Einde van het verhaal

Wat bedoel je nou Ros? Met weinig moeite? Met veel moeite? Slechts weinig moeite lijkt mij dat je ons helemaal niet nodig hebt, dat je alles al kant en klaar in je koppie hebt, maar alleen niet kan kiezen. Om te weten wat voor einde passend is zul je toch meer over het verhaal moeten vertellen. Ik kan moeilijk, happy ending, zeggen bij een tragisch drama.

Volgens mij zijn die er niet. Ik zou de voorkeur geven aan een happy end, mits het niet te zoetsappig wordt. Open eindes liggen mij niet zo. Maar uiteindelijk is het helemaal persoonlijk. Misschien is het een idee om ze alledrie te schrijven en aan een paar mensen te laten lezen die dan kiezen welke het best is.

Lijkt me een luxepositie als je nu nog alle kanten op kunt. :) Pehamo, Ros bedoelt denk ik dat het verhaal met weinig moeite gestuurd kan worden, maar dat het niet duidelijk is welke kant op.

Precies Dries.

Het hangt mede van het genre af Ros. Een detective of een chicklit zal een happy ending nodig hebben. Een streek roman een matig happy einde en een roman biedt een wereld aan keuze. Het is persoonlijk, nou en of. Appel wil een lang en gelukkig einde, ik wil een open einde, en zo verder. Kijk goed naar je verhaal, de opbouw ervan, de verwachting die opgebouwd is, zou ik zeggen. (En ja, je kan je chicklit of detective ook een open einde of een slechte afloop geven, weet ik, maar gebruikelijker is, blabla)

Uit lezersperspectief vind ik ieder einde dat niet heel erg cliché is beter dan de voor de hand liggende afsluiting. Het moet natuurlijk wel geloofwaardig zijn en passen bij het verloop van het verhaal. Als de afsluiting als een tang op een varken slaat zal de lezer met een onverzadigd gevoel achterblijven.

Precies, en soms zit er n de opbouw van je verhaal nog een klein los draadje, wat je ineens heel goed kan gebruiken voor een onverwacht en toch plausibel einde.

Ik las ergens dat men een goed einde prefereert. Een open einde is handig als schrijver, hoef je minder moeite te doen om het einde te verzinnen en kun je eventueel een vervolg schrijven.

Waarom denk je dat je voor een open einde minder moeite hoeft te doen Carduelis? Het is juist een hele kunst om bij een open einde toch de lezer de juiste kant op te laten kijken en alle losse draden af te werken, maar tegelijkertijd de ruimte te bieden aan de fantasie, zodat de lezer (of kijker!) zelf kan beslissen of het verhaal goed afloopt of slecht.

Ros, Als je jeogen dicht doet en je denkt na over het schrijven van het geheel, de opzet, wanneer je eraan begon, het eerste hoofdstuk, de terugvallen, de vooruitgang en de kant waarheen het verhaal zelf je trok. Verteld dat verhaal je dan ook niet het einde? Heb je dan niet een gevoel waar het heen moet? Misschien twijfel je omdat je het nog niet los wilt laten. Afronden is ook een beetje afscheid nemen niet? Ik ben ervan overtuigd dat je ons niet nodig hebt om voor jou een keuze te maken.

Precies, volg je gevoel!

Hmm, daar heb je wel gelijk in, Ceridwen. Ik zag het meer van: op een gegeven punt heb je de lezer veel aanwijzingen gegeven, maar stop je. Dat is gewoon een kwestie van bijvoorbeeld een stuk van je synopsis af te hakken. Maar dat klinkt wel heel barbaars..:o

Ik zou het laten afhangen van mn gevoel en het genre. Maar daarin heb je natuurlijk ook weer verschillen... Welk einde kwam het eerst in je op? Het goede, slechte of open?

Ros, de reden van je vraag is denkik niet zozeer dat je het niet weet. Je vraagt eigenlijk naar 'de meeste stemmen gelden'. Dan doe ik mee met een open einde, iets waar ik mijn eigen fantasie nog even op kan loslaten, heerlijk.

[...] Ik zag het meer van: op een gegeven punt heb je de lezer veel aanwijzingen gegeven, maar stop je. Dat is gewoon een kwestie van bijvoorbeeld een stuk van je synopsis af te hakken.

