#566 Tʀᴀɴᴇɴ, Zᴡᴇᴇᴛ ᴇɴ Bʟᴏᴇᴅ (2e versie)

Leuk verhaal, pijnlijk einde.

Soms staat er iets teveel uitleg, waar je het in mijn ogen evengoed/beter aan de lezer kan overlaten. Bijvoorbeeld hier:

Ze jammerde en tranen stroomden. ‘Wees sterk, mijn brave jongen.’

Tranen stroomden. 'Wees sterk, mijn brave jongen.'
=> De lezer leest het gejammer.

Maar dat is misschien ook een kwestie van smaak. Graag gelezen, deze bijdrage van je! :)

@bvdc25 dank voor je commentaar, maar mijn bedoeling was om dit verhaal te laten verdwijnen. Ik begrijp nu niet wat daarvoor het juiste protocol is. Dus ik besluit nu maar de tekst geheel te verwijderen.

Of misschien moet ik het toch maar laten staan (terugzetten inmiddels)? Dan is het niet volgens de opdracht, maar wijzigen/aanpassen/opnieuw kan dan maar niet.

Ik laat het toch maar liggen zoals het is en verwijder het niet.

Misschien wel, zocht ik het gemis aan concrete geschiedenis als excuus om het saaie cliché verhaal te laten verdwijnen.

@bvcd25 wat betreft dat jammeren en tranen los ik het nu zo op:

Ze jammerde en tranen stroomden. ‘Wees sterk, mijn brave jongen.’ Toen trokken de mannen haar weg.

➛

Ze jammerde: ‘wees sterk, mijn brave jongen,’ en als een vallende traan trokken de mannen haar weg.

eventueel maak ik het nog passief met 'werd ze weggetrokken' omdat die 'als' nu ook op de mannen kan slaan.

Dag Tinus,

Dit verhaal vind ik echt minder.
Rond de stoffige bouwplaats van de Linzjak Karami woonde Qulyeni sinds zijn vroegste herinneringen: zijn moeder, haar glimlach, de verhalen voor het slapengaan, en hoe hij haar hielp werken. 
Ik begrijp de functie van de dubbele punt niet. en hoe hij haar hielp werken. kan ik ook niet plaatsen. 
Bij  Haar verknochte vingers  krijg ik geen beeld. 
Qulyeni ook niet, een spijt die hij altijd met zich mee is blijven dragen.  Ik kan als lezer niet duiden waar het 'ook niet' naar verwijst en waar hij spijt van heeft.

Dan haak ik als lezer al af. Sorry.

Hallo Angus, dank voor dat punt. Ik had blijkbaar wat Duits gebruikt. Ik bedoelde verbeende vingers. Aan de rest van die alinea ga ik ook nog wat sleutelen.

en hoe hij haar hielp werken. Haar verknochte vingers konden het werk niet meer bijhouden. Qulyeni ook niet, een spijt die hij altijd met zich mee is blijven dragen.

➛

en hoe hij haar hielp. Door haar verbeende vingers kon ze het werk niet meer bijhouden. Maar Qulyeni's hulp mocht niet baten, een spijt die hij altijd met zich mee is blijven dragen.

Jammer, want ik vond verknocht mooi klinken. Maar duidelijkheid gaat uiteraard boven alles.

Hoi Tinus, pas bij de voorlaatste alinea trek je me in het verhaal. Alles ervoor gaat alleen over de personage Qulyeni, nergens over de geschiedenis van een plaats. Bestaat Linzjak Karami wel? Google geeft geen resultaten.

Ookal was hij nog jong. --> ook al

Interessante thematiek, met een wrange onderlaag. Ook de personages zijn interessant.

De eerste alinea’s kan ik niet helemaal duiden in tijd of plaats. Het klinkt Pools? Google levert ook niet zoveel op.

Persoonlijk zou ik meer focussen op het conflict van stelen en de degradatie die daarop volgt: volgens mij zit daar een hoop interessants voor het verhaal, maar gaat dat nu snel voorbij.

Verder wel goede focus op het menselijke verhaal. Wat mij betreft zou er iets meer historische inbedding mogen, juist zodat het wel duidelijk wordt waar of wanneer het verhaal zich afspeelt.

Ik heb hier dus werkelijk geen idee, maar een zinnetje als deze zou al wat richting kunnen geven: De mannen op de bouw vertelden verhalen over de oorlog, verhalen die Qulyeni liever niet had gehoord.

Dank voor het commentaar Rik. Het concrete historische is tijdens mijn schrijven helaas verloren geraakt. Ik had rondom twee thema's – de pizza Margherita en het idee van twee kerken pal naast elkaar – heel wat onderzocht, maar er vloeiden geen spannende verhalen uit die binnen de woorden pasten. Enkele oudere commentaren zijn ruïnes van mijn twijfels om het gehele verhaal maar te verwijderen nadat ik erachter kwam dat ik dat punt was vergeten (les voor mijzelf: herlees de opdracht voor het plaatsen).

