#569 – Transitie (herschreven in ik-perspectief)

Favorieten: Het verhaal barst van de spannende elementen. Meeslepend volgen ze elkaar op waardoor je langzaam verder schuift in de tragische wereld van Hanifa.

Minder fan: net als in je vorige verhaal zitten er toevoegingen om het verhaal extra aan te kleden, die de tekst minder fijn en vloeiend maken. Met 'de drieëntwintigjarige Hanifa' en 'de zeventienjarige Amir' klinkt het een beetje als beschrijvingen van verdachten in een krantenbericht. 

Ook bij 'Hanifa wordt vrouwonvriendelijk in de laadbak van de vrachtwagen geholpen.' had het 'vrouwonvriendelijk' meer kunnen worden uitgebeeld in plaats van meegedeeld. (overigens is dit wel een goed detail wat extra gelaagdheid aanbrengt, het past in de stortvloed van pech die over Hanifa heen stroomt)

Het einde maakt het verhaal goed af, maar voelt niet heel krachtig.

Twee passieve zinnen die kort op elkaar volgen:

'De voordeur wordt luidruchtig ingetrapt.'

'De deur van haar slaapkamer wordt opengesmeten.'

Tinus zonder leeftijdsaanduiding kunnen Hanifa en Amir niet voldoende geplaatst worden. En voor een ruimere omschrijving is bij 500 woorden niet veel ruimte. Het is dan een kwestie van keuzes maken. 

Een van de passieve zinnen uit de tekst aangepast. Voor een jonge vrouw die opgegroeid is in Pakistan is het vooruitzicht om te moeten voldoen aan de vrijheidsbeperkende maatregelen van de Taliban zonder mannelijke ondersteuning voldoende om dit uit te schreeuwen. 

Job, steeds weer voer je de lezer in jouw verhalen mee naar een tijd en plek op de wereld waar geschiedenis wordt geschreven. Telkens vind je de juiste woorden en situaties die weten te boeien. Knap. 

Tinus de getallen op een andere manier in de tekst gezet. Dit is de wijze waarop Amnesty International het ook doet. Lijkt me hier dus passend. Ik hoop dat het de leesbaarheid vergroot.

GI bedankt voor je enorme compliment. Ik vind het elke week weer een uitdaging om een passende tekst bij de opdracht te vinden.

Ja, bij leeftijden worden vaak de getallen niet uitgeschreven.

https://onzetaal.nl/taalloket/getallen-in-letters…  (het isndaar niet heel specifiek, maar volgens mij zijn er andere links die ook meer specifiek gaan om leeftijden als 23-jarig en heeft het niet uitschrijven de voorkeur)

Persoonlijk vind ik het voor proza minder mooi. Maar in dit geval ging het ook niet zozeer over de schrijfwijze, en meer over het idee dat überhaupt de leeftijd wordt benoemd. Daardoor leest het op die plekken meer als een krantenartikel dan een verhaal.

‘Ik woon hier al 25 jaar,’protesteert haar vader. 

Dit lees ik nu opnieuw. Stond dit er eerder ook al? Dan zijn die Hanifa en Amir in Afghanistan geboren? Volgens het Pakistaanse recht zijn ze dan toch Pakistaans?

Tinus ik denk dat dat gevoelsmatig is. De zin van vader was bij de eerste plaatsing verdwenen. Hij is een vluchteling uit Afghanistan die illegaal in Pakistan verblijft. Uit de informatie van Amnesty International blijkt dat de Pakistaanse regering ook mensen en kinderen uitzetten die al langer in Pakistan wonen, werken en een geldige identiteitsbewijs hebben. Willekeur, intimidatie en angst zijn grote wapens

Zeker, het is gevoelsmatig en een kwestie van smaak. Zo gaat het met alle lezers en verhalen.

Hallo Job 

Het vreselijke lot van de vrouwen weet je goed te beschrijven. Je nam me vanaf de eerste regel mee.

Vrouwonvriendelijke had je wat mij betreft mogen beschrijven. Nu verzacht het de ruwe werkelijkheid.

Wat voor mij in volgorde niet helemaal klopte was dat de vrouwen bij het opkomen van de zon klappertandend tegen elkaar aan kruipen.  Je zou verwachten dat de eerste zonnestralen ze wat meer warmte bieden en ze de omarming misschien eerder uit los konden laten.

goed geschreven.

