Writersblock

Kwartiertje freewriting, zie ook http://www.schrijvenonline.org/forum/14415

Wat ik je aanraad is "Schrijven vanuit je hart" van Natalie Goldberg te lezen en de oefeningen uit dit boek te maken.

Als ik je post zo lees, zou ik je aanraden om een schrijfcursus te gaan volgen. Dat kan heel wat in gang zetten.

Ik ouwehoer altijd tegen iemand (idea bouncing) en meestal krijg ik dan wel een nieuw goed inzicht. Het is niet eens belangrijk of de persoon in kwestie iets van schrijven weet, als ie maar interesse heeft en terugpraat, vragen stelt waardoor je gedwongen wordt opnieuw na te denken.

Schrijfboeken lezen! Dat motiveert lekker.

Dank jullie voor de tips! Je gelooft het of niet maar ik ben weer 3 hoofdstukken verder!!! Ik heb een word documentje geopend en ben gewoon gaan schrijven en warempel er kwam wat 'uit mijn pen'! Gewoon uit mijn hart;-) Ik ben er helemaal enthousiast over, ik kan weer verder! Overigens heb ik het boek: "Schrijven vanuit je hart" besteld. Ik ben benieuwd wat het me brengt.

Ik heb een keer precies hetzelfde gevoel gehad. Of je dat writers block moet noemen weet ik eigenlijk niet. Technieken als freewriting kunnen van alles losmaken, maar ze werken niet in deze situatie (schrijfenergie heb je genoeg). Het probleem zit hem in de manier waarop jij tegen je eigen schrijfwerk aankijkt. Jouw perspectief op je verhaal staat ter discussie, en dan is het logisch dat je niet verder kan. Dus je moet eerst een paar fundamentele besluiten nemen. Je was bezig aan een autobiografie, en je denkt erover om daar een roman van te maken. Tegelijkertijd vraag je: wat wil ik vertellen? Literatuur is nou juist uitgevonden om het jou mogelijk te maken al schrijvend op te sporen wat je vertellen wil. Je hoeft je niet te beperken tot je eigen verleden, de precieze omstandigheden van toen, de woorden die toen gezegd zijn. Geef jezelf de vrijheid. Schrijf een verhaal over een ander personage dan jijzelf. Laat dat personage meemaken wat jij hebt meegemaakt, maak het zo nodig erger, of juist minder erg, of verander de omstandigheden en kijk wat er met dat personage gebeurt. Zo ontdek je werkendeweg wat je belangrijkste thema is. Mijn eigen ervaring met vastzitten heb ik beschreven op mijn weblogje, misschien heb je daar wat aan: http://sanderkooistra.nl/boek-schrijven/ik-zit-va…

@ Sandra Ik kan me helemaal vinden in dat wat je schrijft. Al schrijvende opsporen wat je precies vertellen wilt! Vandaag heb ik min of meer ondekt dat het niet nodig is om helemaal precies te beschrijven wat er gebeurd is of wat er gezegd is vroeger. Wat een ruimte geeft dat! Nu krijgt mijn boek 2 personages die alletwee mijzelf, heden en verleden, in zich hebben. Ik kan er heerlijk mijn frustraties van nu in kwijt en ook mijn pijn van vroeger. Daarnaast gebeuren er vast 'schrijvenderwijs' allerlei leuke en minder leuke dingen die soms wel en soms niet biografisch zijn. Ik heb er weer helemaal zin in!

Regina, het ligt eraan waar je boek over gaat, voor mensen denk ik een advies kunnen geven over je boek. Heel fijn om te lezen dat je over je block heen bent, gefeliciteerd :)

Ik wil aan iets nieuws beginnen, maar er komt gewoon niets origineels naar boven. Ik begin wel aan verhalen, maar na een tijdje zit ik vast. Het lijkt me leuk om een kinder/jeugdboek te schrijven. (kijken of ik dat uberhaubt kan) Hoe komen jullie aan je ideeen?

Dingen die je ziet. Dingen die je hoort. In een gedicht, standbeeld, schilderij kun je een verhaal zien. Ik heb nu bijna een thema waar over ik wil schrijven. Ik ben niet direct begonnen met schrijven, maar eerst het idee laten sudderen. Maar ik heb nog geen boek(en) geschreven, dus misschien kunnen anderen je helpen.

Krantenknipsels of nieuwsitems in de media kunnen je ook op een goed idee brengen. Je kunt ook met je zelf een 'wat als?' spelletje doen. Wat als een jongen een schat vindt in zijn achtertuin? Wat als een meisje met haar ouders verhuist naar Afghanistan en opeens in een burka moet lopen? Wat als een kind een gesprek afluistert en er achterkomt dat die aardige buurman een gevaarlijke spion is? Probeer maar es: krijg je de gekste ideeën van!

