#569 Naar de Ardennen

Gi Dit gedeelte : - De Slag om de Ardennen zal later de geschiedenisboeken halen onder de benaming Battle of the Bulge, het Duitse leger dat als een uitstulping het land binnendrong. Voor het Amerikaanse leger was het een van de bloedigste veldslagen. Voor nazi Duitsland was het een van zijn zwaarste nederlagen. - zorgt ervoor dat het verhaal niet lekker doorleest. 

Verder is het een verhaal dat goed geschreven is met een fraai slot in dialect.

Dag Job, bedankt om te reageren. Ik had ook mijn twijfels over die infodump. Ik zal het oplossen met hem onderaan de tekst te plaatsen. 

Dit lijkt me een goede oplossing.

Dag Gi,

Dit zou ik schrappen/vervangen:
Tussen Kerst en Nieuwjaar gaan we naar de Ardennen. Neen, geen teambuilding uitstapje. 
Ik denk namelijk niet dat de term teambuilding uitstapje in de veertiger jaren van de vorige eeuw bekend was bij de Vlaamse Jonas.

Angus, is dat alles wat je als commentaar kwijt kan? Teambuilding is een term die bestaat sinds de jaren 1920/1930, of de boerenzonen uit West-Vlaanderen hem al kenden is zeer de vraag, maar lig er gerust wakker van wat mij betreft.  Dit kan trouwens ook als een verhaal van een oud-strijder gelezen worden.

Zonder haperen je verhaal gelezen Gi. Ik zag het voor me. Het dialect aan het eind brengt je heel tastbaar bij het menselijke. 

Graag gelezen 

Angus, is dat alles wat je als commentaar kwijt kan?
Dag Gi,
Excuses. 
Maar als ik een eerlijke reactie geef op een van je bijdragen proef ik vaak een verdedigende reactie alsof je je persoonlijk voelt aangevallen. Terwijl ik alleen maar op het verhaal reageer.
Dus ik wilde het nu bij een feit houden. Maar zelfs daarbij ga je weer de verdediging in.
Want ja, de term teambuilding zal best wel bekend zijn geweest in de jaren veertig. Maar de term teambuildings uitje bij iemand die afkomstig is uit een plattelandsfamilie? Als die iemand ook nog eens wordt omschreven als 'boerenpummel'?
Lijkt me niet. Enkel mijn mening.
Maar mij haalt het uit het verhaal.
En ja, dat kan geschreven zijn vanuit een oud strijder, maar dan mis ik de sfeer van het terugblikken op.
En ja, je vraagt erom.
Ik zie hier de opdracht - zoals ik begreep en herken in andere bijdragen - niet in terug.
Je verhaal krijgt door vooral de laatste zin een soort van heroïek. 
Afsluitend. Ik ga alleen nog op jouw bijdragen reageren als ik er geen kritische kanttekeningen bij heb.
Ik heb namelijk geen behoefte aan het gevoel om mijn intenties naar jou te moeten verantwoorden.
Daar laat ik het bij.

Vriendelijke groet

Hoi Gi,

Ik las je verhaal graag. Ik kwam er wat moeilijk in, maar het las vlotter en vlotter tot het echt spannend werd.

Van mij mocht het hier beginnen (waarbij meteen de sergeant wordt geïntroduceerd):

‘Boerenpummels’, lacht Helmut, onze sergeant. 'Er wacht ons een bijzondere opdracht vandaag.'
Zijn grapje heeft te maken met het toeval dat de tien teamleden zonen zijn uit West-Vlaamse landbouwfamilies, dat merk je aan onze karuur. Behalve Jonas die een meer frêle postuur heeft. Hij en ik komen uit hetzelfde polderdorp. We zijn bevriend sinds het kleuterklasje en zijn twee handen op één buik. Dat we allen uit dezelfde streek afkomstig zijn, bevordert de kameraadschap, alleen al omdat wij een soortgelijk dialect praten.

Even later, bij dit zinnetje:

De operatie lijkt prima te verlopen.

Zou ik misschien gewoon zeggen: De operatie verloopt prima. Zo hou je de lezer nog iets langer in spanning. Ik denk maar luidop.

Leuke touch, akkoord met Ancenita, dat dialect op het einde.