Dag Job,

Ik voel bij mezelf weerstand bij het lezen Om vijf uur ’s ochtends hoort de 23-jarige Hanifa een vrachtauto voor hun huis stoppen.
Volgens mij omdat ik dan de schrijver teveel hoor die Hanifa meteen wil introduceren. Dat had - naar mijn idee - later gemogen.
De voordeur wordt luidruchtig ingetrapt. vind ik ook minder sterk. Want kan een deur ook niet luidruchtig worden ingetrapt?
Haar deur slaat hard in het slot  Dat lijkt me niet mogelijk nadat hij eerder is ingetrapt.
Hanifa wordt vrouwonvriendelijk  de laadbak van de vrachtwagen in geholpen. Ik krijg geen beelden bij dat vrouwonvriendelijk.
de tentenkamp het tentenkamp.
Ik vind dit een mindere bijdrage van je Job, ondanks het feit dat ik het in de kern een goed verhaal vind.

Ancenita bedankt voor je feedback. Bij vrouwonvriendelijk mag je denken aan het aanraken van een vrouw op plaatsen die ze niet prettig vindt, maar ook aan ongewenst taalgebruik. Wat betreft de zon moet je denken aan een koude winterdag. Het noorden van Pakistan heeft een koud klimaat.

Angus ik wist geen andere oplossing dan haar direct te introduceren. Haar leeftijd is in ieder geval van belang. Met de deuren zit je er helaas naast. Het is haar slaapkamerdeur die hard in het slot valt. Ik ben het met je eens wat betreft het intrappen van de voordeur. De tekst op dat punt aangepast. Voor vrouwonvriendelijk zie mijn opmerking bij Ancenita. Mijn fout bij het herschrijven hersteld. 

Met de deuren zit je er helaas naast. Het is haar slaapkamerdeur die hard in het slot valt. 
Je hebt volledig gelijk, Job. Excuses.
Bij vrouwonvriendelijk mag je denken aan het aanraken van een vrouw op plaatsen die ze niet prettig vindt, maar ook aan ongewenst taalgebruik.
Dat snap ik, Job. Maar - naar mijn idee - geef je het zelf al aan. Mag je denken aan, en dan noem je mogelijkheden. Maar dat is onbevredigend voor een lezer (denk ik). Beschrijf wat ze voelt, hoort, ervaart (denk ik).

Job,

Ik ben het eens met Angus. Vrouwonvriendelijk is naar mijn idee een kernbegrip in je verhaal.  Als lezer zou ik dat willen proeven.

Angus ik wist geen andere oplossing dan haar direct te introduceren. 
Suggestie. Met tegenzin omdat zoiets klinkt als 'ik weet het beter'. Maar dit is zoals ik het graag zou lezen.
Om vijf uur ’s ochtends stopt een vrachtauto voor een huis. 
De voordeur wordt ingetrapt. In de gang klinken Pakistaanse bevelen.
Een jonge soldaat smijt een slaapkamerdeur open. 
Hanifa trekt de deken op tot haar kin als ze zijn koude doordringende blik ziet. 
En ik hou echt niet van dit soort suggesties, maar toch. 
Het maakt - volgens mij - dat het verhaal zich niet beperkt tot het lot van Hanifa, maar zich uitbreidt tot wat de kern van je verhaal is: Het verhaal en lot van alle Hanifas. 

Ancenita en Angus ik heb het ongepaste gedrag beschreven in het verhaal.

Angus mijn regel is dat kritiek en suggesties altijd bedoeld zijn om mijn creatieve schrijfvaardigheid te vergroten. Alleen op die manier leer ik betere verhalen schrijven. Heb jou suggestie naar mijn hand gezet en overgenomen. Bij mag je gerust suggesties delen als jij vindt dat ik de plank mis sla.

Dank voor je begrip, Job.
Ik ben geen coach. Verre van.
Maar je aanpassing is het nét niet voor mij.
Om vijf uur ’s ochtends hoort ze een vrachtauto voor hun huis stoppen.
Dat 'hoort ze' en 'voor hun huis'.
Laat het gaan, is mijn gevoel.
Laat een vrachtwagen stoppen voor een huis.
Dat is krachtiger vanuit de willekeur die je wilt beschrijven. Het kan ieders huis zijn.
Enkel mijn mening weer.

