577 - Waar of niet? Herschrijf

‘Goedendag meneer. Agnes, verkeerspolitie. Ik wil u graag wat vragen stellen.’ De man staat met zijn armen over elkaar tegen een grijze Audi met een ingedeukte voorkant.
‘Wat een gedoe om niets. Het is toch zonneklaar dat zij fout zat?’ De man kijkt op zijn horloge en gebaart kort naar de ambulance.
‘Dit is uw auto?’
‘Alsof ik in zo’n koekblik zou rijden.’ Hij heft zijn kin naar de roze Fiat, die onmiskenbaar een stukje kleiner is dan hoe hij ooit van de band afrolde.
‘Wat is er precies gebeurd?’ Agnes pakt haar opschrijfboekje erbij. Haar collega Frank loopt naar de ambulance, die even verderop staat.
‘Die trut remde uit het niets. Dat hoor je niet te doen als je nog makkelijk door kunt rijden.’ Speeksel vergezelt zijn woorden, die steeds harder klinken. ‘Die mensen hadden net één teen op het zebrapad. Je moet ook rekening houden met het verkeer achter je. Waar of niet?’
‘En toen?’
‘Ik remde natuurlijk ook direct. Ik heb een super goed reactievermogen, uitstekende reflexen.’ De woorden komen er slissend uit. ‘Maar die auto’s van tegenwoordig worden niet meer zoals vroeger gemaakt. Waar of niet?’ Zijn gezicht betrekt als Agnes hem strak blijft aankijken.
‘Meneer, heeft u gedronken?’
Hij lacht kort en hard. ´Natuurlijk niet. Ik drink nooit als ik nog moet rijden. Nooit.’
‘Ik ga toch een blaastest bij u afnemen. Standaardprocedure bij verkeersongevallen.’
Met een overdreven zucht neemt hij het mondstuk aan. Na een paar seconden laat het apparaat een serie piepjes horen.
‘Er komt een F uit, meneer. De F van fout.’
‘Wat?’ Hij fronst, wrijft over zijn voorhoofd. ‘Dan heeft die barman me belazerd. Ik vroeg hem nadrukkelijk om alcoholvrij. Als hij niet eens het onderscheid kan maken tussen de biertjes die hij serveert, ligt dat niet aan mij. Waar of niet?’
‘Hoe dan ook, u heeft duidelijk een te hoog promillage in uw bloed. Wij gaan u meenemen naar het bureau voor een ademanalyse.’ Ze voelt dat haar collega inmiddels weer achter haar staat.
‘Zeg, wat denk jij wel niet! Stelletje snotneuzen, mij hier een beetje vertellen wat ik moet doen.’
De man wilt weer in zijn auto stappen. Met een paar snelle stappen is Agnes bij hem en klikt handboeien om zijn polsen.
‘Wat een belachelijke vertoning. Dat mens had gewoon niet moeten stoppen. Ik rijd al dertig jaar ongelukvrij!’
‘Ach, niemand is perfect’, zegt Agnes. ‘Waar of niet?’

--------------------------------------------------------------

Kort na de avondbriefing komt de oproep binnen: aanrijding met letsel. De telefoniste van de meldkamer licht hen in over de omstandigheden en binnen enkele minuten komen Frank en Agnes ter plaatse. Een ambulance staat met opengeslagen deuren op de stoep, even verderop staat een man met zijn armen over elkaar tegen een grijze Audi met een ingedeukte voorkant. Agnes stapt op hem af, terwijl Frank naar de ambulance toe loopt.

‘Goedendag meneer. Agnes, verkeerspolitie. Ik wil u graag wat vragen stellen.’
De man kijkt naar de ambulance en daarna op zijn horloge. ‘Wat een gedoe om niets. Het is toch zonneklaar dat zij fout zat?’
‘Dit is uw auto?’
‘Ja, alsof ik in zo’n koekblik zou rijden.’ Hij heft zijn kin naar de roze Fiat, die onmiskenbaar een stukje kleiner is dan hoe hij ooit van de band afrolde.
‘En wat is er precies gebeurd?’ Agnes pakt haar opschrijfboekje erbij.
‘Die trut remde uit het niets. Dat hoor je niet te doen als je nog makkelijk door kunt rijden.’ Speeksel vergezelt zijn woorden, die steeds harder klinken. ‘Die mensen hadden net één teen op het zebrapad. Je moet ook rekening houden met het verkeer achter je. Waar of niet?’
‘En toen?’
‘Ik remde natuurlijk ook direct. Ik heb een super goed reactievermogen, uitstekende reflexen.’ De woorden komen er slissend uit. ‘Maar die auto’s van tegenwoordig worden niet meer zoals vroeger gemaakt. Waar of niet?’ Zijn gezicht betrekt als Agnes hem strak blijft aankijken.
‘Meneer, heeft u gedronken?’
Hij lacht kort en hard. ´Natuurlijk niet. Ik drink nooit als ik nog moet rijden. Nooit.’
‘Ik ga toch een blaastest bij u afnemen. Standaardprocedure bij verkeersongevallen.’
Met een overdreven zucht neemt hij het mondstuk aan. Na een paar seconden laat het apparaat een serie piepjes horen.
‘Er komt een F uit, meneer. De F van fout.’
‘Wat?’ Hij fronst, wrijft over zijn voorhoofd. ‘Dan heeft die barman me belazerd. Ik vroeg hem nadrukkelijk om alcoholvrij. Als hij niet eens het onderscheid kan maken tussen de biertjes die hij serveert, ligt dat niet aan mij. Waar of niet?’
‘Hoe dan ook, u heeft duidelijk een te hoog promillage in uw bloed. Wij gaan u meenemen naar het bureau voor een ademanalyse.’ Ze voelt dat Frank inmiddels weer achter haar staat.
‘Zeg, wat denk jij wel niet? Stelletje snotneuzen, mij hier een beetje vertellen wat ik moet doen. Waar of niet?