Wat voegen illustraties toe aan een kinderboek en aan een roman?

Naar aanleiding van een artikel in Nieuws alhier -zie links bovenaan bij Balie- met de vraag of illustraties iets toevoegen aan een roman, ben ik benieuwd hoe jullie over dit onderwerp denken. Ik overweeg - als het er ooit van komt een manuscript voor een boek klaar te krijgen en in te zenden- om hieraan enkele afbeeldingen van mijn eigen -abstracte- schilderwerk toe te voegen. Wat denken jullie? Vullen we bij het plaatsen van illustraties- in de vorm van tekeningen en concrete foto’s- de verbeelding van de lezer in? Hoe is dit bij abstracte schilderwerken? Duwen we dan óok de lezer een richting in? Ik vind dat -in ieder geval- kinderboeken illustraties moeten hebben. Kinderen denken beeldend en ik vind dat die verbeelding best een duwtje mag hebben. Als kind heeft het boek Pip het zigeunerkind, een diepe indruk op mij nagelaten. Juist door de tekeningen –die ik op dit moment als een filmpje voorbij mijn geestesoog zie komen- is dat boek voor het leven onvergeetbaar voor mij. Van de tekst herinner ik mij nauwelijks iets. Maar het verhaal? Daar heb ik een eigen verhaal van gemaakt als kind en … op dit moment van schrijven begint het paard voor de woonwagen van die Pip, met mij als vier en zestig jarige op de bok, langzaam aan te lopen. Flitsen allerlei beelden door mij heen die zich acuut in gevoelsgedachtenwoorden willen omzetten :) . Echter, indien een roman voor volwassenen illustraties bevat dan vind ik dit meestal maar zozo omdat mijn geest daardoor zelf geen beelden kan maken. Net als bij de televisie het geval is, worden deze dan aangereikt en zodanig ingevuld in mijn hoofd gestopt, dat het mij bijna onmogelijk is om het 'voorgeschreven'/voorgetekende' plaatje te wijzigen. Als lezer en schrijver die beeldend denkt wil ik zelf mijn beelden laten ontstaan. Het schrijven hierover geeft mij paradoxale gevoelens. Enerzijds vanuit de kant van de lezer die ik ben, anderzijds vanuit mijn schrijvers ikje-gevoel. Hoe voelt dit voor jullie als lezer van andermans boeken èn als schrijver/lezer van je eigen werk?