#574 Het bonnetje (bewerkt)

Ik vind het een mooi verhaal over rouw over een kind dat bij de hp tegen haar wil weggehaald is.

Ik vind wel dat je soms te duidelijk omschrijft wat er aan de hand is. Als lezer wil ik graag zelf dingen invullen. Een voorbeeld:
Waggelend loop ik er naar toe. Ik kleed me uit en trek het grauwwitte hemd aan dat klaar ligt. Het spant om mijn dikke/naar voren stekende buik.
Uit de rest van de alinea blijkt de (hoog)zwangerschap, dat hoef je dus niet te benoemen. 

In dit stuk staat drie keer het woord zwanger(schap) kort na elkaar. Met een eventuele herschrijf zou ik kijken of je dit aan kunt passen.

Ook in dit stuk staat bonnetje twee keer kort na elkaar.
Bij mijn vertrek krijg een genummerd bonnetje in mijn hand gedrukt met de mededeling:
‘Op maandagochtend kun je op vertoon van je bonnetje vragen hoe het met hem gaat.’
De tweede 'bonnetje' kun je eventueel vervangen door 'hiervan' 

Natuurlijk is bovenstaande alleen maar mijn mening en smaak. 

SchrijDeb bedankt voor je positieve feedback en kritische blik. De tekst op een aantal door jou genoemde punten aangepast.

Mooi verhaal over verlies van eer/waarde, gevolgd door het krijgen van een kind en weer het verlies van de afstand tot dit kind. Verder sluit ik me aan bij SchrijfDeb. Show, don't tell maakt dat je snel verder wilt lezen en niet alles te makkelijk prijsgeeft. Prettig gelezen!

Jascha bedankt voor je feedback. Ik heb nog een paar zinnen aangepast. Hopelijk leest het nu beter. Het verhaal speelt in de Victoriaanse tijd en is in dat opzicht historisch correct. 

Dag Job,

Op de eerste plaats, sterk hoe je vaak iedere opdracht weet te plaatsen in jouw aandachtsgebied.
Ook nu weer. 
Maar misschien is het net dat streven naar een historisch correct verhaal waardoor je - ook naar mijn idee - vaak 'show' ten koste laat gaan van 'tell'.
Je hebt al aanpassingen gemaakt die het verhaal sterker maken, maar die laatste alinea:
Direct na de bevalling wordt mijn zoontje meegenomen. Ik moet nu een paar dagen rust houden.
‘Mag ik mijn zoontje zien?’
‘Het is beter zo. Dan raak je niet aan hem gehecht.’ Dit is het standaard antwoord.
Overmand door verdriet zoek ik luid snikkend troost in mijn kussen.
Daar zitten, vind ik, gemiste kansen in.
Direct na de bevalling wordt mijn zoontje meegenomen. Naar mijn idee overbodige info op deze manier.
Ik zou liever een dialoog zien, waarin de HP vraagt of het een jongetje of een meisje is en de vroedvrouw kil antwoordt.
Waarop HP dan vraagt of ze hem mag zien. Met dan een afwijzende reactie weer en de mededeling dat ze moet rusten en over het hechten.
Dit is het standaard antwoord. Ik vind dat als lezer niet relevant. Het lijkt me ook niet relevant voor je HP.
Overmand door verdriet zoek ik luid snikkend troost in mijn kussen. Overmand door verdriet  kun je ook schrappen. 
Sorry. Misschien wat veel aanmerkingen. Maar met de beste bedoelingen. En enkel als lezer zonder pretenties.
 

Angus, bedankt voor je uitgebreide feedback. Om deze historisch juiste info om te zetten naar een verhaal vond ik een hele uitdaging. Mijn eerste versie niet geplaatste versie was bijna journalistiek. Met jullie feedback ontstaat er nu een beter verhaal met dezelfde boodschap. De laatste alinea aangepast.

Ter info: Na opname was er geen verder contact tussen ouder en kind toegestaan ​​totdat het kind 21 jaar was, of, als alle partijen hiermee instemden, nadat het kind in de late tienerjaren in de leer was gegaan. Ouders konden alleen informatie over hun kind krijgen door op maandagochtend naar het ziekenhuis te komen.

Ik waardeer dit. 

Dank voor de waardering, Job.
(Maar het is enkel een mening en niet meer dan dat.)
Ik vind de laatste alinea nu wel veel sterker.
Vooral Gewikkeld in een doek verdwijnt hij met de verzorgster. Top!

Goede herschrijf, Job. Interessant, hoe je met de 'naweeën' van een feestje in een ver verleden aangeeft dat roekeloos gedragen en ongewenste zwangerschap van alle tijden is. Het heeft zich net zo goed in een nabij verleden voorgedaan, lees in de pers maar het schrikbewind van nonnen in instellingen waar pasgeborenen spoorloos in massagraven verdwenen. 

Heftig verhaal. Helaas te vaak gebeurd, ook in latere tijden. Het eerdere commentaar heb je goed verwerkt in de aangepaste tekst. Dat maakt het verhaal echt beter.

Ik vind alleen het einde wat weinig aanspreken. Erg afstandelijk, terwijl het een drama was. Zou zelf er iets van maken als: een paar dagen later sta ik buiten, met in mijn handen slechts een vodje papier. Ik vouw het open en lees:  ''op vertoon van deze bon kunt u a.s. maandag komen vragen hoe het met het kind gaat.''

Maar het is aan jou natuurlijk... Verder echt GG!

Agnus bedankt voor je reactie.

Gi bedankt voor je reactie. Ik wilde niet alleen het verdriet van de HP in beeld brengen, maar ook de arrogante wijze waarop ze als een nummer wordt behandeld bij de intake. 

Lia bedankt voor je feedback. De een na laatste regel aangepast. Hier was wat misgegaan bij het herplaatsen van de tekst.