#580 De ridder van het Oldambt

Dit verhaal begint in de tijd dat de drost van Groningen nog dacht dat hij de baas was in het Oldambt. De Stad droeg het Oldambt op om een kanaal, het Koediep, te graven. Het Oldambt was verbijsterd: precies door hun beste grond! Ze waren nooit blij geweest met die bazige stad Groningen, maar nu was de maat vol. Het Oldambt verdreef de belastingsambtenaren, joeg stadsarbeiders weg en saboteerde de aanleg van kanalen.

Sebo Huninga, de held van dit verhaal, was het Oldambt doorgetrokken om de herenboeren aan zijn kant te krijgen. Daarna bepleitte hij in Den Haag, bij de Staten-Generaal, vurig dat het Oldambt zich niet langer aan het gezag van de stad wilde onderwerpen. Hij duldde dit onrecht niet langer, hij was zelfs bereid om bloed te offeren!

In 1639 was ik een staljongen op zijn woning, de Tiddingaborg. Op een nacht zag ik fakkels aankomen tussen de graanvelden door. Het waren de gewapende bendes van de stadsdrost. Ze zochten Sebo. De hele borg werd overhoop gehaald, iedereen werd ondervraagd. Maar alle boeren stonden aan onze kant. Ze hadden ons ingelicht. Sebo was ondergedoken.

Een paar weken later lazen ze mij een pamflet voor. De Raad van Groningen had Sebo tot de doodstraf veroordeeld, een boete van 100 marken, én het verlies van twee vingers. Mijn heer was vogelvrij, maar ik ben bij hem gebleven. We vonden onderdak bij de andere heren in de Ommelanden.

De soldaten van de drost hebben Sebo nooit te pakken kunnen krijgen. Die bijdehante meester van mij had een smid opdracht gegeven om zijn paard te beslaan. Maar dan met de hoefijzers verkeerd om. Als de Groningers hem op het spoor kwamen en hem najoegen, joegen ze precies de verkeerde kant op.

Ik herinner mij de 24e februari 1643 nog goed. Het Oldambt riep de onafhankelijkheid uit! Het vuur dat door Sebo Huninga was aangewakkerd kwam tot ontbranding. Driehonderd huursoldaten waren ingezet om de drost en zijn dienaren het Oldambt uit te jagen. Heel het Oldambt was uitgelopen en er werd feest gevierd die dag.

Natuurlijk is het Oldambt geen onafhankelijke provincie geworden. En uiteindelijk bleven we altijd onder het bestuur van de stad. Maar dankzij mijn meester, de ridder Sebo Huninga, weten ze in de hele Nederlanden dat het Oldambt een trots gebied is.

---

Op de maandagavond, vlak voor de nieuwe opdracht, nog een verhaal. Meestal gebruik ik veel dialogen en de tegenwoordige tijd, dus een vertelling zoals dit is voor mij atypisch, vind ik zelf. Ik ben benieuwd of het interessant is om te lezen.