Blijven denken, blijven dromen. En misschien kan het helpen als je vooraf je verhaal in ruwe lijnen opstelt en in scenes verdeelt. Op die manier is het gemakkelijker om verder te gaan als je het even niet weet.

Wat mij betreft moet je geen boek willen schrijven en dan een onderwerp bedenken, maar een onderwerp hebben en dan bedenken wat je er mee wil.

Ik begin wel aan verhalen, maar na een tijdje zit ik vast. Het lijkt me leuk om een kinder/jeugdboek te schrijven. (kijken of ik dat uberhaubt kan) Hoe komen jullie aan je ideeen?

Houd het klein. Kijk bijvoorbeeld eens naar iets dat zomaar in je omgeving aanwezig is. Laten we zeggen: die grijze stoeptegel ... daar is een brokje af ... hoe kan dat ... en dan zie je een miertje lopen ... heeft het miertje dat gedaan? ... of dat grassprietje daar ... of die zandkorrels ... nee, dat kan toch allemaal niet ... kijk dan eens verder ... aha ... daar zie je duidelijk een olifantenteennagel naast de grijze stoeptegel liggen ... je kijkt in het rond ... was hier een olifant? ... waar kwam die vandaan? ... maar ís het wel een olifantenteennagel? ... hm, 't lijkt ook wel wat op het haarknipje dat je laatst zo vreselijk kwijt was ... dat is nu helemaal verregend en verroest ... 't Is een kinderverhaaltje, hè. :) En dan kun je er een persoontje aan vastplakken, dat onderzoekt wat er met die grijze stoeptegel gebeurd is. En als zij het weet, is het verhaaltje uit. Zoiets. In alles zit een verhaal.

Bedankt voor de tips. Ik heb ondertussen weer een aantal ideeen gekregen, en ben nu bezig met het uitwerken. Hoop dat het wat word! xD

Wat mij betreft moet je geen boek willen schrijven en dan een onderwerp bedenken, maar een onderwerp hebben en dan bedenken wat je er mee wil.

Als je die stelregel aanhoudt, hoef je nooit meer je fantasie te laten gaan. Ik ben creatief omdat ik weet dat ik er iets mee ga doen. Zou ik geen schrijver zijn, dan zou ik ook niet verder nadenken over de dingetjes die in me opkomen. Dit leest nogal vreemd, denk ik. Wat ik bedoel: ik ben schrijver. Omdat ik schrijver ben, sta ik open voor onderwerpen. Kom ik een onderwerp tegen, dan bedenk ik of het ook iets kan zijn voor een boek. (Niet voor een film, een toneelstuk, een schilderij of een taart.) Is het iets voor een boek, dán ga ik schrijven. Nu iemand die geen schrijver is - mijn vriend bijvoorbeeld. Hij kijkt naar het nieuws, geeft daar hardop zijn commentaar op en dan is het er weer uit. In zijn vak heeft hij die onderwerpen niet nodig. Hij staat dus ook niet open voor de mogelijkheden die ze hebben. Natuurlijk zijn er schrijvers die iets hebben meegemaakt of iets per se willen vertellen en schrijven als middel gebruiken. Prima, maar ik geloof niet dat je dan een betere schrijver bent. Bij mij was de drang om te schrijven er al voor ik wist waarover.

Kijk bijvoorbeeld eens naar iets dat zomaar in je omgeving aanwezig is. Laten we zeggen: die grijze stoeptegel ... daar is een brokje af ... hoe kan dat ... en dan zie je een miertje lopen ... heeft het miertje dat gedaan? ... of dat grassprietje daar ... of die zandkorrels ... nee, dat kan toch allemaal niet ... kijk dan eens verder ... aha ... daar zie je duidelijk een olifantenteennagel naast de grijze stoeptegel liggen ... je kijkt in het rond ... was hier een olifant? ... waar kwam die vandaan? ... maar ís het wel een olifantenteennagel? ... hm, 't lijkt ook wel wat op het haarknipje dat je laatst zo vreselijk kwijt was ... dat is nu helemaal verregend en verroest ... 't Is een kinderverhaaltje, hè. :) En dan kun je er een persoontje aan vastplakken, dat onderzoekt wat er met die grijze stoeptegel gebeurd is. En als zij het weet, is het verhaaltje uit.

Wat ontzettend leuk! :) Dank je! :)

Appel, je beschrijft het mooi, en ik herken me in je qua onderwerpen oppikken. Alsof schrijvers meer van (delen van) de wereld meekrijgen :)