Totstandkoming covers

Jammer. Net nog gekeken. Het is al anderhalf jaar geleden dat die site voor het laatst werd bezocht. Misschien is die persoon er wel niet weer, maar ik snap dat dit niets uitmaakt.

Mag ik even een andere vraag stellen? Ik kijk veel naar covers en foto's. Als ik dan een tegenkom die ik graag op een cover wil hebben (ervanuitgaande dat dit mag) en contact heb gezocht met de fotograaf van die foto en ik krijg geen antwoord (het was trouwens behoorlijk zoeken om een adres te vinden, ik weet ook net of het wel bij hem terechtkomt) dan durf ik de vrijheid wel te nemen om die voor de cover te gebruiken. Riskant? Wat kan mij in het ergste geval gebeuren?

Je zou een mailtje kunnen sturen naar: info@naam van de website.nl Bijna alle websites hebben een "info" mailadres. Als het geen .nl website is, kijk dan even naar het www-adres van de website. Bv, SOL heeft op het einde een: .org

Dank je. Heb ik gisteren gedaan. Mijn vraag is daar te zien. Net gekeken.

In deze video wordt uitgelegd hoe een designer een omslag bedenkt. Erg interessant, en het benadrukt hoe een vakman zich onderscheid van de "dat voelt wel goed"-mentaliteit van de amateur. EDIT: Link aangepast.

Je bent me net iets voor. Alleen werkt je link niet. Hopelijk doet deze het wel. http://www.huffingtonpost.com/2012/04/05/chip-kid…

:thumbsup:

Wat me opvalt: deze man is grafisch ontwerper. Hij denkt vanuit het onderwerp van het boek. Mijn ervaring, in elk geval met mijn kinderboeken, is dat een illustrator iets maakt voor de voorkant van het boek, maar dan merk ik dat zij vaak (niet altijd) denken vanuit een plaatje, een beeld, en niet zozeer vanuit het verhaal. Dat is een wezenlijk verschil en in dat laatste geval draag ik als schrijver vaak suggesties aan vanuit het verhaal. Zo'n man als in het filmpje zou ik gewoon zijn gang laten gaan; die weet donders goed waar hij mee bezig is.

Dan is misschien de vraag. Helga, waarom jij geen grafisch ontwerpers voor je boek krijgt die hun vak wel verstaan? Waarom lezen ze zelf je boeken niet? Overigens vind ik Dorus en Co wel interessant als cover door de dubbele laag.

Dubbele laag? Bij Dorus en Ko? Vertel eens, Schlimazinik... Of bedoel je soms de weerspiegeling in het water? Bij Dorus en Ko verliep de samenwerking trouwens optimaal. Ik vind dat de illustratrice onder meer de belettering heel slim heeft aangepakt, met dat randje om de letters dat terugkomt in het schort en de muts van de slager. En je hoort mij niet beweren dat ik nooit grafisch ontwerpers krijg die hun vak niet verstaan, hoor. Maar de grafisch ontwerper in het filmpje is gewoon wel héél erg goed in zijn vak. Ik zou wel willen dat hij in de toekomst voor mij een kaft ontwerpt. :nod:

Dubbele laag? Bij Dorus en Ko? Vertel eens, Schlimazinik...

Het lijkt een schattig onschuldig plaatje, maar het venijn is natuurlijk dat het varken braaf achter de slager aanloopt. Dat kan niet, dat is raar, je zou het dier tegen willen houden, het wringt. De gedachte aan de gevolgen is een nachtmerrie. En omdat de slager rechts staat weet je dat het een bad guy moet zijn, het varken staat links, dus dat is onschuldig. Dat (met uitzondering van het links/rechts) heeft overigens weinig met het ontwerp zelf te maken: ieder varken achter iedere slager zou dat effect hebben.

Zo kun je alles wel overanalyseren, schlimazlnik...

Waar slaat dat nou op? Dat zijn gewoon mijn eerste gedachten bij die cover. Moet je voor de gein eens het plaatje op je computer zetten en het dan in spiegelbeeld zetten (dus dat ze naar links lopen) en kijken wat dat met je gevoel doet.

Dat ken ik helemaal niet, Schli, dat links/rechts good/bad guy. Interessant. Ik kijk nu nooit meer normaal naar een foto van ee pasgetrouwd stelletje! Of geldt dat daar weer niet voor?

In deze video wordt uitgelegd hoe een designer een omslag bedenkt.

Dank je wel voor het delen van deze video, wat een geweldige lezing. Als ik ooit nog eens zelf een omslagontwerper mag kiezen dan ga ik voor Chip Kidd.

Ik krijg bij spiegeling alleen het gevoel van 'ergens vandaan lopen', terwijl ik bij het gewone plaatje het gevoel heb van 'ergens naartoe gaan'.

Het blijkt dat wij (in ieder geval de westerling) op plaatjes (met name in strips) "dat wat van links komt" als "goed" beschouwen, en dat wat van rechts komt als "kwaadaardig". Bron: Het Genootschap. Eerste Handboek Voor Nutteloze Kennis. ISBN: 9789073978102 Wat de spiegeling bij mij doet, is dat het gemene varken wraak wil nemen op de slager - terecht en harmonieus in het beeld, het doet me niet veel ("het zal wel weer veganisten-promotie zijn"). Wat dat betreft heeft de kaft van Officier in Afghanistan ook een klein beetje de smaak van militaire onderdrukking. Gespiegeld zou het een vriendelijker indruk maken (maar dan moet er een hoop gefotoshopt worden, want een uniform is niet symmetrisch). Nu weet ik vanuit mijn eigen discipline (architectuur) dat de psyche van de mens nog veel meer onverwachte "vooroordelen" heeft, bijvoorbeeld "in paniek kiezen de meeste mensen de rechter nooduitgang". Zeker als je het verhaal van Chip Kidd hoort, maar ook als je naar andere vormgevers luistert, kun je vermoeden dat ze kennis hebben van een hele reeks van dit soort "intuïtieve reacties en onbewuste associaties" van de onbevooroordeelde consument. Juist door bewust gebruik te maken van de kennis van de werking van ons onderbewuste kunnen kunstenaars (waaronder ook goede schrijvers, maar de perceptie van woorden is anders dan van beelden) met kleine middelen enorme effecten bereiken. Als je als degene die zo'n cover moet beoordelen die effecten niet (her)kent en teveel focust op "mooi", loop je dus het psychische aspect van de verkoop mis, zeg maar de vele consumenten die puur op intuïtie het boek opmerken - wat de eerste stap is van de aankoop.

