#568 – Het laatste woord

Sorry, op de valreep.

Hoi Fief,

Mooie bijdrage, vind ik. Het idee van een langzaam verwaterende vriendschap is sterk en heel herkenbaar. Ik verwachtte me (weer) aan iemand die ziek was of ging sterven, maar dit is origineel en mooi verteld. Er zit variatie in de zinnen, een goed ritme, kortom het leest vlot.

Enkele puntjes die in me opkwamen bij het lezen. Geen kritiek, gewoon bedenkingen:

* Voor mij mag die 'Tot vandaag.' weg. Het verklapt een beetje onnodig wat volgt, voor mij, en dat vind ik spijtig.

* 'We (...) beloofden elkaar plechtig altijd te blijven schrijven zoals we altijd deden.'
-> Hier zou ik één 'altijd' schrappen -> We beloofden elkaar plechtig te blijven schrijven zoals we altijd deden.

* Wat dit stukje op het einde betreft: 'Ik probeerde vast te houden aan iets wat langzaam aan het verdwijnen was of wat er wellicht al niet meer was. Jij zag het eerder dan ik. Nu begrijp ik ook dat die datum niet meer gaat komen. Het is goed zo. Vaarwel.'
-> Ik ben niet zeker of het veel toevoegt, voor mij. Je legt uit wat je net zo mooi verteld hebt. Waarom niet stoppen na: Ik pak het laatste bruikbare potlood en beweeg het met trillende vingers over het papier. en de rest laat je invullen door de lezer. Dat zou voor mij krachtiger zijn. Een kwestie van smaak, als altijd. ;-)
-> Bij herlezing bedenk ik me dat hij misschien zou kunnen twijfelen of hij tout court nog een brief wil sturen. Misschien zou dat een geloofwaardigere overweging zijn van hem, op dat punt, na zo vaak te zijn afgescheept? Ik denk maar luidop.

Hoe dan ook erg graag gelezen.

*stuurden
*bedroedelden

Mooi verhaal. Ik mis alleen een beetje waarom de hp juist nú het kwartje laat vallen. De setting is vrij zwaarmoedig en het valt de hp duidelijk zwaar om los te laten. Meestal is er een aanleiding om toch die stap tot loslaten te zetten.

Maar goed, klein ding binnen een verder goed verhaal. 

Hoi Fief, 

Mooi geschreven. Er zit ook een subtiele 'overgang' in verwerkt. In de kindertijd is er heel veel contact en beschrijf je dat ook met grotere woorden. Naarmate het contact verwatert wordt het al 'ene' Sjors, niet alleen de vriendschap, maar ook de taal wordt daarmee wat matter. Dat is heel mooi gedaan. 
Juist daarom is het jammer dat het kwartje uit de lucht lijkt te vallen. Zeker bij een levenslange vriendschap die al langer minder wordt, vind ik het niet zo geloofwaardig dat dat kwartje dan plotseling valt: je wil daar toch wat meer aan vasthouden, dus die ontkenning  zou iets hardnekkiger moeten zijn dan dat die plotsklaps over is. 

Maar afgezien daarvan leest je verhaal erg prettig, goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

Ik sluit me aan bij de vorige commentaren; zeker mooi verwoord!  Persoonlijk vind ik het jammer dat de HP zo in de slachtofferrol is gekropen. Er had wel wat boosheid tot uiting kunnen komen. (Het is toch om woest van te worden! ) 

Hoi Fief,

Ondanks dat het op de valreep is, fijn dat je weer wat hebt geschreven. Ik sluit me aan bij de meeste vorige commentaren: Goede details, mooie sfeer, tikkeltje weemoedig, sterk neergezet. Maar ook ik vraag me een beetje af hoe het kwartje zo valt, en er mag daarna misschien wat meer emotie in, boosheid of verdriet. Maargoed, berusting zoals nu weergegeven is ook een prima optie. Graag gelezen in ieder geval

Hoi bvdc, Hadeke, Nadine, Lia en Sonnema: bedankt voor het reageren. Het komt niet helemaal over zoals ik in gedachten had. Bedankt voor jullie uitgebreide feedback. 

... plechtig altijd te blijven schrijven zoals we altijd deden, met pen en papier. --> twee keer altijd in de zin is inderdaad niet mooi. De eerste "altijd" heb ik veranderd in "eeuwig", want dat beloof je elkaar als je jong en naïef bent bent, de tweede "altijd" slaat op het schrijven met pen en papier, die laat ik staan.

