Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wisselen van vertelperspectief en auctoriale verteller

Ik loop steeds tegen het volgende probleem aan. Op schrijfcursussen wordt vaak nadrukkelijk verteld dat je voorzichtig moet zijn met het wisselen van verhaalperspectief. Nu vraag ik mij af of je als alwetende verteller dat wel kunt doen en in hetzelfde hoofdstuk kunt overschakelen op één van de personages (zonder witregel, alleen nieuwe allinea).

Voorbeeld: De volgende morgen kwamen ze aan in de oude stad. Charlot genoot en wandelde met de hertogin over de kades van Napels, waar ze de golven over de keien zag spoelen, ze keek naar de schepen die in de haven aan de baai lagen. Aan de horizon domineerde de slapende vulkaan de Vesuvius.

Jochem werd met vreugde opgenomen in de familie waarvan Francesco, de broer van Luigi,  een aangenomen kind was. Het was voor hem alsof hij zijn verloren broers terugvond. Hij nam deel aan de overvloedige maaltijden en liet zich verwennen zonder veel na te denken. De stad was prachtig en geheimzinnig, vond hij. In de stegen van Napels schuilde overal gevaar.

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik denk dat het best kan en dat het ook leuk is om te wisselen, maar het is logischer/makkelijker te volgen als je wisselt per hoofdstuk (als je wilt wisselen). Omdat als je per alinea wisselt het echt moeilijk is om je aandacht bij elk personage te houden en de verhalen dan in je hoofd door elkaar gaan lopen. Ik hoop dat je me kan volgen xD en veel succes met je verhaal!

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator

Het kan. Bedenk dat een auctoriale verteller zich af en toe in het verhaal wurmt, al komt dat tegenwoordig oubollig over. Jouw voorbeeldtekst kan er dan zo uitzien (vet gezet toegevoegd):

De volgende morgen kwamen ze aan in de oude stad. Charlot genoot en wandelde met de hertogin over de kades van Napels, waar ze de golven over de keien zag spoelen, ze keek naar de schepen die in de haven aan de baai lagen. Aan de horizon domineerde de slapende vulkaan de Vesuvius.

Maar laten we eens zien hoe het Jochem verging. Jochem werd met vreugde opgenomen in de familie waarvan Francesco, de broer van Luigi,  een aangenomen kind was. Het was voor hem alsof hij zijn verloren broers terugvond. Hij nam deel aan de overvloedige maaltijden en liet zich verwennen zonder veel na te denken. De stad was prachtig en geheimzinnig, vond hij. In de stegen van Napels schuilde overal gevaar.