Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Laat ik het dan ook maar doen: hallo, ik ben Laureen

Mijn naam weten jullie nu en wat is nog meer interessant om te vertellen... Samen met mijn man en drie katten woon ik in het mooie België, deze maand sinds drie jaar. En het is heerlijk! Vorig jaar publiceerde de Free Musketeers mijn boek: Haat, liefde en nog een paar dingetjes.... Een bundel korte verhalen waar allerlei merkwaardige mensen in voorkomen: een psychopaat, een gelegenheidsnecrofiel, liefde na de dood, een demente moordenares, een ziekelijk jaloerse echtgenote en nog veel meer. Free Musketeers was een keuze, omdat ik het geleur bij allerlei uitgevers moe was. Een bekend fenomeen, neem ik zomaar aan? Ondertussen ben ik met nog twee boeken bezig: Zaterdagavond, de kroeg. Hier gaat ieder hoofdstuk over een andere bezoeker van een café, waar tussen de hoofdstukken in de man achter de bar aan het woord komt, althans: zijn gedachtengang, die niet altijd even positief is over zijn clièntele. En een bundel columns: Allez, tot rap. Verhuizen naar België. Want België is echt een heel ander land! Qua taal, politiek, winkels, mensen, alles. Ik verbaas me hier nog bijna dagelijks. Leuk misschien te melden, dat in de digitale Gazet van Antwerpen diverse reisverhalen over Amerika van ons staan. Onder het kopje Gidsen, Reisgids, Verenigde Staten. Op Google kun je een paar verhalen terugvinden als je mijn naam intikt, maar dan wel Lauren de Bres in plaats van Laureen. Verhalen over Las Vegas, Nashville, White Sands, Graceland, etc. Ik hou van 'sfeerschrijven', je moet het niet alleen zien maar als het kan ook voelen. Kennen jullie de boeken van Catherine Duval? Zij was er een meester in!

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Welkom hier, Laureen. De opzet van het kroegenboek vind ik erg aantrekkelijk klinken.

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je voor jullie welkom! Waus: een gelegenheidsnecrofiel, HA! Ik vond het zelf wel een mooie uitdrukking. Tja, laten we zeggen iemand die dit niet altijd doet, maar toen de gelegenheid zich voordeed in zijn eenzaamheid en wantrouwen tegen de levende mensen, hij de gelegenheid greep. Omdat ik nog maar net op dit forum meedoe, weet ik niet of dit gepast is, maar hier het onderdeeltje uit het verhaal: Eén keer moest hij een meisje verzorgen. Een schoonheid van net twintig jaar. Bij een val had ze haar nek gebroken en sectie was niet verricht. De rigor mortis gaf het lichaam een marmeren schoonheid en hij kon niet genoeg krijgen van de aanblik van de lange slanke benen en het slanke middeltje als bekroning van een perfect lichaam. Het golvende, blonde haar omlijstte een snoezig gezicht, waar oogleden als roze bloemblaadjes over de grote ogen lagen. Erik gaf de lippen een subtiele roze kleur; niet op te merken voor een kijker, maar ze zagen er uit alsof ze net gekust waren. Toen hij met haar klaar was, was ze nog mooier. Hij had haar gestreeld, haar kleine borsten gekust en hij had met haar de liefde bedreven. Ze zou hem nooit verraden, noch uitlachen; liever kon een vrouw niet zijn. Het was bij die ene keer gebleven, nooit liet hij zich nog op die manier gaan. Maar hij kon ook dát verhaal kwijt. Zijn geheim was veilig. Helga: ik hou van kroegen en van mensen kijken. Het leven lijkt vaak zo vrolijk in een kroeg, maar ondertussen... Alleen krijg ik aldoor zo'n dorst als ik weer een stukje schrijf :)

Lid sinds

15 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Laureen Al een heel eind op weg zie ik. Je ontmoet hier zeker mensen waarmee je waardevolle uitwisselingen kunt hebben. Ik wens je succes met de lopende projecten

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nog meer dank voor de welkomstwoorden! Als ik de diverse onderdelen zo lees denk ik inderdaad dat ik hier heel leuke mensen zal ontmoeten en waardevolle uitwisselingen zal hebben. Ik heb geen ervaring met forums, maar deze start is in ieder geval zeer plezant zoals ze hier zeggen.