#568 De Witte Dood (Aangepast)

Genietbaar verhaal. Sterk begin qua sfeer en setting. Er staan mooie zinnen in en er is duidelijke symboliek.

Volgens mij mag je de lezer iets meer vertrouwen en bepaalde zaken weglaten. Een zin als dit bijvoorbeeld:

Dit onheilspellende weer past bij de verontrustende boodschap die hij aan zijn vriend Frederic in Moama moet sturen.

hoeft voor mij niet (en haalt de symboliek onderuit). Hij zit aan een gammele tafel tussen de schimmelplekken in een gehuurde kamer in een Londense slum, buiten schuiven donkere wolken voorbij, er is een bliksemschicht en gedonder... ik snap dat er onheil komt.

Wat ik een beetje mis, is emotionele diepgang. De relatie met Frederic is vaag - waarom schrijven ze, waarom is hij belangrijk?

Maar goed, ik waande me wel degelijk in de armoe in Londen. En heb daar vreemd genoeg van genoten. ;-)

* verteld
* slechts

Dag Job,

Mijn stijl is het niet, maar dat weet je intussen.
Toch heb ik het graag gelezen.
Mooie zinnen die de sfeer tekenen.
Hij kijkt weifelend naar de pen en pot met zwarte inkt die uitnodigend wachten om zijn gedachten vast te leggen op het blad. 

Een volgend weerlicht lijkt het teken om zijn taak niet langer uit te stellen.

De pen vormt inktzwarte letters tot woorden en zinnen.

Mooie, geslaagde en sfeervolle invulling van de opdracht wat mij betreft.
Oh ja, de term 'Witte dood' kende ik niet. 
Maar ik meen uit je verhaal op te maken dat dat op TBC ziet. Dat vind ik dan ook sterk, dat ik dat door je omschrijvingen uit je verhaal kan halen.

bvdc25 ik snap je opbouwende kritiek en heb geprobeerd de relatie tussen Howard en Frederic meer invulling te geven. Gelukkig is mijn kennis van de Victoriaanse tijd daar toereikend genoeg voor.

Angus helaas is een van de door jou genoemde zinnen gesneuveld bij het herschrijven. Maar bedankt voor je compliment. De Witte Dood is inderdaad TBC in die tijd voor armere mensen met vaak een zwakke gezondheid een dodelijke ziekte.

@ Job: dit raakt me meteen veel dieper! De details over Frederic, en over hun verleden samen, geven me een reden om mee te voelen met de verteller. Goede toevoeging, vind ik!

Edit: jammer van Angus zijn zin - hopelijk was dat niet mijn doen! ;-)

Dag Job,
Inderdaad een toevoeging die je verhaal meer invoelbaar maakt. Dat dan een mooie zin moet sneuvelen, het zij zo.
En...deze is ook mooi trouwens De pen krast woord na woord over het papier als een schreeuwende raaf. 
 

Hoi Job, 

Je hebt een mooi verhaal geschreven. Het werkt heel goed dat je sfeeromschrijving en symboliek bijna volgens een vast ritme afwisselt met het verstrekken van informatie. Dat maakt dat het verhaal de vaart behoudt, maar ook erg persoonlijk leest. 

Dit onheilspellende weer past bij de teleurstellende boodschap die hij aan zijn vriend Frederic in Moama moet sturen. 

 is een uitzondering op die regel: vertrouw erop dat je lezer zoiets zelf kan concluderen aan de hand van de tekst er is of nog volgt. 

Ik moest bij het lezen van je verhaal ook denken aan 'The Raven' van Poe. Ben je daar misschien door geïnspireerd? 

Goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

Ha Job,
Wat me in de eerste alinea opvalt (en ook later in de tekst) zijn de vele bijvoeglijke naamwoorden, ik weet dat het in bepaalde periodes gebruikelijker was, toch zou ik kijken of er niet hier en daar een paar achterwege gelaten kunnen worden. 
Details als deze brengen het verhaal wel meteen in de juiste setting: de schillemvlekken etc. 
Interessante geschiedenis waarbij mensen verbannen werden naar Australie na een misdaad.

Ik vroeg me af of in de tijd dat dit speelde, of er toen wel echt veel wit papier voorhanden was en vroeg me ook af of men niet voorzichtiger was dan tegenwoordig, er zuiniger op was. 
De zin over de vaste elementen goed verwoord. 

