Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Internet en spanning in kinderboeken

Internet (bijvoorbeeld hyves en msn, zowel PC als op de mobiel) begint steeds meer tijd in te nemen in het leven van kinderen. Niet dat ik daar cijfers van heb, maar die indruk krijg ik toch zeker. Stel nou dat die trend zich voortzet, en ik zie niet in waarom dat niet zou gebeuren. Dat over tien, vijftien jaar kids alleen nog maar achter de pc zitten en niets meer DOEN. Hoe ga je dat verwerken in kinderliteratuur? Is een boek waar geen of weinig MSN/Hyves/weet ik wat er tegen die tijd een hype is in voorkomt nog wel realistisch? Kunnen fictieve kinderen dan nog wel avonturen beleven? Speurtochten op internet in plaats van in de echte wereld zijn gewoon niet zo spannend, dat heb ik zelf met het schrijven ook al gemerkt. Chatlogs in boeken zijn niet zo leuk als dialogen. Maar kun je wel zonder? Hoe zien jullie deze ontwikkeling?

Lid sinds

15 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste ikzelf ben nu aan een boek bezig over tieners die elkaar via het internet leren kennen. Ik vind dat je chatdialogen wel kunt gebruiken in boeken en er zelfs veel meer mee doen, omwille van emoticons enzovoort. Je moet enkel wat creatiever uit de hoek komen, ik doe dit bijvoorbeeld door ook de interne dialogen weer te geven, hoe de jongeren dit verwerken... Groetjes WriterJerre

Lid sinds

19 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik geloof dat ik daar wat van moet vinden, maar ik vrees dat ik nog niet weet wat. :confused: Ik denk nog eens even verder.

Lid sinds

19 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zouden kinderen niet altijd ook blijven genieten van een wereld die heel erg afwijkt van wat ze kennen? De op realiteit gestoelde boeken zullen veranderen, maar er is nu toch ook meer dan dat? Nieuwe generaties schrijvers zullen vanzelf in hun tijd schrijven. Het l;igt denk ik ook aan het genre. Geschiedenisverhalen zullen er altijd wel blijven, En dat zijn dan straks de verhalen van de generatie van Zjors en mijzelf. Micham: Mis je die dingen in Annie's werk of in Dahls?

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Haha, binnenkort kunnen we de kinderen in verhalen alleen nog 'buitenavonturen' laten beleven als we duidelijk aangeven dat er een stroomstoring is ;). Ik denk dat internet wel een grotere rol gaat spelen in kinderboeken (al dan niet door iets 'geheimzinnig' te maken omdat er helemaal niets over op internet te vinden is ;) ). En toch zullen er altijd kinderen zijn die liever boomhutten bouwen, voetballen, naar de kinderboerderij gaan enz dan de hele dag achter de computer hangen (hoewel ze naast hun buitenactiviteiten vast ook wel eens achter de computer zitten). Haha, misschien is het onze taak om kinderen achter die computer vandaan te trekken en hun hang naar niet-digitale avonturen te vergroten ;)

Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat het ooit zo ver komt dat kinderen echt alleen nog maar achter de computer zitten en verder niets meer. En als dat toch gebeurt, dan heeft het ook geen zin meer om kinderboeken te schrijven, aangezien die dan toch niet meer gelezen worden.

Lid sinds

15 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Micha, jouw opmerking heeft mij wel aan het denken gezet. Zoals ik het zie bij mijn [klein]kinderen dan is het niet alleen maar de PC. Ik heb een kleinkind dat tijdens een veertiendaagse vakantie 12 leesboeken meeneemt en ook allemaal uitleest. Haar iets jongere zusje leest alleen maar stripboeken. Nog een kleindochter zit alleen maar achter de computer en heeft nu min of meer een limiet in tijd gekregen en nummer vier leest alles, boeken, strips en PC. Boeken raken er nooit uit en de PC ook niet. Ik zie het positief, zowel de boeken als PC teksten zijn blijvers.

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Yup, eens met Bob B. Die van mij zijn ernstig Mac / internet / mail- minded; de oudste (bijna 9) heeft zelfs een eigen website die hij grotendeels zelf kan onderhouden. Maar 's ochtends grijpen ze eerst iets te lezen, en dan pas een boterham. En ze zijn gek op sporten, rennen, knuffelen en nieuwe mensen ontmoeten. Vroeger dansten mensen rond een meipaal, nu jagen ze op Orcs via een internationaal virtueel forum. Rond een meipaal dansen is nu historische fictie, en Orcs jagen keiharde realiteit. Maar volgens mij zal in boeken altijd voor allebei ruimte blijven.

