#577 De klant

Hoe is dit niet beschikbaar? Ik kan het zelf toch lezen. Iemand anders ook?

Hoi Johanna, als er nog geen reactie gegeven is, staat er altijd "niet beschikbaar"

Mensen niet op hun uiterlijk beoordelen, die les heeft Marcel wel geleerd. Het verhaal mist voor mij wat spanning. Het is vrij voorspelbaar. Ik denk dat je met het gekozen onderwerp meer kunt doen.
De tekst zelf verdient ook nog wat aandacht. De vele witregels trekken de tekst uit elkaar. Ik weet niet of je het op je telefoon geschreven hebt, op de computer is dat snel te verhelpen met shift+enter.

Mahoniehouten --> mag met kleine letter

"Uitstekend!" "Gaat u zitten, mag ik u een espresso aanbieden?” --> de ah-tekens tussen de zinnen mag weg. Het wordt door dezelfde persoon gezegd.

Marcel snelt naar de koffiehoek, al wrijvend in zijn handen. Een flinke verkoop wacht hem.  --> de tweede zin mag weg. Het in de handen wrijven zegt al dat hij een flinke verkoop verwacht.

vierenhalf duizend --> is één woord

werpt hem slecht een blik toe. --> slechts

"Aan de overkant van de zaak" leest alsof de twee mannen buiten op straat staan. Ik denk dat je hier bedoelt: aan de andere kant van de zaak. Misschien beter: bij de kassa. Hoe kan Marcel anders zien wat de man heeft afgerekend.

Leuk verhaal, graag gelezen.

Hoi Fief, dank voor de feedback weer. Altijd leerzaam, aantal aanpassingen gemaakt.

Ook Nicolien, dank je wel voor je reactie. 

 Hoi Johanna, volgende zinnen vielen me nog op. Sorry, ik ben daarin nogal een nerd. 

De man glimlacht kort, “Dat zal ik dan vanzelf zien”. --> de komma moet een punt zijn. De punt achteraan de zin hoort vóór het ah-teken te staan.
https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens

“Waarmee kan ik u helpen meneer?” “Een jasje, misschien een broek erbij.” --> deze zinnen horen onder elkaar. Dan zie je beter dat het om twee sprekers gaat.

Hoi Johanna,

Je verhaal is heeft een mooi moraal om te vertellen, maar geeft dat net iets te snel weg. 
Werkvolk, denkt Marcel. Die vindt hier niets binnen zijn budget.
komt daarvoor te letterlijk en te snel in de tekst: de kans is net wat te groot dat je lezer hiermee raadt welke kant het verhaal opgaat. Marcel is wat dat betreft te uitgesproken in zijn bedoelingen en oordelen. 
Probeer de tekst wat meer naar de sfeeromschrijving te verplaatsen: laat het ongemak van Marcel in kleinere gebaren zien, of laat meer van zijn groeiende irritatie zien als de 'nette klant' maar weinig afrekent. 
Anders gezegd: ga meer uit van Marcels eigen beleving dan zijn focus op de klanten. 

Je eerste alinea heeft daarvoor al het nodige voorwerk gedaan: je schetst duidelijk een zaak waar veel allure en trots in zit. Die karaktertrekken zou je bij Marcel kunnen uitvergroten. Je lijkt hem als personage duidelijk voor je te zien, dat is al een stap in de goede richting! 

Groet, 

Nadine

Het is echt super om feedback te krijgen. Fief, jij mag de grootste nerd zijn die je wilt. Ik ben er blij mee.

Schrijven vind ik heerlijk maar ik wil mijn stem vinden, een stem die duidelijk is en zeker niet door iedereen gewaardeerd hoeft te worden. Van schrijffouten ben ik mij soms niet bewust, hoewel ik wel de regels ken. 

Door enthousiasme en vermoeidheid of een combinatie ervan, zie ik ze soms niet meer.

Kortom,  ik ben zo blij als een kind met jullie. 

Een verhaal met schrijffouten is beter dan geen verhaal, zou ik zeggen!

Leuk geschreven, ik zie Marcel zo voor me. Je zou hem nog meer kunnen pesten door zijn klant ook nog eens te laten zeuren over die 50 euro omdat er een knoopje los zit, of zoiets.

Dag Johanna,

Ik ben het eens met de reactie van Nadine. Maar dan nog sterker. Je geeft het meteen weg. De clou is voorspelbaar.
En daarbij:
“Wij verkopen hier niet het soort kleding dat u zoekt, meneer.”
Als het echt een dure zaak is, weten ze wel beter.
Daar letten ze trouwens op de horloges en schoenen die mannen dragen en sluiten voor de rest nooit iets uit.

“Waarmee kan ik u helpen meneer?” “Een jasje, misschien een broek erbij.”
Niet geloofwaardig. Je beschrijft een dure zaak. Daar wordt de klant welkom geheten en voor de rest met rust gelaten. 
'Kan ik u helpen?'

Rustig, bijna vriendelijk en met een zweem van triomf verlaat hij de winkel.
Waarom zou die man een zweem van triomf voelen?  Zo'n man staat daar net boven.

Ik vind de introductie leuk en humoristisch. Je zet de sfeer goed neer. Daarna zakt mijn interesse wat in. 

'Werkvolk, denkt Marcel. Die vindt hier niets binnen zijn budget' --> hier zit ik ook niet perfect in, maar moet Die geen Dat zijn? Dat werkvolk.

Hallo Johanna 

Ik kan de situatie voor me zien, maar het is zoals anderen al aangeven, al heel snel voorspelbaar waar het naar toegaat. Dat is jammer. 

Hoi Johanna,

ook ik moet me aansluiten bij de rest. De situatie is mooi gevonden en an sich goed beschreven, maar om mij als lezer te boeien, moet je een twist aan het cliché geven en iets minder tell gebruiken.

Door de specifieke beschrijving van de mahoniehouten hangers die gesorteerd worden komt er wat sfeer in je verhaal. De manier waarop je het nu hebt opgeschreven (het uiterlijk van het werkmanachtige type te beschrijven) zou misschien wat levendiger en verrassender kunnen door bijvoorbeeld de verkopers binnen de dialogen de man die klant is op een beetje pesterige manier te laten merken dat ze op hem neerkijken. (Met dingen als: ‘Had jij een klusjesman geregeld? Is er lekkage ofzo?’) 
De handeling waar het colbert tussen de vingers keuren is mooi, je ziet het zo voor je. Wat ook kan helpen de boel te verlevendigen is het perspectief anders te kiezen, bijvoorbeeld het verhaal vanuit het perspectief van de klant te schrijven die in zijn werkkloffie die dure heren eens op hun nummer zet.