OVer het gedeelte van de kade zou ik overwegen: Was het maar mogelijk geweest Frederic naast hem te weten. (Of iets van die strekking.)

Graag gelezen,

Groetjes,
Emmy

bvdc25 en Angus bedankt voor het herlezen en het compliment voor mijn inspanningen.

Dit verhaal schetst op een hartverscheurende wijze het contrast tussen de hoop op een nieuw leven en de harde realiteit van ziekte en armoede. Howards laatste, moeizame brief is dan ook geen toezegging voor een gezamenlijke toekomst, maar een moedig en tragisch afscheid van zijn vriend.

GGG

Nadine bedankt voor je feedback. Ik heb de door jou genoemde zin eruit gehaald en de eerste alinea iets herschreven. Mijn inspiratie haal ik voornamelijk uit fantasy verhalen en informatie over bijgeloof in de middeleeuwen en uiteraard sprookjes waarin bepaalde diersoorten frequent voorkomen.

Hallo Job,

De sfeer is goed voelbaar. De vermoeidheid en de zwakte van de HP ook. 

'Tevreden over de eerste regels gaat hij verder tot een hoestbui de pen laat uitschieten over het blad."  > wat een gevecht deze brief te schrijven.

Mooi contrast tussen de inktzwarte letters en de witte dood/

Tony bedankt voor je mooi geformuleerde feedback

Ancenita bedankt voor je compliment.

Prachtig verwoord hoe de HP moet strijden om een laatste brief te schrijven aan zijn goede vriend. Niet alleen  een lichamelijke uitputtingsslag maar zeker ook mentaal. HGG!

Hoi Job,

Mooi historisch verhaal zoals we de laatste tijd vaker van je zien. De sfeer is goed weergegeven en het plot is duidelijk. Ik struikel over een paar zaken: Emmy stipt het ook al aan, als de hp zo arm is is hij misschien zorgvuldiger met papier, en als de vriend pas 2 jaar geleden naar Australië is gestuurd, hoe komt hij aan een boerderij, en kan de hp daar dan wel komen? Ik kan me voorstellen dat het moeilijk was om contact te houden met iemand die in de gevangenis aan de andere kant van de wereld zit. 

Maargoed, dat zijn wat kleine puntjes die voor mij opvallen, nogmaals de sfeer is goed neergezet en ik heb het graag gelezen

LiaV55 bedankt voor je compliment.

Sonnema, briefpapier en enveloppen, maar ook inkt en een pen, kom je in de Victoriaanse tijd kopen bij een straatverkoper. Daar waren ze goedkoper dan in een winkel. Degenen die naar Australië werden gestuurd werden daar gewoon vrij gelaten om deze Britse kolonie verder te ontwikkelen. Ze konden daar een nieuw bestaan opbouwen. 'Wezen' werden ook naar Amerika, Canada en Australië gestuurd om te dienen als goedkope arbeidskrachten. De HP zou om in Australië kunnen komen door als bemanningslid mee te varen op een Klipper, een snelle zeilboot voor het vervoeren van goederen en post.

Het is een mooi gegeven. Wrang dat het de 'crimineel' beter is vergaan dan de achterblijver.
Het zal een kwestie van smaak zijn, maar door de wijze waarop het verteld wordt, raakt het mij niet. Het komt op mij te veel over als een brok infodump, ik had liever gezien dat informatie meer met actie verweven wordt.

• De pen krast woord na woord over het papier als een schreeuwende raaf. > Is het niet op het papier? De vergelijking met een schreeuwende raaf vind ik vergezocht.

De sfeer is -zoals ik van je gewend ben- treffend en brengt me meteen naar die tijd en omgeving. Ik kan het bij wijze van spreken ruiken.

Ik sta een beetje dubbel in dit verhaal. Het is een kenmerkend Job verhaal. De opbouw klopt, de zinnen zijn sterk en de sfeertekening vind ik steengoed, en toch blijf ik wat op afstand. Dat vind ik jammer, want voor mij zou dat een op zich goed verhaal echt een heel sterk verhaal maken.

Maar tja goed en beter ... het is ook persoonlijk natuurlijk en goed is dan ook wel weer goed. 😀

Musonius, bedankt voor je feedback en het lezen van mijn verhaal.

Hadeke, bedankt voor je opbouwende feedback. 

