#576 Een onbekend verleden

Fraai verhaal met een mooie wending. Emoties zitten soms achter een letter verborgen.

Hallo Emmy,

Fijn geschreven een aangrijpend verhaal. De dialoog loopt soepel door.

De vondst van de smiley sprak mij erg aan.

Dag Emmy,

Ik heb toch een voorkeur voor je zwaardere verhalen.
En dit is niet echt licht, uiteraard, en zeker goed geschreven (naar mijn idee). Prima dialoog.
Maar ik - kwestie van smaak wellicht - blijf als lezer toch op afstand. 
 

Hi Emmy, mooi verhaal dat lekker soepel loopt. Ik moest wel een beetje wennen aan de verleden tijd vorm, alsof het eigenlijk in tegenwoordige tijd had moeten staan. Maar, dat kan ook aan mij liggen, ik schrijf zelf nooit in vt en lees ook weinig verhalen in vt. Kun je iets vertellen over die keuze? Ik ben heel nieuwschierig! 

Hoi Emmy, op zich een mooi verhaal, maar ik blijf ook wat op afstand. Ik sluit me aan bij Romy wat betreft de tegenwoordige tijd.

De jongen die tegen de deurpost leunde had ze nog maar een paar keer gezien.  --> tussen leunde en had, hoort nog een komma.

‘Ik had wel geklopt. Maar je hoorde me niet.’ ---> volgens mij moet het zijn:  'Ik heb geklopt, maar je hoorde me niet.' (maar kun je overigens ook gewoon weglaten.)

maarja, --> maar ja

Erg mooi gekozen thema en idd goede vondst van de letter op het pak. Knap. Klein dingetje: ik had een beetje moeite om de setting te plaatsen en de hint van het studentenhuis duurde mij daarmee net iets te lang. Verder erg mooi.

Emmy, als steeds goed geschreven en volledig volgens de opdracht. In de tegenwoordige tijd zou het wat levendiger worden, maar de verleden tijd moet ook kunnen. Jouw verhaal katapulteerde mij ver terug naar mijn studententijd toen een broer van een medestudente in het zwemdok overleed na een hartstilstand. Ik zat wel niet met haar op kamers omdat de eerstejaars meisjes toen nog verplicht op 'peda' moesten. Andere tijden. 

Hallo Emmy,

Mooi opening!
De E op het melkpak als trigger van het hele gesprek vind ik heel goed gevonden.
De vt geeft rust en benadrukt meer de melancholie (vind ik dan). Als dat het doel was, vind ik dat goed gekozen (tt zou voor mij meer aanvoelen als een thriller wat natuurlijk ook kan).
Ik kan mij wel vinden in Raymond, ik was ook zoekende waar we waren. Misschien dat iets simpels als 'de deurpost van de gezamenlijke keuken' ons wat sneller op de juiste plek brengt. 

Vond de smiley erg mooi gevonden.

Graag gelezen!

@ Job en @ Ancenita dankjewel! Dat doet me goed!

@ Angus: Deze week had ik ook meer moeite om de juiste swung/toon te vinden, het is niet een van de soepelste schrijfervaringen die ik had. Wat ik wel heel leuk vind is dat, hoe het schrijven ook verloopt bij zo’n wekelijkse opdracht ik er altijd iets van opsteek. 

@Romy ik schrijf meestal in de verleden tijd, het is de vorm waar ik het beste mijn ei in kwijt kan tot nu toe (al heb ik ook wel eens stukken in de tegenwoordige tijd geschreven.) Wat Wout zegt is inderdaad hoe ik het ook voel, het geeft rust, die verleden tijd. Ook heb ik veel historische fictie geschreven waar het ook vaak beter past. Maar bij dit verhaal zou het ook goed in de tegenwoordige tijd kunnen inderdaad

@Fief! Dank voor je alerte wenken, ik ga het aanpassen!

@Raymond en D’n Wout —> dat eerder introduceren van dat het in een studentenhuis speelt is een goede, het is altijd even zoeken hoe zo’n kort verhaal te structureren binnen de beperkte aantal woorden die er ter beschikking zijn. 

@Gi ach wat naar zeg. Bij mij was het in het echte leven een meerderejaars student die ons lessen zou geven die plots op deze wijze overleden was. Ik ben zelf een aantal keer door het oog van de naald gekropen wat mijn hart betreft, maar gelukkig kwam hij bij mij weer op gang. Het gebeuren sluipt zo hier en daar wel in mijn werk naar binnen, die hart toestanden. Fictie biedt een goede uitlaatklep om het allemaal een plek te geven. 


 

Mooi dialoog, het leest vlot weg! En wat je reageert over het altijd iets opsteken van een opdracht: zeker! 

Ik meng me in de uitwisseling tussen jou en Romy. Waarvoor excuses als jij het ongepast vindt.
Maar de VT geeft inderdaad meer rust. En naar mijn idee, niet meer dan dat, is de schrijver dan meer op de achtergrond. Vooral als het verhaal vanuit HP, vanuit het ik-perspectief, is geschreven.
Dan wordt - voor mij - een verhaal verteld en niet geschreven. Dat voelt natuurlijker, voor mij. 

Ha Angus,

je hoeft nooit enig schroom te voelen hier je ideeen te delen! Daar is het een forum voor en het is juist welkom! Ik herken wat je hier schrijft!

Graag gelezen.

Hoi Emmy,

ik had ook even nodig om te begrijpen dat het in een studentenhuis plaatsvindt, maar ik vind het persoonlijk niet erg, zelfs wel fijn als niet alles direct uitgelegd wordt.
Mooi gevonden en graag gelezen!