577 - Geluk (herschrijf)

De voordeur slaat met een klap dicht. Even later gooit Sara haar rugzak in een hoek en ploft op één van de keukenstoelen. ‘Het examen is vrijdag.’ Ze slaakt een theatrale zucht en legt haar hoofd op haar armen. Haar lange blonde haar waaiert uit over de tafel.
‘Dan heb je dus nog drie dagen om te leren.’ Ik zet een dampende kop thee voor haar neer en ga naast haar zitten.
Ze tilt haar hoofd op. ‘Je snapt het niet, mam.’
Iets dat ik vaker hoor de laatste tijd. ‘Leg het me dan uit.’
‘Het is vrijdag de dértiende.’ Haar woorden hebben een scherpe klank en haar ogen rollen nog net niet haar achterhoofd in.
‘Dat is bijgeloof, lieverd.’ Ik kan een glimlach niet onderdrukken. ´Toeval.´
Ze trekt haar knie op en slaat haar armen eromheen. ‘Je snapt het echt niet.’
‘Maar goed,’ zeg ik terwijl ik haar over haar rug wrijf, ‘je kunt er wat aan doen, toch? Misschien helpt het als je je focust op wat je wél kunt controleren?’
Ze kijkt me aan en fronst. ‘Ik heb een idee,´ zegt ze langzaam. Ze pakt haar studieboeken, laptop en kop thee. ´Ik ga naar mijn kamer.´

Een half uurtje later stormt ze weer naar beneden.
‘Waar is het zout?’
Ik reik haar het vaatje aan. Ze grist het nog net niet uit mijn hand voor ze het bijna leeg schudt over haar linkerschouder.

Donderdag komt er een stapel pakketjes binnen, allemaal voor Sara. ‘Kijk eens,’ zegt ze, terwijl ze de verpakkingen één voor één openmaakt. ´Een trui met een groot klavertje vier. Een gelukspoppetje. Een hoefijzertje.’ Ze haalt de kleine amuletten en gelukssymbolen tevoorschijn. ‘Nu kan er echt niets meer misgaan,’ fluistert ze.

Als ik die vrijdag thuiskom van mijn werk, ligt ze op de bank. Ik ga naast haar zitten.
‘En, geslaagd?’
Ze barst in huilen uit.
‘Niet?’
‘Ik was vergeten te leren.´

--------------------------------------------------

De voordeur slaat met een klap dicht en even later gooit ze haar rugzak in een hoek en ploft op één van de keukenstoelen. ‘Het examen is vrijdag.’ Ze slaakt een theatrale zucht en legt haar hoofd op haar armen. Haar lange blonde haar waaiert uit over de tafel.
‘Dan heb je dus nog drie dagen om te leren.’ Ik zet een dampende kop thee voor haar neer en ga naast haar zitten.
Ze tilt haar hoofd op. ‘Je snapt het niet, mam.’
Iets dat ik vaker hoor de laatste tijd. ‘Leg het me dan uit.’
‘Het is vrijdag de dértiende.’ Haar woorden hebben een scherpe klank en haar ogen rollen nog net niet haar achterhoofd in.
‘Dat is bijgeloof, lieverd.’ Ik kan een glimlach niet onderdrukken. ´Toeval.´
Ze trekt haar knie op en slaat haar armen eromheen. ‘Je snapt het echt niet.’
‘Maar goed,’ zeg ik terwijl ik haar over haar rug wrijf, ‘je kunt er wat aan doen, toch? Misschien helpt het als je je focust op wat je wél kunt controleren?’
Ze kijkt me aan en fronst. ‘Ik heb een idee,´ zegt ze langzaam. Ze pakt haar studieboeken en kop thee. ´Ik ga naar mijn kamer.´

Een half uurtje later stormt ze weer naar beneden.
‘Waar is het zout?’
Ik reik haar het vaatje aan. Ze grist het nog net niet uit mijn hand en schudt het bijna leeg over haar linkerschouder.

Donderdag komt er een reeks pakketjes binnen, allemaal voor Sara. ‘Kijk eens,’ zegt ze, terwijl ze de pakketjes één voor één openmaakt. ´Een trui met een groot klavertje vier. Een gelukspoppetje. Een hoefijzertje.’ Eén voor één haalt ze de kleine amuletten en gelukssymbolen tevoorschijn. ‘Nu kan er echt niets meer misgaan,’ fluistert ze.

Als ik die vrijdag thuiskom van mijn werk, ligt ze op de bank. Ik ga naast haar zitten.
‘En, geslaagd?’
Ze barst in huilen uit.
‘Niet?’
‘Ik was vergeten te leren.´