#568 Ticket voor Rio

Hoi Aagje,

Ik heb een vraagje (spoiler alert). :-)

Misschien zoek ik er teveel in, maar is het de bedoeling dat de lezer begrijpt dat Piet niet goed is voor haar? Gezien de liefdesbetuigingen die bijna onwaarachtig aanvoelen ('de man van mijn leven', 'eindelijk geluk in de liefde'), de twijfel die bijna op angst lijkt ('Straks hoeft Piet me niet meer' (omdat ze wat zou verdikken), 'zou hij me zo graag zien dat hij me begrijpt' (omdat ze een vriendin wil opzoeken), 'weet ik meteen hoe groot zijn liefde is' (omdat ze worstelt met een brief en een glas dronk)), de 'kinderen die nooit meer komen' (misschien omwille van Piet?), 'Piet is van de principes' (klinkt streng), 'hij ging ineens tekeer' (klinkt onvoorspelbaar), die 'Oh jee, we hebben afgesproken' enz.

Oprechte vraag want naarmate je verhaal vorderde, met ook de drie situaties van de opdracht in mijn achterhoofd (waarvan er één huishoudelijk geweld is), begon ik me af te vragen of er meer speelt dan wat er op het oppervlak zichtbaar is.

Hoe dan ook las ik je verhaal erg graag.

Hoi Aagje, 

Ik sluit me aan bij bvdc25, in zoverre dat ik hier ook meerdere 'lagen' in het verhaal zie. (Het scheelt me een hoop getik om dat weer te herhalen, haha). 

Maar inhoudelijk zie ik daardoor juist een heel complex en uniek verhaal naar boven komen, waardoor het logisch is dat je personage de brief maar niet af kan maken en zo heen en weer geslingerd wordt door allerlei twijfels en verlangens. Dat maakt het verhaal intrigerend, en houd de lezer dus in spanning. Zeker omdat je  voor een open einde kiest. 
Al zou ik het persoonlijk wel zo invullen dat juist vanwege dat onvoorspelbare karakter van Piet, Mona uiteindelijk 'wint'. Maar juist vanwege Piet zijn karakter geeft dat dit verhaal nog niet meteen een einde. Integendeel, je zou zelfs kunnen stellen dat dit het begin van een compleet  boek zou kunnen vormen, al zou je het dan wel iets anders moeten introduceren. 

Het is je gelukt om in een paar honderd woorden een verhaal te schrijven dat leest als een pageturner. Heel knap gedaan. Complimenten! 

Groet, 

Nadine

Hi Aagje,

Ik las het erg graag! Voor mij maakt het persoonlijk niet zo veel uit of Piet 'goed' is voor haar (ik ben wel nieuwsgierig naar je bedoelingen na de observatie van bvdc). Ik werd vooral geraakt door het herkenbare gevoel van twijfel en verlangen dat je beschrijft. De kracht van jouw tekst (naar mijn mening) zit in de manier waarop je de worsteling neerzet. Het innerlijk dialoog vind ik goed werken. Ook mooie details zoals de paprika chips en vlindertjes postpapier maakt het invoelbaar. Er zit ook nog subtiele humor in. Heel mooi zo alles bij elkaar. Zijn er nog dingen die je anders zou willen of waar je zelf minder tevreden over bent?

Ha bvdc25, Nadine en D'n Wout, dank voor jullie mooie woorden en grondige observaties.

@ bvdc25 en Nadine: Piet is voor de - getourmenteerde - HP een nieuwe liefde, die pas een maand of drie in haar leven is en die ze nog niet erg goed kent. Het is een principiële man, zeker waar het zijn zorg om het klimaat betreft. Dat hij zo tegen vliegen is, heeft ze pas vorig weekend ontdekt. Nu speelt haar verlatingsangst op, maar ze wil tegelijk graag gebruik maken van het ticket dat Mona haar geschonken heeft. Aan (een dreiging van) huiselijk geweld heb ik geen moment gedacht, maar uitgesloten lijkt het me niet...