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Micha, Of je nu praat, belt, chat, krabbelt of twittert, allemaal zijn het vormen van onderling contact. De keuzes hoe je contact maakt of onderhoudt zijn nu gewoon ruimer, voor de rest maken kinderen nog steeds dezelfde emoties door. En uiteindelijk, om iemand in de realiteit iets te geven, zul je toch achter je pc vandaan moeten.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het ook zo erg dat kinderen alleen maar achter de computer zitten.. zelfs toen ik zo'n jaar of 10 was hadden vriendinnen van mijn leeftijd geen computer en ik ben nog maar 20. Ja ik had zo'n zwartwit ding zonder muis waarmee ik alleen spelletjes kon doen, haha. Maar echt het msnen en internet enzo kwam pas toen ik een jaar of 13 was. Maar ik denk dat het weinig verschil maakt. Alleen dat waarschijnlijk minder kinderen boeken lezen, dat denk ik dan, al zullen er nog zoveel wel lezen. Maar het lijkt me sterk dat er nog steeds zoveel kinderen lezen als in de tijd dat die computers niet zo populair waren. Maar ik zie het meer als juist een uitbreiding van onderwerpen om over te schrijven.. En ik denk dat het misschien zelfs leuker en spannender is om te lezen over avonturen in het bos en buitenspelen, aangezien dat steeds minder wordt gedaan door kinderen die computeren. Jaren geleden was het iets "dichterbij" als je dus leesde over kinderen die avonturen in het bos beleefde e.d. omdat je dan zelf ook veel buitenspeelde. Nu is het onderwerp misschien nog iets meer "bijzonder" omdat het iets is dat verder weg is. En als ik dan avonturen in het bos als voorbeeld neem, het zal waarschijnlijk kinderen meer aansporen om juist buiten te gaan spelen. Door al die computers e.d. in boeken te verwerken vind ik een boek juist minder leuk maken, maargoed de kinderen van nu vinden het misschien heel gewoon omdat het voor hun in het echte leven ook zo is. Over het algemeen vind ik al die computers e.d. die in kinder (teken)films en boeken verwerkt worden net zo erg als al dat schelden dat je steeds meer ziet, voor mij persoonlijk haalt het een beetje de "magie" weg van het simpele, onschuldige en kinderlijke wat ik juist zo leuk vind aan kinderboeken en films. Als bijvoorbeeld Pipi langkous een laptop en een mp3 speler had dan was toch heel die "magie" weg? ;)

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je kan ook een verhaal ergens af laten spelen, waar niet direct de hedendaagse technologie voorhanden ligt. Stel dat de kinderen verplicht mee gaan op vakantie naar een houten huisje in de middle of niets. Je kan dan wel dingen als mobiel enzo laten passeren, maar ze worden niet elke minuut geconfronteerd met internet en gadgets.

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Geldt dit alleen voor kinderen, ik denk dat dit ook geldt voor volwassenen. Ik ben het eens met WriterJerry, het moet mogelijk zijn om ook in sms/chatteksten een verhaal te bouwen. En ik ben het eens met Bob B die zegt dat het zeker niet betekent dat computeren er voor zorgt dat je niet leest. Dat zou dan immers ook voor ons zelf gelden. Je kunt de nieuwe media ook nog gebruiken, bv een sms dienst die iedere dag een zin uit een verhaal stuurt. Eigenlijk bestaat dit al, die porno-sms-diensten werken immers ook met fictieve dames. Of wat dacht je van een mysterie dat begint met een sms die verstuurd is naar de verkeerde, die vervolgens nieuwsgierig wordt naar de betekenis van deze sms. Wat zou jij doen als je van een onbekende een sms krijgt met teksten als; 'ik heb haar opgeruimd' of 'het is goed verborgen'?

Lid sinds

16 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mijn bijdrage is een persoonlijke ervaring. Onze zoon weet neit beter dan dat er een computer aan stond, hij is er dus mee opgegroeid, ingegroied en verdient er zijn brood mee. ik heb geprobeerd ddor boeken voor te lezen, cadeau te geven, leesuurtjes in te ztellen e.d. om hem aan het lezen te krijgen. In eerste instantie lukte dat perfect, hij las alles wat los en vast zat. In de 5e klas, groep zeven voor de jeugdeigen onder ons, las hij eerst de krant voor dat hij aanpsreekbaar wa en hij wist alles wat hij gelezen had. Zijn werk bestaat uit iets dat ik altijd omschrijf met 'iets met computers' en dat isook zo, hij weet overal alles van. Op vakantie kwam hij plus vriendin bij ons op de campming staan. In een tent en koken op een gaspitje. Alle boeken, een krat vol, had hij al uit. Ik had de Milenniumtrilogie bij me. Het heeft geen week geduurd of hij had ze alle drie gelezen. En hij kende de inhoud, ik weet het zeker. Kortom: computerkind of niet, opgevoed met lezen en hij leest, zelfs op de leeftijd die hij nu heeft. 33. Hij was er vroeg bij met zijn computer. Of waren wij dat als ouders? Mijn conclusie is: kinderen blijven lezen als je ze daarin het voorbeeld geeft.

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Niet helemaal mee eens. Mijn ouders lazen nooit. Ik las me suf. Mijn zoon ook, mijn man ook, maar onze dochter niet. Ze heeft een gezin en een drukke baan, dus het valt niet mee. Maar... toen dit nog niet zo was, las ze ook niet veel. Alleen de verplichte stof. Mijn conclusie: je houdt ervan of niet.

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Waarom zou je ook niet internet en MSN gebruiken in boeken. De tijd is gewoon veranderd en MSN was, is en blijft, net als het internet, dus waarom niet. Dat is net zo als het met de auto overal heen gaan. Waarom doen mensen daar zo moeilijk over? Tot een collega tegen mij zei: "Ach, dat is de oude generatie." en dat is ook zo. Tijden veranderen en dingen die in de vorige generatie nieuw waren of niet bestonden zijn nu normaal. Dus internet, mobieltjes. Alleen moet je oppassen met namen als Hyves en andere dingen die nu een rage zijn, deze lijken mij in de meeste gevallen toch niet relevant om in een boek te vermelden.