De Linzjak Karami is volledig fantasie, maar als je wilt kun je er verschillende touristische trekpleisters op plakken. Het verhaal is inderdaad, helaas, niet heel erg concreet geschreven, en kan op meerdere plaatsen worden toegepast. De naam Qulyeni heeft overigens wel een verborgen achterliggende gedacht (echtwr ook wel weer simplistisch, maar goed het is enkel een manier om een unieke naam te verkrijgen).

@Fief ja, zucht, na lang spelen met concrete historische feitjes, ben ik geëindigd bij een verhaal dat in het verleden afspeelt van een abstracte toeristische plek. Zo ben ik vergeten dat het concreet moest zijn. Ik zie overigens dat ik niet de enige ben. Ik wilde na twijfels het nog verwijderen en opnieuw beginnen, maar ik heb geen idee of en hoe dat werkt. Dus nu zit ik vast aan deze toren.

Ik kan me voorstellen dat ik nog teruguit het verhaal realistisch/concreet kan maken. Die Linzjak Karami kan zomaar een andere megalomane toren zijn.

Die vloer werd het paradepaardje van de Linzjak Karami: het hoogste zwembad ter wereld, met goud bekleed. De mooiste plekken op aarde zijn gemaakt van de duurste materialen.

➛

Dit gaat naar de inleiding.

----

Tevens heb ik de titel 'bloed zweet en tranen ' omgezet naar 'tranen, zweet en bloed'. Dat is de volgorde waarin ze in dit verhaal voorbij komen.

 Zijn hulp had echter geen effect, een spijt die hij altijd met zich mee is blijven dragen

->

 Zijn hulp had echter geen effect.

-----

Scheelt woorden en is ook wel overbodig.

‘Qulyeni!’ zij hij boos en stampte op de plank van woede. De plank brak. 
 Daar zou ik me dan toch vooral op richten. Dat lijkt een scene uit een komische film uit de jaren twintig van de vorige eeuw met Buster Keaton in de hoofdrol. 

Haha, jaren twintig, dan heb ik in iedergeval een beetje historie te pakken.

Met de vele verhalen die ik rondom deze opdracht verzon begonnen ze meestal al gauw buiten de 400 woorden uit te deien.

In dit geval is het de bloed-zweet-tranen. Ok dus, al die drie tegelijk, dat werkt niet makkelijk in een kort verhaal. Zodoende verloopt het verhaal heel erg (te) spoedig.

Tegelijkertijd vond ik het ook lastig om de focus op een enkel moment/idee te mengen met een bredere (historische) achtergrond.

Hallo Tinus,

Al veel gezegd en geschreven.

ik heb de indruk dat je te veel in het verhaal wilde stoppen en de beperking in woorden je belemmerd hebben de verschillende aspecten goed uit te werken. De vriendschap, de diefstal, uitbuiting, de tragische dood. Stuk voor stuk mooie thema's, die nu in vogelvlucht langskomen.

In potentie dus goed concepten voor een lang verhaal.

Ik heb een kortere versie toegevoegd. Misschien lijkt het tegenstrijdig, maar ik denk dat, naast het uitwerken als een lang verhaal, het inkorten een effect bereikt dat ook een oplossing is. Een soort van drie ukv-tjes die ik aanelkaar moet puzzlen.

Ik heb ook nog die Jona eruit geschreven. Dat heeft wel het grootste effect. Nu kan het tweede deel ook meer om zijn moeder gaan.

Ha Tinus,
Het eelt groeide als de muur die hij in zijn gedachte langzaam opbouwde om de gedachten aan zijn moeder te vergeten. Maar zijn betonnen huid was zwak, het brokkelde af

Ik zou hier overwegen om in zijn gedachte te schrappen (daar hoort ook nog een n) om zo vaak gedachten achter elkaar te vermijden. Ik dacht even dat je met de plank van woede iets metaforisch bedoelde. Bij meermaals lezen ging ik het verhaal meer waarderen. 
 

Dank voor je commentaar Emmy. Goed punt over de gedachten (en ik had het ook al tijdens jouw lezen en schrijven gewijzigd).

De plank van woede, dat zou een leuke metafoor zijn, maar is hier niet het beeld dat moet worden geschetst. Ik heb m gewijzigd.

Ik heb die zin nu meer aangepakt

Het eelt groeide als de muur die hij in zijn gedachte langzaam opbouwde om zijn moeder te vergeten. Maar zijn betonnen huid was zwak, het brokkelde af.

➛

Met het eelt groeide ook de muur rondom de gedachten aan zijn moeder. Maar het was rot en zwak, het brokkelde af.