#572 - Het cadeau

Dag Tony,

Heel mooi de trauma's die van generatie op generatie worden doorgegeven, verwoord (denk ik).
Het laatste woord perfect zou ik graag geschrapt zien.
Dat doet (naar mijn idee) afbreuk aan de introspectie en zelfreflectie van de HP.
Ook als je de HP wil neerzetten als een narcist, wat een mogelijkheid is.
ZGG

Dat laatste woord kan ik niet zo goed plaatsen. De rest is een perfecte weergave van het geïnternaliseerde perfectionisme, het aan de verwachtingen van zijn vader willen voldoen en de projectie op zijn eigen zoon. Indrukwekkend gedaan, Tony. Ik ben fan van zulke verhalen.

Dank Angus en Laura, ik probeerde met het laatste woord de heel sfeer om te draaien, inderdaad HP getikt te maken, obsessief, een niet klein beetje neurotisch, geen slachtoffer, maar een dader. Misschien moet het weg, ik laat het nog even staan... Dank zeker!

Ook zonder dat laatste woord is hij dader. Alleen dan één tegen wil en dank. Wat het wat mij betreft krachtiger maakt, maar dat is misschien een verschil van smaak.

Ik ben het eens met Laura. Als je het laatste woord schrapt, wordt het een dader tegen wil en dank. (Goed verwoord door Laura.)  Voor mij sluit dat meer aan bij je verhaal. Het laatste woord doet daar (naar mijn gevoel) afbreuk aan. 
Maar wie ben ik? Het is jouw verhaal.
Minpuntje voor mij, het noemen van de naam Toon in de eerste zin. Ik ben daar allergisch voor.
 

Mooi verhaal Tony!  

Heel mooi verhaal! Dat laatste woord springt er wel uit, maar ik vind het niet storend. Het hangt er maar net vanaf wat je wilt zeggen met je verhaal denk ik. Ik heb het graag gelezen.

Ik las het verhaal eerder deze week en nu voor de tweede keer. Ook toen had ik al een beetje moeite met het laatste woord. Ik sluit me dus aan bij de helft van deze lezers: krachtiger zonder dat woord, voor mij. Met perfect maak je hem voor mij te doelgericht. Als de HP doet wat-ie niet kan laten en inderdaad die introspectie langs ziet komen als nog het beetje bewustzijn of geweten dat door zijn hoofd speelt, dan past het laatste woord minder. De switch tussen wat papa/opa deed en wilde en hoe de hoofdpersoon dat nu zelf uit, vind ik erg geslaagd.

Ha Tony,
Pas nadat ik mijn bijdrage had geschreven en gepost zag ik dat we beiden het vouwen (bij mij servetten, bij jou papier) als handeling hadden gekozen. Bij het lezen van je tekst doemden herinneringen op aan mijn tijd op de kleuterschool. Een van de eerste herinneringen betreft de moeite die ik had om de uiteinden van het papiertje netjes op elkaar te krijgen. 
Je hebt heel mooi het generationeel doorgeven van trauma in woorden gevat. Ik zag meteen de vouwblaadjesstapel voor me. Goed gekozen die afwisseling in kleur. Ik zou zelf de afslag naar een meer sadistisch perspectief niet genomen hebben op het eind. Het gegeven van het trauma dat tegen wil en dank wordt doorgegeven zou ik zelf sterker vinden. 

Hoi Tony, ik ben hier een poosje niet geweest maar je legt de lat nog steeds hoog. Daar ben ik blij om. Mooi en beklemmend geschreven. Ik snap wat je wilt met het laatste woord. Zonder dat krijgt het inderdaad een andere lading. Áls je tocht besluit het weg te halen, zou ik persoonlijk ook "Angst" weglaten. En dat zeg ik niet alleen om een afwijkende mening te hebben. ;-)

prachtig geschreven Tony. Het gaat me onder de huid zitten.

Ik zou ook het laatste woord weglaten. 

 Kwam ook bij mij binnen; echt knap hoe je het neerzet. Een ding wat ik me afvraag: Misschien zou het nog iets subtieler kunnen de vergelijking met nu en vroeger. Dat het even duurt voor hij beseft dat hij net zo doet als zijn vader vroeger. Het zou mij als lezer meer boeien als dat niet meteen wordt uitgelegd. 

@Laura :  je hebt natuurlijk gelijk, het kan perfect zonder perfect. Dank

@Agnus: de naam Toon in de eerste zin, omdat het Toon is, of gewoon principieel nooit een naam in de eerste zin? Dank

@sjors: dankjewel

@Riska: dankjewel

@Raymond, dankje, ook jij hebt gelijk.

@emmy: grappig inderdaad, 

@bartsnel: dankje, en je hebt helemaal gelijk, ook angst kan prima weg.

@ancenita: dankjewel!

@lia dankjewel, het kan zeker subtieler, en het verhaal zou wat meer kunnen ademen met meer woorden, maar wou me deze keer wel aan de opgelegde limiet houden.


DUS: door de unanimiteit: aangepast, 
 

Angst.

Perfect.

Is niet meer! Dank!

Trouwens: ik kreeg vandaag het nieuws, mijn (ander) verhaal is de tweede van de maand geworden (ik weet, driewerf helaas geen winnaar) - voor wie het wil lezen ...

https://verhaalvdmaand.blogspot.com/2025/08/tweed… 

Origami ten top gedreven en de meesterlijk beschreven rivaliteit tussen generaties.  Congrats met het zilver op Vvdm. Ik ga straks lezen. 

Beste Tony, 

Bedankt voor je verhaal. Je hebt generationeel trauma goed kunnen weergeven. Van mij mogen de beelden nog net iets scherper (dus waar werkt het kind naartoe), en af en toe denk ik bij het lezen van dit verhaal: waarom denkt de vader in deze situatie niet na over eventuele verbeteringen in zijn gedrag? Hij heeft een uitmuntend gevoel voor zelfreflectie, hij benoemt dat hij het gelooft en omdat zijn vader het zegt. Geeft hem dat ook niet meer stof om na te denken over zijn eigen gedrag? Daar zou eventueel nog een 'spannende' lijn in kunnen zitten.

Groetjes,

Anna