Het kwartje is gevallen --> Soms kun je blind zijn voor iets wat zo duidelijk is. Dat is niet plotseling. Janne heeft genoeg hints laten vallen, maar als je ergens aan vast wil blijven houden, kun je er ook blind voor zijn. Het noemen van die ene Sjors maakte het voor de hp duidelijk.
Ik zie dat het te veel tell is, dus weggehaald. Evenals het "Tot vandaag". 

Of het een slachtofferrol is, weet ik niet. Je kunt het ook realistisch noemen. Dat wil niet zeggen dat het afscheid dan niet zwaar kan vallen na zoveel jaar vriendschap. Je kunt er boos om worden, maar soms gaan dingen zoals ze gaan. De hp heeft haar best gedaan de vriendschap in stand te houden. De een wordt wellicht boos, mijn hp doet wat haar penvriendin al een tijd probeert aan te geven maar zelf niet durft te verwoorden.  

Dag Fief,

Graag gelezen. Mooie uitwerking van de opdracht.
Ik deel de meningen over het plots vallende kwartje niet. Ik kan me goed vinden in je uitleg daarover.
Ook herken ik de slachtofferrol niet gelet op de laatste woorden: Het is goed zo. Vaarwel. 
Dat vind ik dan ook de meerwaarde van de bijdragen aan de wekelijkse opdracht en de reacties. Verschillende smaken, interpretaties en meningen maken dat ik een verhaal niet alleen door mijn eigen (soms gekleurde) bril bekijk.
 

Zoals altijd blij met jouw reactie, Angus.

Mooi geschreven verhaal dat vlot leest. Voor inhoudelijke feedback verwijs ik terug naar wat al gezegd is.

Fief, wat een mooi gegeven is dat. Daar valt een hoop van te maken.
Om aan de opdracht te voldoen, richt je je op een ontmoeting die er nooit van komt. Ik denk dat het mooier is om bij een herschrijf dit idee los te laten en je te richten op de inhoud van de brieven die - van de vriendins kant - steeds oppervlakkiger worden; het begint met geheimen en verdrietjes (diepe zielenroerselen) en eindigt met het terloops noemen van een nieuwe vlam. Hier heb je een prachtig idee te pakken dat smeekt om uitwerking. Het wordt vooral schrijnend en contrasterend als de hp maar blijft schrijven over heftige emoties, terwijl ze slechts berichten ontvangt die nergens over gaan.

Nog wat puntjes die mij opvielen:

De tafel ligt vol puntenslijpsel, ik staar naar de stompjes potlood.

Dit lijken mij twee zinnen die niets met elkaar te maken hebben. Komma vervangen voor een punt.

Waarom zag ik het niet?

Dat Janne met haar familie naar het buitenland ging verhuizen,

Staan los van het voorgaande. Nieuwe alinea's.

De fles rode wijn op het aanrecht kijkt me verleidelijk aan,

Hartelijk om moeten lachen. Ik zag al een fles voor mij met cartoon-ogen met lange wimpers en een vuurrode mond, knipogend en kusgebarend naar de hp kijken.

De kater van in beschonken toestand geschreven woorden is groter dan die van te veel alcohol.

Veel te ingewikkelde zin.

stuurden we elkaar korte briefjes beschilderd met tekeningen.

Hier mist een komma, maar je kunt beschilderd weglaten; tekeningen zijn geen schilderijen. Anders vervangen voor versierd.

Hoi Musonius, ik besloot op de valreep toch mee te doen met de opdracht. Ik merk dat ik me de laatste niet zo aangetrokken voel tot de opdrachten.

De tafel ligt vol puntenslijpsel, ik staar naar de stompjes potlood.
Dit lijken mij twee zinnen die niets met elkaar te maken hebben. Komma vervangen voor een punt.

Veel slijpen maakt potloden korter. Heeft wel degelijk met elkaar te maken.

De kater van in beschonken toestand geschreven woorden is groter dan die van te veel alcohol.
Veel te ingewikkelde zin.

Dat is een kwestie van smaak.

stuurden we elkaar korte briefjes beschilderd met tekeningen.
Hier mist een komma, maar je kunt beschilderd weglaten; tekeningen zijn geen schilderijen. Anders vervangen voor versierd.

De komma zal ik toevoegen.

Hoi Musonius, ik besloot op de valreep toch mee te doen met de opdracht. Ik merk dat ik me de laatste niet zo aangetrokken voel tot de opdrachten.

Daar zal ik ook wel schuldig aan zijn, want ik weet dat gedichtenopdrachten je niet liggen. Mijn deelname is ook niet wat het was. Soms heeft dit ook met de opdracht te maken, maar meer door concentratiegebrek.
Gelukkig is het geen verplichting.
Maar wel fijn je hier weer te zien. 