Hoi Job,

Ik vond het een spannende, meeslepende vertelling van een tragische situatie. Vanaf de eerste zin zit je in het verhaal. Knap!

Een paar dingetjes waar ik spijtig genoeg over struikelde:

Af en toe iets teveel uitleg waar je imo de lezer meer mag vertrouwen. Oa hier:

- zonder waarschuwing geeft een soldaat hem een klap -> ik verwachtte niet dat de soldaat hem zou waarschuwen
- na een lange, oncomfortabele tocht -> we weten dat want ze stappen stram en verkleumd uit, en daarvoor beschreef je de jeep al (zonder beschutting, koud).
- Verder ook enkele adjectieven die imo weg kunnen zonder aan kracht te verliezen (De deur slaat hard in het slot, ze schopt hard, steentjes vliegen wild in het rond, ze schreeuwt uit de grond van haar hart).

Wat me het meeste uit het verhaal haalde waren de dialogen. We zitten in een ontzettend gespannen situatie, en dan zegt iemand:
- 'Zorg dat je aangekleed bent voor we vertrekken.' -> Waarom niet gewoon: Kleren aan!
- ‘Ik ga niet mee. Ik heb hier mijn vrienden.’ -> Rot op! Mijn leven is hier.
- ‘U bent hier illegaal. Uw papieren zijn niet geldig. U moet terug naar Afghanistan.’ -> Terug naar Afganistan jullie!
-  ‘De vrachtwagen staat klaar voor vertrek.’ -> In de vrachtwagen! Nu!

Maar misschien is dat een kwestie van smaak. Anderen vinden het ongetwijfeld beter zoals het is. En dat is prima. Ik denk maar wat luidop mee.

Hoe dan ook, ik waande me in het noorden van Pakistan. En dat op zich is erg knap! :-)

Grtn

Trouwens (na je laatste aanpassing):

De soldaat die Hanifa bij haar billen pakt en haar dan smalend toelacht: top. Brengt veel meer emotie in me teweeg zo dan te zeggen dat hij vrouwonvriendelijk was.

Top!

Dag Job

Dank voor je tekst. je hebt je ingewerkt in het thema en daarvan een behoorlijk verhaal van gemaakt.Daardoor leest het makkelijk.

Ik vind het wel iets te beschrijvend en wat te lang hier en daar, waardoor ik minder gevoel terug kan vinden. Ik denk dat als je het vanuit de ogen van Hanifa had geschreven, het geheel straffer zou worden, de gevoelens van het hoofdpersonage beter tot uiting zouden zijn gekomen.

Maar je slaagt er zeker in om het verhaal juist te situeren en je geeft de sfeer wel weer.

Fijn.

Johanna

He Job

Mooie aanpassing. Nu voel ik de woede in me opkomen.

Ancenita, Angus, bvdc25 en Johannawtote bedankt voor jullie opbouwende kritische feedback. Heb hier dankbaar gebruik van gemaakt bij het omzetten van mijn inbreng naar het ik-perspectief. 

Het is geen excuus maar ik heb een moeilijke week achter de rug qua het verlenen van mantelzorg. Met jullie hulp staat er nu hopelijk een sterker verhaal.

Graag jullie reactie!

dag Job

Inderdaad, dat is het. Het leest vlotter, is een getuigenis geworden en dat komt steviger binnen. 

Als ik nog één zeurtje mag meegeven. De scène van de billen in die context is echt een zwaar gegeven. Ik zou je HP niet enkel een 'venijnige blik' laten toewerpen maar ook iets voelen, wellicht voelt ze zich kwaad, extra vernederd?

Maar echt het verhaal is veel straffer geworden.

Veel sterkte ook, ondanks je moeilijke week heb je een verhaal afgeleverd. Hopelijk worden de volgende weken beter om te verteren.

Johanna

Johanna bedankt voor je tweede reactie. Ik heb je opmerking als volgt verwerkt in de tekst: Ik voel woede in me opkomen en werp hem een vernietigende blik toe.

Dank voor je medeleven. 

Nog een paar taalfoutjes eruit gehaald.

Hoi Job,

een late reactie. Sterkte met de moeilijke tijd dan. Knap dat je nog zo'n verhaal hebt neergezet. Goede context en mooi (maar triest) verhaal. Graag gelezen