#579 - De Sollicitatie
Vermoeid van verveling volgen mijn ogen de secondewijzer van de witte klok die aan de muur hangt. Ik zit hier met vier, nee, vijf anderen op een rij. Mijn billen voelen stijf door de typisch houten wachtkamerstoelen, iets dat ik probeer te verlichten door elke tien minuten te verzitten. De meneer twee stoelen bij me vandaan heeft een paar keer met zijn dochter gebeld. 'Nee, ik weet nog niets... Zodra ik het hoor laat ik het je weten, goed?' Eén van ons heeft alle magazines die op tafel liggen al doorgebladerd, en begint aan de tweede ronde. Zo nu en dan kucht er iemand.
We lijken op elkaar. Allemaal hebben we kort, blond haar, bruine ogen, en zelfs onze kleding lijkt uit dezelfde kast gegrepen: een blauwe spijkerbroek, wit t-shirt en een zwartleren jas. Meer dan dat ik hier kan solliciteren voor een heldenrol weet ik niet, en met het verstrijken van de tijd begin ik te twijfelen of ik op de juiste plek ben. Aan de andere kant, ik zit hier niet alleen, dus het zal wel kloppen. Het is de eerste keer dit uur dat deze gedachtes voorbij zijn gewandeld. Dat heb ik langer volgehouden dan het vorige.
Al die tijd heb ik nog niemand de kamer tegenover me zien betreden of verlaten. Ik scheur mijn blik los van de klok en bekijk mijn medesollicitanten. Geen van hen maakt enige aanstalten. Zou dit deel zijn van de sollicitatie? Misschien wil de schrijver zien hoe we op situaties als deze reageren. Het vraagstuk marineert nog wat in mijn hersenpan, voordat ik plots opsta en naar de deur loop. Helden zijn immers actiegericht, toch?
De kamer die ik binnenstap had geen groter contrast kunnen vormen met de klinische wachtruimte. Ik sta in een rommelige zolder, met in de hoek een oud, versleten bureau dat verlicht wordt door een kringloopwaardige tafellamp. De schrijver die eraan zit kijkt verbaast op. Hij vernauwt zijn ogen en kantelt zijn hoofd.
'Hallo?'
'Ik ehh... kom hier voor de heldenrol,' zeg ik met een iets te hoge stem. Daar gaat mijn kans.
Hi perzikhoofd, Ik vroeg me…
Lid sinds
16 jaar 2 maandenRol
Hi perzikhoofd,
Ik vroeg me al af waar het verhaal heen zou leiden. Nu een perspectief vanuit de 'held'. Sterke slotzin!
Puntje: De schrijver die eraan zit kijkt verbaast op. --> verbaasd + komma tussen zit/kijkt
Fijn gelezen!
Dag Perzikhoofd, Prettig…
Lid sinds
13 jaar 5 maandenRol
Dag Perzikhoofd,
Prettig geschreven. Mooie opbouw in spanning naar een slot met de nodige zelfspot van de 'held'.
GG
Hallo perzikhoofd, Geen…
Lid sinds
9 maandenRol
Hallo perzikhoofd,
Geen twaalf maar dertien in een dozijn helden, waarvan er bij eentje toch iets begint te kraken in de hersenpan.
Leuk tafereel.
Graag gelezen
Goed geschreven. Je…
Lid sinds
3 maandenRol
Goed geschreven. Je invalshoek is goed gekozen, origineel.
Hoi perzikhoofd, Je…
Lid sinds
5 jaar 4 maandenRol
Hoi perzikhoofd,
Je vergelijkt de wachtkamer voor de sollicitatie bijna met die van een huisarts, zo lijkt even, of zo kan je het in ieder geval lezen. Er wordt gekucht, en gevraagd naar uitslagen nog voor de lezer weet dat het over solliciteren gaat.
Dat maakt het contrast sterker dat je hoofdpersoon zich afvraagt of die misschien initiatief moet tonen, zeker tussen schijnbare bijna kloon-achtige medesollicitanten. Bij een arts zou je natuurlijk niet zomaar het kantoor binnenstappen.
Dat maakt het einde ook sterk. Alsof het verhaal zelf zegt: je had kunnen weten dat dat niet de bedoeling was.
Mooi geheel, goed gedaan!
Groet,
Nadine
Hallo Perzikhoofd, leuk…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Hallo Perzikhoofd, leuk verhaal, origineel om het vanuit het standpunt van de sollicitant te schrijven. Bij de beschrijving van de kleding van de sollicitanten moest ik lachen, omdat ik direct moest denken aan The Fonz uit de televisieserie Happy Days (wie kent dit nog?), alleen had die geen blond haar.
Zeurtjes:
Ik snap niet goed waar de zin “Dat heb ik langer volgehouden dan het vorige” op slaat.
Bij de zin “Geen van hen maakt enige aanstalten” ontbreekt volgens mij een stuk. Je maakt aanstalten om iets te doen, toch?
Hoi Perzik hoofd, Leuk…
Lid sinds
1 jaar 2 maandenRol
Hoi Perzik hoofd,
Leuk verhaal met een originele invalshoek. Verder sluit ik me volledig aan bij bovenstaande commentaren, en inhoudelijk bij de opmerkingen van Emily, ook voor mij was die zin niet helemaal duidelijk. Maar zeker graag gelezen!