ik schrijf een proloog als soort 'wat is er gebeurt voor het verhaal begon (en waardoor is wellicht de blinde vlek veroorzaakt, of waar ligt de oorsprong.' Vaak is de proloog een scene die helpt om te beginnen met je verhaal. Een soort opstapje. Een station waar je in de trein moet stappen. Als je het ervoor of erna schrijft, let er dan wel op dat het een aanvullende of toevoegende waarde heeft.

Aangezien hier een ontzettend interessante discussie is ontstaan over proloog ga ik er ook iets over vragen. In mijn verhaal zijn er verschillende gebeurtenissen die in het verleden gebeuren en toch essentieel zijn voor het verhaal. Hierdoor heb ik in feite 3 prologen....is dit zo vreemd? Of kan het opzich wel? Is het dan toch beter dat ik enkele van deze belangrijke gebeurtenissen op een andere manier presenteer aan de lezer?

Drie prologen, tja, dat kan natuurlijk wel, maar dat is wel een heel blok informatie voor je lezer. Ik lees hier al een paar keer dat mensen de proloog liever overslaan, en als het zulke essentiele informatie is ... Als er een mogelijkheid is om de informatie in het verhaal te verwerken zou ik daaraan toch de voorkeur geven. Of, misschien, tussenhoofdstukken? Kleine hoofdstukken vooraf gaande aan de echte hoofdstukken, waarbij die kleine hoofdstukken als het ware een verhaal naast het verhaal vormen?

let wel. De blinde vlek wordt pas geïntroduceerd in hoofdstuk 1 en de actielijn in hoofdstuk 2. Het proloog mag absoluut niet het begin incident zijn! Het proloog is bestaat uit gebeurtenissen waardoor de blinde vlek is ontstaan of waardoor de lezer niet meer terug kan. Bijvoorbeeld: Als een moeder met kind vlucht voor haar man naar Joegoslavië, kan de het besluit voor de vlucht het proloog zijn, het moment waarop de moeder het kind meeneemt het beginincident en de vlucht zelf de actielijn Het bewuste doel kan zijn: gelukkig worden zonder agressieve mensen om haar en haar kind heen (en het onbewuste doel: begrip hebben voor het agressieve gedrag van haar man)

Ik heb wel een proloog, met een soort 'voorwoord' van de hoofdpersoon. Het is een tekstje van om en om de tien regels, als het niet minder is. Het eerste hoofdstuk van mij blikt terug op het verleden (terugblik/herinnering/flashback) , vanaf hoofdstuk twee begint het verhaal in het heden en zo gaat het verder. Ik heb vanaf het begin altijd een proloog geschreven, voor mij is het iets dat bij het verhaal hoort.

Ik geef dit topic even een venijnig schopje naar boven, had geen nut om een nieuwe te openen. Maar ik vraag me iets af bij het fenomeen 'proloog'. Zijn er bepaalde (ongeschreven) regels voor. Ik schrijf nu een proloog die volgens mij afwijkt van de traditionele prologen. Ik beschrijf de familie-geschiedenis van de hoofdpersoon, dat ongeveer zo'n 60 bladzijdes beslaat. Kan dit zomaar? kan ik ook dialogen plaatsen, ik laat de personen in de proloog ook met elkaar praten namelijk. Leid dit niet af voor de lezer? Zal een lezer niet opgebrand zijn als ie een real-time proloog van plus minus 60 bladzijdes voorgeschoteld krijgt? Ik ben heel benieuwd wat jullie kenners hier op te antwoorden hebben.

Er zijn veel manieren om een boek niet bij hoofdstuk 1 te beginnen. Je hebt het voorwoord, dat taalkundig hetzelfde is als een pro (voor) loog (woord), maar een voorword is meestal meer iets waarin de schrijver -of een ander- iets over het boek vertelt. Saaie boel, veel mensen slaan het over (maar missen bij Neil Gaiman dan wel een heel verhaal). Voor hoofdstuk 1 komt ook het motto, maar dat schijnt geen mode meer te zijn. De opdracht kan ook voor hoofdstuk 1 komen, maar dat zie je tegenwoordig meer aan het eind omdat alle medewerkers bedankt moeten worden. Je kunt gebruik maken van een raamvertelling, waarin begin en eind een geheel vormen en het middendeel binnen dat kader valt, maar bijvoorbeeld in een andere tijd of ander perspectief. Je kunt verschillende verhalen in het raamwerk opnemen en het raam tussen de verhalen/verhaaldelen laten terugkomen. Kenmerk van de proloog is dat deze kort is en de gebeurtenissen voorafgaand aan de handeling in het hoofddeel schetst. In Fantasy wordt de proloog vaak misbruikt voor een hoofdstuk 1, omdat sommige mensen van mening zijn dat er geen fantasyverhaal geschreven kan worden zonder proloog (Proloog als genre-kenmerk). Als je hoofdpersoon op bladzijde 50 oog in oog komt met zijn aartsvijand, dan is blz. 1-50 over zijn sneue jeugd niet per definitie een proloog. Ik sla vaak de proloog over. Als ik daarbij iets essentieels mis, was het vermoedelijk toch hoofdstuk 1.