@ D'n Wout:  Ik heb me wel afgevraagd of ik niet een krachtiger einde zou kunnen bedenken, maar uiteindelijk heb ik het toch maar bij een open eind gelaten. 

Aagje, een subtiel verhaal dat de eisen blootlegt die samen leven zoal stelt. Als de liefde echt blind is krijgt Mona straks bezoek in Brazilië. 

Ha Aagje,
Een prachtig verhaal. Af en toe zijn er tijdswisselingen (elkaar schrijven vond ik —> vind ik etc.) daar zou je voor een tijdsvorm kunnen kiezen. Je hebt die allesbepalende relatie met Piet heel goed neergezet. Hoe die relatie haar inperkt. 

Ha Aagje!

Ik vind je open einde prima passen! Maar omdat je niet helemaal tevreden bent kan ik meedenken? Wat voor mij vaak werkt is om eerst te kijken hoe de rest van de tekst nu voelt.
Wat heb ik nu al?
Waar ben ik het meest tevreden over?
Hoe voelt de tekst hoofdzakelijk en wil ik dat de lezer meegeven?

Als ik het verhaal lees heb je een aantal opties:
Ironische en luchtig. Sluit goed aan op de toon in het verhaal. paprika chips die niet eens lekker is.
Melancholisch. Sluit goed aan op het gevoel in het verhaal. Het gevoel van het dreigende verloren contact.
Absurdistisch. Dit kan altijd. Contrast met het realisme en voor een speels effect.
Hoopvol. Een actieve wending met focus op HP. Ze boekt wel de ticket, misschien ligt geluk wel gewoon in de aankomsthal.
Open maar dan ingehouden. Laat emoties resoneren zonder het op te schrijven. Dat ligt erg in lijn met het bestaande verhaal. Begrijp je wat ik daarmee bedoel?

Ik lees het als een intieme, directe vertelling (vind ik dan he?). Je schrijft vanuit ik-perspectief met veel nadruk op gevoelens en twijfel. Dat doe je met zelfspot en ironische observaties zoals de paprika die je niet eens lekker vind. Als ik dat opsom kun je kiezen voor een ironisch einde dat wat relativeert. Je zou bijvoorbeeld kunnen doen met een luchtige opmerking of droge observatie. En als ik eerlijk ben? Dat is toch al zo? Ik vind het lekker ironisch klinken hoor. Relativerend met zelfspot. Ik vind het heel 'krachtig'.

Kun je hier wat mee? Ik kan wel wat voorbeelden geven als inspiratie. Ik wil graag voorkomen dat ik op je stoel ga zitten, want ik weet echt niet of ik nu voor Mona of voor Piet moet kiezen. ;-)
 

Wat heb jij een originele en actuele invalshoek gekozen door de opdracht te verbinden aan grotere maatschappelijke thema’s. Je wist mijn aandacht van begin tot eind vast te houden. Ik hoop dat ze naar Mona gaat :)

Dankjewel Caitlin en Wout voor jullie positieve feedback.

@ Wout: Dank voor je uitgebreide helpende suggesties om een einde aan een verhaal te vinden. Ben ik heel blij mee en ga ik bij een volgend verhaal gebruik van maken. Ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt en dat zou voor mij wel eens heel goed kunnen werken. Ik heb vooral ervaring met improvisatietheater en dan begin je gewoon en zie je wel waar je uitkomt. Bij het schrijven van een verhaal kun je even pas op de plaats maken en dan jouw methode toepassen. Veel dank dat je zoveel moeite hebt gedaan!

Je HP boeide me. Ze kwam op me over als een wat simpele onzekere vrouw, met een heftige geschiedenis. Ik had met haar te doen en tegelijkertijd ergerde ik me aan haar. Ik dacht: Ga gewoon naar Mona, mens!  Laat Piet lekker thuis met zijn principes. Als ie echt om je geeft gunt hij jou de reis naar je vriendin.

Knap dat je dat met je tekst bij mij teweegbrengt. Geen moment gedacht aan geweld of zo. GG!

Dank je wel, Lia, zo heb ik het verhaal precies bedoeld!