Probeer eens over die trap te schrijven, als oefening, als voorbeeld, als test. 200 woorden. Zie het als een straf, een opdracht. Je verhaal begint als je de eerste voet op de trap zet. Als je boven bent kijk je achterom en je vraagt jezelf af waarom je de adem inhield. Ja mag demonen, weerwolven, slechte of goeie quatzampukkels en magiërs gebruiken als je wil. Probeer eens?

Als je in de stress schiet als je verhaal afwijkt, dan is de methode met het opschrijven van scene's en die later uitwerken een hele goede manier. Zo 'staat' je verhaal al vrij vlot, en kan je het stukje voor stukje uitwerken zonder af te dwalen. En val jezelf niet te zwaar; het is niet erg als je afdwaalt. Soms is dat je hoofd die aan je wil vertellen dat je per ongeluk een beter idee hebt. Het probleem is inderdaad dat schrijven voor iedereen anders werkt, er is geen recept voor. Zelf begin ik meestal in het wilde weg, maak ik meestal op een derde van het verhaal een scene overzicht en werk ik personages nooit op papier uit, maar probeer ik ze te kennen, zoals ik mijn vrienden ken. ( :) je adem inhouden - jij hebt doorzettingsvermogen! Laat dat nou een van de belangrijkste eigenschappen van een schrijver zijn - ahum, volgens mijn bescheiden mening dan).

Op een schrijfweekend met Tais Teng hebben we eens een oefening gehad waarbij we een willekeurig woord uit een woordenboek kozen en dan met een kookwekker in 5 minuten een stukje moesten schrijven met dat woord erin. Misschien is dat een goede oefening?