#583 Op weg naar Schiphol

Fantastisch als je een song op een verhaal plaatst. En je blijft in karakter. Hoewel scherp geschreven, denk ik dat het nog meer vaart kan hebben (vraag me niet hoe). Soms iets te 'gemakkelijk' (de bak in draaien, niet bang daarvan zijn, de nachtmerrie) maar het werkt wel!

GG!

Dank voor je reactie Tony.
Maar dit gaat ook over herkenning en reflectie van mijn alter ego.
Dat moet - naar mijn idee - net een beetje verstild zijn.
Jouw stijl is meer van vaart,
Ik stel mijn alter ego centraal en dan kan snelheid wisselen, omdat hij worstelt.
In dit geval is er sprake van herkenning. Dat vraagt om een zekere mate van traagheid.
En die herkenning kan ook voortkomen uit het gemeenschappelijke. Voor Bruno een droom die hem niet loslaat, voor mijn alter ego de nachtmerrie.

Tuurlijk Angus, ik geef maar reactie op wat ik initieel voel, dat haalt niks naar beneden, meer nog, illustreert nog beter dat jij de creator bent. En dat werkt! Traagheid kan ook!

Ha Angus,

Ïk vind het een keigoed verhaal. De eerste zinnen zijn al heel sterk en dan worden er telkens een paar puzzelstukjes gegeven die het verhaal langzaam duidelijkheid en context geven. Ik beeld me een Caddilac in en de jaren '60, maar dat komt door Frank Sinatra denk ik. De kiss and ride verraad het heden.

No sweat, Tony.
Je reacties ervaar ik net als je verhalen. Strak en oprecht. Met gevoel. Veel gevoel. In je eigen stijl.
Mijn reactie is ook geen verdediging, maar een (poging tot) uitleg.

Dank voor je reactie jascha.
Ik begon vandaag te schrijven in de trein.
Thuis dacht ik: Het moet toch anders, tijdloos.
Maar het speelt in het heden inderdaad, waarin ik Bruno en mijn alter ego terugbreng in de tijd en melancholie.
Vandaar Sintra.

Ik vind het dialoog ontzettend fijn lezen. Het leest vlot en op de juiste momenten wordt het afgewisseld met details die er context aan geven. 

Je hebt het over het alter ego Angus. Is er dan ook een doorlopend verhaal waar dit binnen valt? (en zouden we dan meer kunnen weten over Bruno en zijn (ex?) vrouw?)

Ik vraag me af wat hetgeen is waarvoor Bruno de bak in zou draaien als hij zou blijven. Het is spannend om het in het midden te laten maar ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig genoeg om er nét iets meer over te willen weten.

Dag perzikhoofd,

Dank voor je reactie. Ik probeer zoveel mogelijk dialoog gedreven en sober te schrijven. Leuk om te lezen als dat bij iemand in de smaak valt.
Er is geen doorlopend verhaal. Ik heb alleen een concept/karakter van mijn alter ego in mijn achterhoofd. Waar mogelijk voer ik hem bij de schrijfopdrachten op. Daardoor krijgt hij steeds meer vorm (hoop ik).
Zo is intussen duidelijk dat hij huurmoorden pleegt, maar ook andere opdrachten vervult, geboren en getogen is in de Oostelijke Mijnstreek, zijn vader bij een mijnramp om het leven is gekomen toen hij klein was, zijn moeder aan de heroïne is geraakt en daaraan overleden, hij is opgevoed door pleegouders die hem niet al te best behandelden (die overleden bij een auto ongeluk ('iets' met de remmen :-) ) en hij van dieren houdt. 
En Bruno? Ach, in dat milieu kunnen er veel oorzaken zijn dat je de bak indraait. Ik hou het erop dat er iemand heeft gepraat. Over Nicolle weet ik alleen dat ze 'gewoon' op een dag uit Bruno's leven verdween.  

