#571 Angus op vakantie (Herschrijf naar vt)

Versie 2

Ik was de eerste die die ochtend plaats nam aan een van de terrastafeltjes.
'Heeft u goed geslapen?' 
'Dank u. Frisse lucht, rust en een prima bed. Perfect.'
De vrouw van de hoteleigenaar lachte dankbaar, gespeeld verlegen.
'Wilt u al ontbijten? Of eerst een kop koffie?'
'Doet u maar eerst koffie. En...heeft u ook een pakje Gauloises?'
'Die mogen we eigenlijk niet meer verkopen, maar...,' ze knipoogde, 'komt eraan.'

Terwijl ze de grote kop koffie op het tafeltje zette en het geopende pakje sigaretten er naast legde, kwam haar echtgenoot sloffend het grindpad op.
'Klaar,' hoorde ik hem zeggen. 'Ik ga even douchen.'
Ik keek haar vragend aan.
'Hij is ook visgids.' 
Ik trok weer mijn wenkbrauwen op. 

'Er komen hier nogal wat mensen voor de karpers in het grote meer,'  legde ze uit. Ze wees in de richting van het bos. 'Mijn man gaat bij zonsopgang naar het meer om te kijken waar ze die dag het actiefst zijn en maakt daar voerplekken in het water. Dan blijven ze daar de hele dag. In de namiddag gaat hij met de gasten die willen vissen weer naar het meer en wijst de plekken aan.'

'Ah zo. Ik begrijp het.'
Blijkbaar zag ze iets van afkeuring in mijn ogen.
'U houdt niet van vissen?' 
'Nou, niet als het een hobby is. Net zoals jagen voor het plezier.' Ik deed mijn best om mijn gastvrouw verontschuldigend aan te kijken. 'Ik hou van dieren.'
'Dat dacht ik al.'
'Oh ja?'
'Ja, u heeft zachte ogen,' zei ze met een glimlach.

Op weg terug naar de ingang draaide ze zich even om. 'Wat doet ú eigenlijk?'
'Iets met mensen,' antwoordde ik. Ook met een glimlach.
'Dat dacht ik al.'
Opgewekt neuriënd liep ze verder.

Versie 1

Ik ben de eerste die die ochtend plaats neemt aan een van de terrastafeltjes.
'Heeft u goed geslapen?' 
'Dank u. Frisse lucht, rust en een prima bed. Perfect.' De vrouw van de hoteleigenaar lacht dankbaar, gespeeld verlegen.
'Wilt u al ontbijten? Of eerst een kop koffie?'
'Doet u maar eerst koffie. En...heeft u ook een pakje Gauloises?'
'Die mogen we eigenlijk niet meer verkopen, maar...,' ze knipoogt, 'komt eraan.'

Terwijl ze de grote kop koffie op het tafeltje zet en het geopende pakje sigaretten er naast legt, komt haar echtgenoot sloffend het grindpad op.
'Klaar,' hoor ik hem zeggen. 'Ik ga even douchen.'
Ik kijk haar vragend aan.
'Hij is ook visgids.' 
Ik trek weer mijn wenkbrauwen op. 

'Er komen hier nogal wat mensen voor de karpers in het grote meer,'  legt ze uit. Ze wijst in de richting van het bos. 'Mijn man gaat bij zonsopgang naar het meer om te kijken waar ze die dag het actiefst zijn en maakt daar voerplekken in het water. Dan blijven ze daar de hele dag. In de namiddag gaat hij met de gasten die willen vissen weer naar het meer en wijst de plekken aan.'

'Ah zo. Ik begrijp het.'
Blijkbaar ziet ze iets van afkeuring in mijn ogen.
'U houdt niet van vissen?' 
'Nou, niet als het een hobby is. Net zoals jagen voor het plezier.' Ik doe mijn best om mijn gastvrouw verontschuldigend aan te kijken. 'Ik hou van dieren.'
'Dat dacht ik al.'
'Oh ja?'
'Ja, u heeft zachte ogen,' zegt ze met een glimlach.

Op weg terug naar de ingang draait ze zich even om. 'Wat doet ú eigenlijk?'
'Iets met mensen,' antwoord ik. Ook met een glimlach.
'Dat dacht ik al.'
Opgewekt neuriënd loopt ze verder.