#572 Het familieweekend

Het is enigszins verwarrend door de vele namen (ik weet het, moet beter opletten) dus het zou me helpen het verhaal te versimpelen (zeker omdat het niet echt bijdraagt) - gaat het nu over seks? over welk momentje? de perfecte ontmoeting? maar het lijkt alsof ze al gescheiden (of ruzie) hadden.. het ligt aan mij, ik ben wat verward, maar wel geïntrigeerd geraakt.

Dag Laura,

De eerste vraag die mij me opkwam bij het lezen: Wat was de opdracht ook al weer?
Ik ben het eens met Tony. Verwarrend door de vele namen.

En...dat weet je misschien intussen. Ik knap echt af op een verhaal waar in de openingszin van de HP wordt genoemd. Dan voel ik teveel de aanwezigheid van de schrijver.

Jullie hebben helemaal gelijk wat betreft de namen. Ik heb er een paar geschrapt. 

Het is een stuk tekst uit een langer verhaal waar ik mee bezig ben (de personages zijn in dit stuk inmiddels bekend bij de lezer). Ik ben nog bezig met de eerste versie en vond het voor deze opdracht leuk om dit stuk, wat oorspronkelijk 500 woorden bevatte, te herschrijven naar 300 woorden. Heel leerzaam, het is veel meer to the point geworden. Maar ik kan me voorstellen dat je als lezer van dit stuk toch wat context en verder verloop mist. Bij nader inzien dus misschien niet zo geschikt voor deze opdracht.

Hallo Laura, ik had totaal geen moeite met de namen en kon het verhaal prima volgen. Wat mij betreft goed gedaan!

Dank je wel, Riska. Ik had het inmiddels aangepast, fijn om te weten dat het nu overzichtelijker is. 

Laura, de scene vind ik veel potentie hebben en dat komt vooral door de verschillende emoties van verlangen, teleurstelling, geluk, melancholie bij de verschillende personages. Ik herkende het zonder je reactie hierboven te lezen al als een scene die een langere uitwerking verdient. Omdat die potentie hier niet echt uit de verf kan komen, spreekt het me minder aan. Maar behalve dat het op mens-niveau een heel herkenbare scene is, is de setting veelbelovend. Hoe gaan kinderen om met een vader die terugkeert, de vader met de kinderen, de moeder met de ongemakkelijke situatie, met haar onvervuld verlangen en kleinkinderen die ertussendoor hollen? Spannend.

Ha Laura,
Het woord perfect in de openingszin zou op zich weggelaten kunnen worden. De tevredenheid waarmee ze naar de gedekte tafel kijkt bergt het perfecte al in zich. Je hebt de melancholie bij de hoofdpersoon goed in beeld gebracht. 
Mooi die zin over hoe ze een lach op haar gezicht plakt. Daarna is een stukje dat nog iets duidelijker kan, nu is het in eerste instantie niet meteen duidelijk voor mij wie gaat helpen bij de bagage van Marieke. De hoofdpersoon of haar dochter. Je zou dit kunnen ondervangen door een zin als deze: Haar lach heeft de juiste uitwerking, waar haar dochter eerst nog leek te aarzelen, staat deze enige minuten later met schoonzoonlief de bagage uit de auto te laden. 
Mooi dat einde met de onzekere komst van Eric.