Er zit wel wat in schiimazlnik zegt. Ik werk zelf als illustrator (en ontwerp ook boekomslagen) en heb geleerd  dat de leesrichting in de westerse wereld bepalend is voor hoe je een tekening "leest"  of ervaart. Als ik beweging in een tekening verwerk, is dat negen van de tien keer van links naar rechts. Die beweging betekent toekomst, vooruit, goed, vloeiend, een meegaande beweging. En van rechts naar links is tegenwerking, slecht, terug in de tijd, hortend en stotend, moeizaam. Voor en na foto's zijn (bijna) altijd ook: links voor de behandeling, rechts erna. Dat lijkt vanzelfsprekend en dat is het natuurlijk ook, en dat komt omdat het ergens vandaan komt: het hangt samen met de overheersende leesrichting. In oosterse landen is dat andersom. Laatst zag ik nog een advertentie met daarin de slanke dame links, en de volle dame rechts. Ik vind dat dom.

Laatst zag ik nog een advertentie met daarin de slanke dame links, en de volle dame rechts. Ik vind dat dom.

Tenzij de boodschap is "stop anorexia!"

Goddank ben ik linkshandig.

Ik ga er vanuit dat professionele, voor dat vak opgeleide vormgevers meer verstand hebben van het omslagontwerp dan de gemiddelde schrijver. Ik zou me er ook niet mee willen bemoeien als er een professionele vormgever is ingehuurd. Ieder zijn vak. De foto van Esmeralda zelf op de kaft is noodzakelijk om aan te geven dat het een autobiografie is en geen literair werk.

Een professionele vormgever met expertise in omslagontwerp zal goud waard zijn voor al je boeken. Uitermate belangrijk voor je 1e boek. Eenmaal maamsherkenning van de schrijver voegt dan iets toe. Dan zou de cover van minder belang kunnen zijn. Mijn gedachte klopt nog niet, want bepaalde schrijvers die al 20 mooie boeken geschreven hebben worden door mij pas ontdenkt bij het 21e boek. Als de cover van zijn 21e boek een flutcover is [smaak] zou ik in de boekwinkel [internetwinkel] zomaar kunnen besluiten dat boek van de mij onbekende schrijver niet te kopen. Uit de antiquariaat-wereld weet ik uit ervaring wat een boek meer waard is met een stofomslag [is ook cover]. De beginnende, gemiddelde en OOK de vergevorderde schrijver kan niet op tegen de expertise van de ontwerper van de cover. In alle opzichten lijkt een samenwerkings verband gewenst. De vormgever neemt de inhoud tot zich van het verhaal. Met slechts 1 plaatje maakt hij [in overleg met de schrijver als eindbeslisser] het hele verhaal [de essentie van het verhaal] duidelijk. Soms heeft een schijver erg veel verstand van beeldend en filmich schrijven. Soms heeft een schijver totaal geen verstand van de cover. De psychologische commerciële effecten van een cover zijn voer voor alle marketingdeskundigen.

Zo kun je alles wel overanalyseren, schlimazlnik...

Je hoeft het niet te doen. OVER-analyseren bestaat niet. Iemand met expertice over een onderwerp heeft al 1000 analyses achter de rug. Dat proberen te delen met iemand die pas op de 10e analyse zit is niet zo makkelijk. De opmerking van overanalyseren is mijn inziens dan ook niet terecht.

De beginnende, gemiddelde en OOK de vergevorderde schrijver kan niet op tegen de expertise van de ontwerper van de cover. In alle opzichten lijkt een samenwerkings verband gewenst. De vormgever neemt de inhoud tot zich van het verhaal. Met slechts 1 plaatje maakt hij [in overleg met de schrijver als eindbeslisser] het hele verhaal [de essentie van het verhaal] duidelijk. Soms heeft een schijver erg veel verstand van beeldend en filmich schrijven. Soms heeft een schijver totaal geen verstand van de cover.

Daarom zijn schrijvers ook schrijvers en vormgevers vormgevers. Of je moet een vormgevende schrijver zijn :)

De beginnende, gemiddelde en OOK de vergevorderde schrijver kan niet op tegen de expertise van de ontwerper van de cover. In alle opzichten lijkt een samenwerkings verband gewenst. De vormgever neemt de inhoud tot zich van het verhaal. Met slechts 1 plaatje maakt hij [in overleg met de schrijver als eindbeslisser] het hele verhaal [de essentie van het verhaal] duidelijk. Soms heeft een schijver erg veel verstand van beeldend en filmich schrijven. Soms heeft een schijver totaal geen verstand van de cover.

Daarom zijn schrijvers ook schrijvers en vormgevers vormgevers. Of je moet een vormgevende schrijver zijn :)

Of je bent een eigenwijze dwarsliggende wannabe schijver en wannabe vormgever en wannabe beeldhouwer en wannabe fotograaf, schilder, tekenaar,schaker in 1 persoon . Pfff.