Ha Fief, Ik sluit me aan bij Musonius en dan vooral bij het idee dat je hier een prachtig gegeven te pakken hebt, waar je wat mee kunt. Ondanks dat je je misschien minder tot de opdracht aangetrokken voelde, heb je er wel iets origineels van weten te maken. Geen groot drama, maar klein leed, dat voor veel lezers herkenbaar zal zijn. Mooi!

Jouw opdrachten blijven een uitdaging, Musonius. Ik vermijd ze niet met opzet, het ontbrak me gewoon aan tijd.

Hoi Aagje, fijn dat je het kon waarderen. Bedankt voor het lezen. 

Hallo Fief,

Een voor mij heel herkenbaar verhaal. Ik weet niet of je na de feedback van anderen nog iets aan het verhaal veranderd hebt, maar ik lees er in ieder geval niets over een plots vallend kwartje. Het inzicht komt geleidelijk, het werkelijke besef dat het klaar is, is een moment.  

Zinnen als: Waarom zag ik het niet? /  Ik wilde het eerst niet zien. / Ik probeerde vast te houden aan iets wat langzaam aan het verdwijnen was of wat er wellicht al niet meer was., beschrijven voor mij de geleidelijkheid van het proces. 

De kater van in beschonken toestand geschreven woorden is groter dan die van te veel alcohol., vond ik een mooie zin, in tegenstelling tot Musonius :-) 

Graag gelezen

Hoi Ancenita, fijn dat je het gelezen hebt zoals ik het bedoelde.
Het vallende kwartje heb ik weggehaald. Te veel tell.

Hey Fief, 

Het is zoals steeds een goed verhaal, een uitstekend verhaal, en waarschijnlijk omdat je op de valreep deelnam, slechts dat. Je kon het uitmuntend maken ;)

 De kater van in beschonken toestand geschreven woorden is groter dan die van te veel alcohol.

Die zin begrijp ik niet. Dat ligt aan mij.

Dan heb je veel zinnen die passief staan, die je zou kunnen actief maken. En dan heb je het einde. Enorm zelfreflecterend (wat mag natuurlijk) maar als lezer (tenminste de lezer die ik ben) wat teleurstellend is. Kan je iets vinden die me doet blijven nadenken?

pas op, zoals steeds, boven gemiddeld, en erg goed, toch wilde ik proberen helpen met deze comment.

GG!

 De kater van in beschonken toestand geschreven woorden is groter dan die van te veel alcohol.

Die zin begrijp ik niet. Dat ligt aan mij.

Beste Tony, met te veel alcohol in je bloed kun je dingen zeggen waar je nuchter heel anders tegenaan zou kijken. De kater die je daar dan aan overhoudt, is erger dan de hoofdpijn van de alcohol zelf. Dat verdwijnt wel weer, het effect van geschreven woorden onder invloed niet.

Ik zal bij een volgend verhaal actiever schrijven en trachten het niveau van uitmuntendheid te bereiken. Voor nu is het wat het is.

De kater van woorden is erger dan die van drank.

Zoiets?

Hoi bvdc, dat is inderdaad een prima alternatief. Ik laat het voor nu wat het is.

@Tony, nog even terugkomend op je opmerking "Dan heb je veel zinnen die passief staan, die je zou kunnen actief maken." Welke zinnen heb jij gezien die passief zijn? En hoeveel is te veel?
Ik zie alleen deze: Vanaf de kleuterschool waren Janne en ik onafscheidelijk geweest.
Misschien deze: "dat zij een nieuwe datum zou plannen", maar gezien de context vind ik het legitiem.

Favorieten: Het laatste stukje, de brief die ze schrijft, is zo triest maar het zijn mooie woorden.

Als naïeve lezer zou ik willen denken dat die 'excuses' onschuldig zijn en dat de vriendschap nog niet over is. Maar het stapelt wel op. En de excuses zijn niet heel sterk.

Minderfan: Het stukje met die excuses. Het drukt een teloorgang uit van die relatie, maar het plot met die excuses komt vreemd over. Waarom zouden ze elkaar niet kunnen ontmoeten? En stopt de HP met schrijven, of gaat het alleen om de ontmoeting? 

(Eventueel zou de HP kunnen worden voorgesteld als een opdringerig persoon die een heel veeleisend ontmoetingsplan voorstelt, maar een simpele ontmoeting moet toch kunnen? Waarom zou die penvriend daar op tegen zijn?)