Hoi Job, het meeste is al gezegd. Voor mij is het verhaal iets te zwaarmoedig. Zinnen als "Een enorme bliksemschicht verlicht de met schimmelplekken bedekte muren van de gehuurde kamer in Old Nichol Street." vind ik wat minder. Verder een mooie setting, misschien niet mijn smaak, wel mooi omschreven.

Langzaam gaan zijn zware oogleden dicht terwijl hij denkt: 'Morgenochtend …'.  --> gedachten hoeven niet tussen aanhalingstekens. De punt achter het ah-teken hoeft in ieder geval niet meer. De laatste punt van het beletstelteken fungeert als punt.
Misschien mooier, maar ook een kwestie van smaak: Langzaam vallen zijn zware oogleden dicht. Morgenochtend ...

Fief bedankt voor je feedback. Je suggestie voor de laatste zin overgenomen. Op taalkundig gebied weer wat van je geleerd.

Mja, Job, je weet het al uit bovenstaande. GG, voor mij (maar wie ben ik) is het teveel uitleg en ontbreekt het wat emotie. Maar dan opnieuw, het is laat, wat weet ik en ik las het niet goed. :)

Op het tafelblad ligt de voltooide brief die hij nog een keer doorleest. Voorzichtig vouwt hij hem dubbel en doet hem in de enveloppe die hij voorziet van de adresgegevens. Hij heeft het schrijven van deze brief te lang uitgesteld. Uitgeput zoekt hij zijn bed op om uit te rusten van de inspanning.

Wat zegt dit, de hp is moe, in een roman kan dit werken, in een superkost verhaal verlies je veel ruimte voor weinig.... (terug, in mijn wereld)

Favorieten: In de eerste alinea zitten lekkere stukken

Een enorme bliksemschicht verlicht de met schimmelplekken bedekte muren van de gehuurde kamer in Old Nichol Street.

maar, het is tegelijkertijd ook overkill. De bliksemschicht en schimmelplekken zijn sfeervol. De gehuurde kamer in Old Nichol Street wordt er een beetje tussendoor gefrommeld en klinkt minder fijn..

Het tweede stuk

Hij doopt de pen in de inkt en ...

dat vond ik heel aangenaam om te lezen. (al gaat het richting het einde wel wat langdradig, desalniettemin ook wel ouderwetse stijl en daardoor nog steeds aangenaam, al was het begin vlotter).

Minder fan:

Hij heeft het schrijven van deze brief te lang uitgesteld. ... vraagt zich wat zijn vriend zal vinden van zijn verloren gevecht met de Witte Dood.

Deze elementen hadden iets eerder kunnen doordringen in het verhaal. Het is nu een beetje mosterd na de maaltijd. Het vlees heeft een sausje, maar een marinade had het interessanter gemaakt.

Tony bedankt voor je feedback. Heb in een jaar tijd veel bijgeleerd en ook nu weer een tip om mijn inbreng te verbeteren.

Tinus de straatnaam staat er in om aan te geven dat de HP woont in een van de armste wijken van Londen. Dit was een van de eerste wijken die aan het eind van de Victoriaanse tijd gesloopt werden om er betere woningen voor in de plaats te zetten. 

De Witte Dood is tuberculose. In de tekst staan een aantal aanwijzingen die dat duidelijk aangeven.

Begrijpelijk Job. Je verhalen zijn vaak heel rijkelijk bekleed met hints over de omgeving en de tijd. Dat zorgt veelal voor een goede setting en beleving.

Maar als lezer is het soms ook wat stroef als het zoveel wordt overdonderd met weinig subtiele hints. Af en toe leest iemand het wat anders.

In die zin had je meerdere zaken tegelijkertijd die met armoede hebben te maken.

• de met schimmelplekken bedekte muren 
• gehuurde kamer
• Old Nichol Street

Om het beeld neer te zetten kan het ook wel met minder.

Het is wel fijn hoe jouw verhalen vaak zo worden 'volgepropt' zonder dat het tegenstaat. Alleen bij dat ene zinnetje vond ik het net wat stroef of storend. Het is misschien niet eens de hoeveelheid informatie, maar meer het ritme van de zin die er wat langer door wordt. (als je verhalen voorleest is dat vaak lastig, dan begin je met een bepaalde toon en door bijzinnen, tangconstructies, dubbelzinnigheid, of extra langere zinnen dan verwacht, loopt het soms stroef)

Kanttekening: Nu ik de zin opnieuw lees stoort het me eigenlijk niet meer.

Tinus bedankt voor de tip om mijn inbreng eerst even hardop te lezen.