeds leuker vinden ben eerst begonnen met verhalen, later met gedichten. Dat bleek ik nog leuker te vinden. Al jaren verzamelde ik gedichten die me erg aanspraken, wat me ook stimuleerde om er zelf mee aan de gang te gaan. Ik ben er nooit meer mee opgehouden en er ligt inmiddels heel wat, waar ik ooit nog eens iets mee hoop te doen.

Zodra ik een beetje kon schrijven, schreef ik met een nichtje. Hele verhalen heen en weer. Een echte penvriendin. Later kreeg ik nog een penvriend. Ik was een jaar of 14, hij woonde in Londen en dat ging in het engels. Dit heb ik jaren gedaan. Zo nu en dan schreef ik een gedicht, pas later ben ik verhalen gaan schrijven. Ik denk omdat ik een ander vak uit ben gaan oefenen. Ik moest toch ergens mijn creativiteit kwijt.

Volgens mijn moeder schreef ik al op jonge leeftijd verhaaltjes. Er is helaas niks bewaard gebleven en ik kan me er ook niet veel van herinneren. Wel een paar penvriendinnen gehad. Ik zal toen 10/11 jaar geweest zijn. Toch heeft het lang geduurd voordat ik daarna 'echt' ben gaan schrijven; pas een jaar of 6 geleden (rond m'n 35ste dus).

Op de lagere school las ik ontzettend veel boeken en wist ik gewoon dat ik (toen ;) ) nooit zelf zulke goede boeken kon schrijven. Dus hield ik het bij gedichtjes, die vaak een groot succes waren op bonte avonden van schoolreisjes enzo ;). Na de lagere school schreef ik nauwelijks (tekenen vond ik leuker) en het is rond mijn 25e weer begonnen toen ik teksten nodig had voor mijn website. Dat mensen vonden dat ik goed kon schrijven was een enorme stimulans om ook eens andere verhaaltjes te gaan schrijven.

Ik wist trouwens al tijden dat ik alles een keer zou gaan opschrijven, probeerde alles te onthouden in mijn brein.. ik zocht nog naar vorm en stijl de cursus tienvingerig blindtypen en een wordprogramma op de laptop zette het in een stroomversnelling, zeker toen ik via internet Goede Feedback en tips kon krijgen, dat was eigenlijk ook pas in februari 2007 zou nu niet meer zonder kunnen.. vooral ook omdat ik typen opzich al zo leuk vind om te doen, de een gaat wandelen of foto's plakken, de ander gaat grasmaaien of beeldhouwen.. ik ga typen :D ( en doe die andere dingen er ook nog ff bij :p )

Ik ben begonnen als verhalenverteller, nog voor dat ik kon schrijven. Dan zat ik met mijn vriendjes en vriendinnetjes tegen de zijmuur van onze garage en verzon een verhaal. ze kwamen er soms speciaal om vragen. Zodra ik kon zinnen kon maken op papier, schreef ik. Ik won opstelwedstrijdjes en hield vanaf mijn negende een dagboek bij. Op de middelbare school schreef ik elke maand een kort verhaal in de schoolkrant, op het conservatorium nam ik samen met mijnvriendin de schoolkrant over en schreef over muziek. Tussendoor schreef ik korte verhalen en gedichten en heb ik me nog eens gewaagd aan een toneelstuk. Ik schreef ook teksten voor het cabaretgroepje waar ik in zat. Toen mijn zoon geboren was ben ik columns gaan schrijven en later schreef ik korte verhaaltjes voor de kinderen in de klas van mijn zoon. Met hoogtijdagen enzo en voor het voorleesontbijt. Zo heb ik een hele serie geschreven over de katten Maus en Mo. Twee jaar geleden ben ik begonnen aan mijn eerste roman.

Wat een mooie verhalen allemaal :). Oh die goeie ouwe tijd, toen de euro nog een gulden was en mijn mamma nog heerlijk voor me kookte. Het begon allemaal toen ik nog een klein Kimberley'tje was en samen met grote broer en twee vrienden allemaal verhalen speelden bij ons op zolder. Op mijn zevende of achtste begon ik met schrijven op papier of de typmachine en later op de computer (nog met floppydisk). Meestal waren dat de meest onsamenhangende verhalen, maar het schrijven is nooit meer opgehouden. Het langste wat ik op die leeftijd heb geschreven was een stuk van 48 multomap blaadjes, aan beide kanten volgeklad. En toen was er ook nog die tijd dat ik een filmscript had geschreven over twee jeugddetectives die een moord moesten oplossen. Uiteindelijk wilde de hele klas meedoen, dus heb ik er rollen moeten bijschrijven. Helaas is het nooit tot een opname gekomen...Zwijmel...Tijd om terug te gaan naar 2009!

ehm ik weet niet beter of ik schrijf al verhalen dus de eerste keer weet ik niet. wel weet ik dat ik nooit iets afmaakte vroeger en sinds ik gedichten ben gaan schrijven maak ik mijn verhalen ook af en ga ik steeds meer genieten van het schrijven en verdiep ik me er ook in.

Ik was zo rond de 30-32 jaar. Ik ben begonnen met Fanfiction in het Engels. ;)

Ik was zes, maar voor die tijd vertelde ik mezelf (hardop) verhalen, 's avonds in bed. Ik herinner me nog dat ik een keer het volledige bijbelverhaal over Jozef navertelde :D (Bijbelverhalen maakten een enorme indruk op mij als kind) Ik heb nog één schrift bewaard van één van mijn eerste verhalen, en nog een schrift met harde kaft waarin ik mijn korte verhalen in het net schreef toen ik een jaar of 10, 12 was. Mijn eerste verhalen gingen allemaal over dieren, en magie was vanzelfsprekend :). Pas toen ik wat ouder werd, ging ik ook over mensen (kinderen) schrijven.

Ik schreef mijn eerste 'liefdesbrief' toen ik 7 jaar oud was en mijn eerste verhaal op mijn 28e. Laatbloeier dus!

Mijn moeder heeft alles van mijn basisschooltijd bewaard, inclusief de verhaaltjes die ik toen schreef. Laatst heb ik het weer eens doorgenomen. Ik kon volgens mij nog maar net schrijven, want veel letters staan in sqiegeldeelb en vanspatieshadikooknognooitgehoord. Ik schat dat ik tussen de 6 en 8 jaar oud was toen ik de eerste schreef. Het kan altijd nog eens nagekeken worden hoe oud ik toen was.

Ik schreef mijn eerste autobiografische verhaal op mijn dertiende, een week na de dood van mijn vader, op zijn typemachine. Ik noemde mezelf écritures. Toen moet het begonnen zijn, want mijn eerste roman gaat er weer over, maar die kwam 30 jaar later.