Dat is niet een open einde, dat is gewoon een verhaal dat niet af is. Aangezien een mens nooit weet wat de dag van morgen hem zal brengen, kun je een suggestie naar de toekomst geven, Ros. Dan geef je wel visie, maar geen invulling. Of je kunt de hoofdfiguur die verschrikkelijke conclusie laten trekken: 'Sja, Angela is tóch niet voor mij...' (*) Doe het dan niet met die woorden, maar ook suggestief, zodat de lezer het wél begrijpt, maar toch blijft hopen, tegen beter weten in. Net als de hoofdpersoon.

(*) P.S. Ik neem even aan dat het over de roman Angela gaat.

Ik vind een verhaal met een open einde ook niet af. Een lezer merkt toch niet dat jij je synopsis niet helemaal hebt voltooid?

marriejeanne, je bent wél helderziend.

Ik vind een verhaal met een open einde ook niet af. Een lezer merkt toch niet dat jij je synopsis niet helemaal hebt voltooid?

Eerst begreep ik je opmerking niet, hoezo, een lezer merkt niet dat jij je synopsis niet helemaal hebt voltooid? Een open einde vergt juist veel planning, het open einde zou een onderdeel moeten zijn van je synopsis. Daarna bedacht ik dat je er mogelijk slechte ervaringen mee hebt opgedaan, want wat het zou moeten zijn is het niet altijd. Mogelijk heeft het waarderen van een open einde ook iets te maken met je leesontwikkeling- op de middelbare school moest ik er ook niets van hebben, voelde me enigzins bedrogen als het verhaal onaf leek. Na verloop van tijd begon ik het meer te waarderen, ook meer te zien wat de bedoeling nu eigenlijk was. Maar meer nog dan dat ben ik geneigd te denken dat het een kwestie van smaak is.

marriejeanne, je bent wél helderziend.

Dan weet ik niet wat helderziend is. Lezen kan ik redelijk. :)

Ik vind een verhaal met een open einde ook niet af. Een lezer merkt toch niet dat jij je synopsis niet helemaal hebt voltooid?

[...] Na verloop van tijd begon ik het meer te waarderen, ook meer te zien wat de bedoeling nu eigenlijk was. Maar meer nog dan dat ben ik geneigd te denken dat het een kwestie van smaak is.

Een open eind kan ook er ook mee te maken hebben, dat er nog een deel achteraan komt.

Ja, dat is waar. Maar toch vind ik een open eind meestal onbevredigend. Ikzelf geef bijna altijd de voorkeur aan boeken die slecht aflopen. Wat jouw boek betreft vind ik de tip die hierboven staat erg nuttig: schrijf alledrie de einden en laat ze door proeflezers beoordelen. Sterker nog; je zou de uitgever kunnen laten kiezen welk einde uit marketingtechnisch oogpunt het meest tot de verbeelding spreekt! :)

Haha, Eufdrie, dat is wel heel commercieel! :lol: Ik denk dat een open einde ook niet in mijn natuur past, Ceridwen. Ik wil het liever strak gepland hebben en dat is een open einde natuurlijk niet. :P

'niet in mijn natuur past'. Wat zeg je dat mooi. (Ik hou bij de weg ook niet van open eindes)

Ik houd van een open eind. Maar denk niet: makkelijk!

Waarom creëer je geen einde die elementen van elk bevatten? Je kan bijvoorbeeld voor een happy end opteren waarbij er toch iets tragisch gebeurt. Bv. Bij het laatste gevecht offert één van de hoofdpersonages zich op, waardoor de wereld gered wordt. En daar kun je ook nog een open einde aan knopen, als je dat wenst. Ik denk dat het afhangt van wat je zelf wenst en hetgeen die past bij je verhaal. Neem je tijd om er goed over na te denken, want een einde is belangrijk. En je kan inderdaad, zoals hier al enkele malen gezegd geweest is, alle mogelijke eindes neerschrijven en deze laten lezen. Zelf hou ik van eindes die je tot nadenken zetten of een einde die alle touwtjes aan elkaar knoopt. Ze moeten niet persé een happy end of tragisch zijn, ze moeten bij je verhaal passen.

ik bedenk meestal een einde in mijn hoofd maar naarmate het verhaal verdort wil het weleens veranderen... ik vind niet dat ieder verhaal standaard dat je schrijft een open einde of een romantisch einde moet hebben...dat hangt van het verhaal af...bij het boek dat uitgegeven gaat worden volgende maand heb ik een gesloten einde..alles is klaar en gedaan maar bij mijn nieuwe verhaal is het zowel open als gesloten..het verhaal is klaar en duidelijk ...