#572 Een perfecte landing

Het was zijn eerste keer en het was helemaal goed gegaan, helemaal volgens het boekje. Helemaal zoals hij het meerdere keren had geoefend. Er werd niets aan het toeval overgelaten. Hij had al een paar keer als undercover agent geassisteerd bij een grote drugsdeal, maar vannacht was hij voor het eerst de grote man geweest. The Big Shot. Nerveus, dat wel, maar gespannen op een goede manier. Hij had zich strikt aan het draaiboek gehouden en er hadden zich geen verrassingen voorgedaan.
Naakt en voldaan stapte hij onder de douche vandaan, de hotelkamer in. Het uitzicht vanaf de 16e verdieping van het Marriot op downtown Manhattan, badend in het oranje ochtendlicht, was adembenemend en voelde als een welverdiende beloning. Een perfecte afsluiting van een perfect uitgevoerde job. 
Hij liep dichter naar het raam om er nog beter van te kunnen genieten, toen zijn aandacht werd afgeleid door een groep mensen, heel ver onder hem, op de straat voor het hotel. Het was of ze allemaal omhoog keken, naar zijn verdieping. Naar hem? Onzin natuurlijk, maar onwillekeurig sloeg hij toch de handdoek om zijn middel. Nog dichter bij het raam, zag hij hoe een deel van de straat was afgezet met een geel afzetlint.  De tekst op het lint kon hij dromen. ‘Crime Scene - do not cross’.
De trap in zijn rug was gemeen hard. Het vensterglas bleek op een suïcidale manier veel te dun. Zestien verdiepingen is ook naar beneden toe een heel eind en biedt genoeg tijd voor verbazing. Verbazing omdat daar onder hem op het trottoir, een met wit krijt getekend silhouet hem precies vertelde hoe hij moest landen. Als hij nu zijn linkerarm zo …