#566 het zwaard

https://fr.wikipedia.org/wiki/Camp_celtique_de_la…

Geprobeerd een link te leggen tussen deze site op een paar kilometer van ons vakantieadres, en een zwaard uit die periode dat gevonden is in Utrecht. Op dezelfde plek aanwijzingen voor soortgelijke rituelen die doen denken aan de sky burials uit de himalaya. Staat al enige tijd op mijn lijstje om te verwerken in een manuscript, maar dat is nog best lastig.

Dag Sonnema,

Niet echt mijn genre dit, maar toch met plezier gelezen. De geschiedenis mooi verwerkt.
Hier struikelde ik: 
Voor mijn reis had ik nog nooit eerder zulke grote nederzettingen gezien, nog nooit een muur van steen. [...] Hier bouwen ze een huis dat zo hoog is dat je de zon over de rand van de wereld kan zien zakken.
Hoe kan HP dat laatste weten als hij nog nooit zulke nederzettingen heeft gezien, vroeg ik me af.
En alhoewel het dus niet mijn genre is, vind ik het knap en benijdenswaardig hoe je de kennis vanuit je opleiding en beroep in fictie kunt verwoorden.

Hoi Angus,

Thanks. Ik weet dat het niet je genre is en dat snap ik heel goed. Ik merk zelf dat ik er wel inspiratie uit haal en het leuk vind om de geschiedenis nog dichter bij de mensen te brengen. Wat betreft de zin waar je over struikelde: Ik heb nogal wat geschrapt en herschreven, volgens mij had ik daarvoor het één en ander waar het deels naar verwees maar dat komt nu inderdaad niet goed uit de verf. Ik kijk er nog even naar.

Dank voor het lezen weer

Dag Sonnema,

Evenmin mijn genre maar toch graag gelezen. :-)

Dit dt-foutje gespot:

(...) een luid sissend gebaar verteld dat hij bezig is staal te harden in een groot vat.

*vertelt

Mooie bijdrage!

Sonnema, ik hou wel van dit beeldend beschrijven. Ik heb twee vragen: wat zijn de kommetjes die plots opduiken die glimmen in het licht, zijn ze deel van de bundel met de kostbaarheden om de smid te betalen? Daarnaast is er de man met de speer die op een hoorn blaast, is hij dezelfde als de eerder vernoemde wachter aan de poort? 

Ha Sonnema,
Mooie details die het geheel tot leven brengen (die bokkende paarden n.a.v de vos bijvoorbeeld.) 
 

Het verhaal staat vol mooie beschrijvingen en voldoet ruimschoots aan de opdracht.

Op sommige momenten lijkt het er wel wat minder strak van te worden.

Hoi allemaal,

Dank voor het lezen, de complimenten en de feedback. Ik zal de kleine foutjes wegpoetsen

@Gi Ja de persoon is dezelfde. 

Twee muntschatten uit IJzertijd gevonden in Limburg https://www.nu.nl/wetenschap/5792244/twee-muntsch…

de munten uit die tijd zijn komvormig, ze heten ook wel regenboogschoteltjes. De fortificatie die ik heb beschreven ligt in het hart van de zogenaamde La tene cultuur die zich ook uitstrekte tot in Nederland, maar uiteraard waren er sterke regionale verschillen.

Wat ik trouwens wel een interessante discussie vind is dat het niet ieders genre is. Maar het is wel de opdracht om een historisch stuk te schrijven, waarin wijkt het af van julie eigen stukken? Is dit zo lang geleden dat het in een andere categorie valt omdat er weinig geschreven bronnen van zijn? Het wordt er in principe geen fantasy van want de meeste feiten kloppen, de hoorns, de zwaarden, het fort, de paarden, de begrafenis rituelen. Ik heb alleen een aantal fictieve personages erin gebruikt. 

Maargoed, dat is slechts een gedachte die bij me opkwam. Ik ga proberen zoveel mogelijk verhalen te lezen en nog wat op te zeggen, maar het is lastig zo vlak voor de vakantie

nogmaals dank allemaal

Misschien is het net zoiets als met het onderscheid bij harde science fiction.

Ik denk dat ikzelf, en ik zie het ook bij anderen, een verhaal heb geschreven dat in het verleden van een vakantiebestemming afspeelt. En dat is eigenlijk een gebrek, het maakt het nog geen geschiedenis. Dan moet studie/wetenschap wel een rol spelen.