Ah, interessant! Het lijkt me een goede manier om een personage meer diepgang te geven, of de gelaagdheid te onderzoeken :) 

Angus prachtig hoe het nummer van Frank Sinatra in je verhaal past. Het zou zomaar de favoriete zanger van je alter ego kunnen zijn. Weer met heel veel plezier gelezen.

Ik sluit me aan bij Job, en bij eerste alinea Perzikhoofd. Goed verhaal!

Angus komt voor mij met ieder verhaal van jou meer tot leven.

Ik weet eigenlijk nog niet hoe hij eruit ziet, maar hij heeft een onmiskenbare eigen stem.

Het gesprek tijdens dit ritje schets weer een stukje van zijn levensloop.  En die van Bruno

Goed geschreven. 

Ik blijf wel een beetje zitten met de vraag waar na meer na veertig jaar de ijdele hoop van Bruno nog vandaan komt dat hij nicolle ooit nog gaat terug zien. Hebben ze elkaar in al die jaren dan ticg nog eens ontmoet? Of is hij echt al die jaren vergeefs blijven hopen/wachten?

Dag Job, dank voor je reactie.
Mijn alter ego vind Dean Martin (echte naam Dino Paul Crocetti) net ietsje beter dan Frank Sinatra ;-).

Dank je voor je reactie, LiaV55.

Dank voor je reactie Ancenita.
Ik blijf wel een beetje zitten met de vraag waar na meer na veertig jaar de ijdele hoop van Bruno nog vandaan komt dat hij nicolle ooit nog gaat terug zien. Hebben ze elkaar in al die jaren dan ticg nog eens ontmoet? Of is hij echt al die jaren vergeefs blijven hopen/wachten? 
Dat laatste, onbewust, Ancenita. Sommige mensen komen nooit over een verlies heen en blijven onder in de rouwcurve hangen en/of zoeken een weg in de ontkenning.
Het is geen ijdele hoop. Het is verlies, dat hij nooit heeft kunnen accepteren en verwerken, waartegen hij zich heeft gepantserd. Een soort van ontkenning die nu wordt doorbroken.

Wat maakt dat Bruno achterin zit en niet naast Angus?
De conversatie via de achteruitkijkspiegel is mooi gevonden, maar tegelijkertijd is de hele rit zo met elkaar converseren onpraktisch. Prachtige eindzin van die last die hij voor zich uit duwt. Ook de zin met de tickets in zijn borstzakje. 

Dag Emmy,

Dank voor je reactie.
Wat maakt dat Bruno achterin zit en niet naast Angus? 
Terechte vraag. Angus is een freelancer. In dit geval 'slechts' de chauffeur die een opdracht vervult, maar wel de achtergrond van Bruno kent en vaker met hem te maken heeft gehad. Er is wederzijds respect. Maar Bruno is hoger in rang. Decorum.
De conversatie via de achteruitkijkspiegel is mooi gevonden, maar tegelijkertijd is de hele rit zo met elkaar converseren onpraktisch.
Nou? Als het gesprek in een auto direct moet zijn? Op de kern?
Chauffeur en degene die naast hem zit kunnen elkaar nooit echt in de ogen kijken. Ik moest Bruno op de achterbank zetten en ik maakte de snelweg vrij voor ze ;-)

S’nachts is het ook lekker rustig op de weg. ;-)

En toch kun je elkaar dan goed zien in de achteruitkijkspiegel. Dankzij de verlichting langs de snelwegen in Nederland. Probeer het maar eens.;-)

Contrast: hard maar reflectief en toch knuffelen. Het conflict is ook erg beheerst en nogal verstandelijk. Ook een contrast: Angus is chauffeur en ondergeschikt maar zijn woorden hebben overwicht. Verhalen waarin zowel handeling, gedachten, als dialoog dezelfde richting wijzen zijn te voorspelbaar. Goed gedaan.

Dag Odile,

Bedankt voor de opdracht en je reactie.