Mooie bijdrage,

Grtn

@ Ancenita, dank voor het juiste aanvoelen. 
@ Angus, excuses aanvaard, maar jouw eerste 'eerlijke' reactie is in dit geval maar een mager beestje - de tweede reactie is haast langer dan de woordenlimiet in de opdracht en houdt weinig steek. De soldaten zijn kinderen van boeren maar daarom zelf geen boerenpummels, ze kunnen best universiteitsstudenten zijn. 
@ Bvdc: dank  je voor de reactie - mogelijk heb je niet door dat de boerenpummels een reactie is van Helmut op het eerder genoemde gesar van zijn manschappen. Ik zou graag zien dat jij en nog enkele forumleden, die hier een sport van maken niet telkens lange quotes herhalen in hun reacties, er bestaan kortere manieren om te verwijzen naar een deel van de tekst. 

@ Gi:

Ik steek tijd en moeite in mijn reacties. Inhoudelijk, niet omdat ik iets beter weet, maar omdat ik graag meedenk. Altijd met respect.

Ik heb het gevoel dat je wat defensief reageert op feedback. Hoeft toch niet? Angus die zegt dat mijn verhaal hem niks doet: prima. Smaken verschillen. Musonius die mijn gedicht maar niks vindt: top, terecht. Ik ben hier om bij te leren.

Om ook nog inhoudelijk te reageren:

Je zegt dat 'boerenpummels' een reactie is op het gesar van zijn manschappen. Maar in je verhaal leg je uit dat 'boerenpummels' te maken heeft "met het toeval dat de tien teamleden zonen zijn uit West-Vlaamse landbouwfamilies."

Daarom dat ik zei: die eerste alinea kan imo weg. Of waarom begin je niet met dat (leuke) mopje over de Duitser die zijn moeder het hof heeft gemaakt.

'Zie je soms nog je Duitse vader?' vragen we.
‘Boerenpummels’, lacht Helmut, onze sergeant. ‘Er wacht ons een bijzondere opdracht vandaag.’
Onze karuur verraadt onze afkomst. Alle tien zijn we afkomstig uit...

-> Zoiets?
-> Zo ziet de lezer dat hij een toffe peer is en goed overeenkomt met zijn manschappen, zonder dat je het uitlegt.
-> Maar, zoals altijd, kan een kwestie van smaak zijn. ;-)

Grtn

Dag Gi

Ik heb je verhaal graag gelezen, maar ik vraag me af of je het hier en daar niet wat strakker zou kunnen maken? 

Ik ben zo vrij om even aan te duiden welke zinnen je zou kunnen aanpakken:

Zijn grapje heeft te maken met het toeval dat we zonder uitzondering zonen zijn  uit West-Vlaamse landbouwfamilies, dat merk je aan onze karuur: dit is een lange zin. Je zou kunnen opknippen en wat steviger maken, Vlaamse boerenjongens, dat zijn ze namelijk.

Tussen Kerst en Nieuwjaar gaan we naar de Ardennen. Neen, geen teambuilding uitstapje. We moeten een brug opblazen in de buurt van Bastogne om het oprukken van de Duitsers te verhinderen . Ik vind dit stuk wat formeel overkomen, het gaat met niet over de teambuilding hoor maar over 'we moeten een brug...' (hopelijk snap je wat ik bedoel?)

en deze: Ik kan het niet meer houden en zeg op zoek te gaan naar Jonas en Helmut. Niemand houdt mij tegen. : waarom zeg je dat, is het niet actiever en sterker als je gewoon aangeeft, ik ga op zoek naar J & H en dat ze me maar eens tegenhouden?

De duiding: goed dat je dat doet!

Die West-Vlaamse zin op het einde, erg tof dat je dat erin integreert.

Johanna

Dank Johanna voor de feedback. Jouw eerste suggestie in verband met de voor jou te lange zin. Ik heb een punt gezet na landbouwfamilies, dat maakt de zin korter, maar de opmerking over 'karuur' moet blijven gezien de vergelijking met Jonas. De twee andere zinnen heb ik wat aangepast, maar of de tekst daar beter van wordt? Als appreciatie voor de moeite die Angus en Bvdc namen om te reageren ben ik ook hen enigszins ter wille geweest.
Zelf reageer ik slechts op teksten die me raken. Dat ik een woord niet begrijp, niet van een zinsconstructie houd of zogenaamd uit  het verhaal wordt gehaald,  wijt ik aan mezelf.  Om dat dan aan de wereld te verkondigen is niet aan mij besteed. Daar heeft ook niemand wat aan.

Oh Gi, het woord karuur mocht en moet je laten staan, dat maakt je verhaal gewoon voller. Daar zag ik geen graten in hoor.

Johanna

Johanna, karuur en voller, grappig!

Hoi Gi,

Het begin van je verhaal klinkt wat afstandelijk en beschrijvend, maar hoe verder je komt hoe meer het gaat leven. Vooral het laatste stukje is goed, fijn zo'n stukje dialect. Graag gelezen