Sonnema bedankt voor dit mooie historische verhaal. Graag gelezen.

Hoi Sonnema, ik heb genoten van je verhaal. Of het aan de opdracht voldoet, weet ik niet. Het verhaal speelt zich volledig af in het verleden en is geen vakantieverhaal waarin een geschiedenis doorschemert. Desalniettemin weer een mooie vertelling in jouw schijfstijl. 

Dag Sonnema,
Wat ik mis in dit soort verhalen is het onderstaande. En ook dat is uiteraard maar een mening.

Ik knik en wend mijn hoofd af. Niet alleen omdat ik het één keer eerder gezien toen ik nog maar acht winters oud was, maar ook vanwege de geur van verrotting uit Tanors mond.
De man voor de poort loenst argwanend, 
We moeten afstijgen om door de poort naar binnen te kunnen. De houten deur is vuistdik en behangen met ijzeren ringen en platen. Eenmaal binnen de muren word ik bevangen door een zware geur van paardenmest, modder en rook.
Als Tanor zijn verhaal heeft gedaan zwijgt de smid en woelt door zijn met zwart roet bedekte rossige baard.De smid schrikt en rent zo snel hij kan, zijn linkerbeen achter zich aanslepend, naar de poort met het zwaard nog in zijn handen. 

En daarom is het dus niet mijn genre. Het verleden wordt in dit soort verhalen vaak als een nobele droomwereld gepresenteerd waarin wij ons als lezer fris gedoucht en geschoren met deodorant onder de oksels zo kunnen verplaatsen, na nog even naar het Kruidvat te zijn geweest om een middeltje te halen om die vervelende wrat op de duim te laten verdwijnen of iets tegen kalknagels en voetschimmel. 

Kortom, het rijmt niet met mijn beeld van het verleden. Zoals een bekende Nederlandse historica/schrijfster (ben haar naam even kwijt) ooit zei: Bijna iedereen in de Middeleeuwen was ziek, leed wel ergens aan. De hygiëne was ver te zoeken, vooral in de steden. Dat lijkt me ook te gelden voor de tijden daarvoor.

Heel leuk bijvoorbeeld, dat de Noormannen in hun boot weken op zee waren. Maar ik lees nergens dat ze over de rand van het schip scheten, maar als de wind te heftig was het in een emmer moest en de mogelijkheid om je reet af te vegen of te wassen beperkt was. Of dat ze na een week roeien of zeilen een penetrante zweetlucht verspreidden en dat de kots na zwaar weer uit schip moest worden geschept.
Ook niet dat huizen toen, zeker in de herfst en winter, gevuld waren met rook omdat een stenen schoorsteen pas ver na de Middeleeuwen gemeengoed werd, maar de meeste huizen het moesten doen met een gat in het dak boven de vuurplaats.

Het is mij vaak te veel een sprookje.
De etterende wonden na de triomfantelijk gewonnen veldslag? De strijders die voorgoed kreupel waren? De geur van de stront van de stervende paarden en mannen tijdens en een slag, omdat de sluitspier zich bij het sterven ontspant. Ik lees het zelden tot nooit.
 

Dag allemaal,

Teveel commentaar om overal op in te gaan, maar dank voor het lezen iedereen. 

@Angus. Ik snap je ergens wel, maar voor een verhaal van 400 woorden heb ik niet genoeg om zoveel details toe te voegen. Ik merk wel dat ik dan een korter verhaal moet kiezen omdat ik teveel informatie in een te kort stuk kwijt wil, en dat kan zeker beter. 

Een deel van je kritiek snap ik verder, het mag allemaal wat rauwer. Daarentegen is in de meeste verhalen geen sprake van toiletbezoek en zelfs in de sommige detectives wordt weinig expliciet geschreven over de plaats delict. wat ik niet helemaal snap is dat er een onderscheid wordt gemaakt in genre als het gaat om een historisch verhaal. De meeste historische verhalen grotendeels fictief en gebaseerd op enkele feiten en er wordt een scène omheen geschreven. Dat gebeurt hier ook, maar het wordt opeens omschreven als een ander genre en dat volg ik niet helemaal.  

Maar fijn dat je meegeeft wat je erbij voelt, ik neem het mee.