#566 - De snede

Wat kun jij lekker schrijven. Goeie setting elke keer. Ik moest er wel ff inkomen. Vanaf 'Restaurant geluiden vervagen' zat ik er goed in. Het einde is ijzersterk.

Kijkend naar de schrijfopdracht: "De focus moet liggen op het menselijke verhaal en niet op de feiten - de vuistregel is dat het verleden het decor vormt." Hoe vind je dat je hier in geslaagd bent?

Mooi geschreven, als altijd.

Chapeau! :-)

Dank bvdc

@wout: dank paste het nummer aan. 
 

Kijkend naar de schrijfopdracht: "De focus moet liggen op het menselijke verhaal en niet op de feiten - de vuistregel is dat het verleden het decor vormt." Hoe vind je dat je hier in geslaagd bent?

excellent natuurlijk. Zelfs de vuistregel kreeg een plaats ;)

Ik had niet anders verwacht :) Het mes snijdt aan twee kanten: het decor is zowel speelveld voor interpretatie als drager van historische feiten. Waar ligt voor jou de balans, en hoe zorg je dat het mes scherp blijft? Ik eindig zelf vaak met 2 ongelijke stukken.

Tony, eerst dit zeurtje: de zin: 'waarom de jongen in vaders slaapkamer vluchtte toen Samara ...' zorgde even voor verwarring omdat het zo lijkt of de jongen vluchtte in de slaapkamer van de vader, wat verder geen zin heeft.  Ik suggereer: 'waarom de jongen vluchtte die zich in vaders slaapkamer bevond...' 
Verder een knap stukje lectuur waarin naast de historische context het menselijk verhaal tussen de drie protagonisten op een boeiende en beklijvende wijze wordt weergegeven. 

Dag Tony,

Ik zou dit geen lectuur durven noemen.
Eerder een geslaagde literaire ontmanteling van een geheim uit het verleden.
ZGG

Een mysterieus manuscript, dat doet het altijd goed!

Het begin is wel wat zoekend: gaat het over ene Pieter Cruyt? Gaat over over iets obscuurs met pijn als zuivering? Waar is hier naar toe kwam? En dan is er ook nog een jongen, is er een restaurant en een kamertje waar vader kwam - en is dat restaurant en dat kamertje dan in het ziekenhuis? En dan zijn er geen VOC-uniformen, wat logisch lijkt aangezien er wel een airco is en die twee niet met elkaar overlappen.

En dan komt het verhaal wel op gang, met de jongen die binnenkomt. Maar zijn ontboezeming voelt eigenlijk een beetje raar. Alsof hij de zoon van zijn recent-overleden geliefde probeert te versieren?

Ik denk dat er een hoop interessante bouwstenen zijn, met in de kern  interessante personages met een dynamiek die de moeite waard is om uit te werken. Ik vermoed dat het fragment te vol is voor de vierhonderd woorden - het maakt wel nieuwsgierig, maar misschien dat het beter tot zijn recht komt als een lang stuk. 

Intrigerend verhaal dat meer woorden verdient. Graag gelezen.
Waarom gedachtestreepjes in plaats van komma's of puntkomma's?

Voor jou @Fief paste ik het aan, streepjes, komma's punten, ze zijn belangrijk.

@rik: je hebt gelijk, ik perste te hard.

@Angus: dank, teveel dank

@Gi: als altijd scherp, ik loste het (denk ik) op met in naar uit te veranderen.

@wout: het mes scherp houden kan je op twee manieren: ofwel nooit gebruiken, ofwel vaak slijpen. Ik hou van lepels.

Boeiend verhaal en zeer beeldend geschreven.

De vierde alinea vond ik wat lastig. Ik kon het niet helemaal reconstrueren. Kon de jongen niet goed plaatsen. De suggestie van Gi vond ik daarbij wel een goede.

Graag gelezen 

Ha Tony,
Ik zou bij het stuk over de ring de zin iets anders formuleren om meermaals zijn vader’s te voorkomen:
Samara draait aan de ring die eerst aan zijn vader behoorde. 
Mooi die sfeer die dat opschrift (Privé etc.) meteen schetst. 
 

Bij dit gedeelte: Samara sluit het dossier. Hij wil weten waarom vader elke donderdagavond hiernaartoe kwam, waarom hij die laatste nacht Samara's naam kreunde, waarom de jongen uit vaders slaapkamer vluchtte toen Samara thuiskwam van Cambridge.
heb je gekozen voor een beschrijvende aanpak. (Hij wil weten etc.) Ook denkt Samara hier over zichzelf in de derde persoon door te schrijven: waarom hij die laatste nacht Samara’s naam kreunde.  

Je zou er ook voor kunnen kiezen om meer in de huid van Samara te kruipen, minder te beschrijven:
Samara sluit het dossier, de vragen in zijn hoofd tetteren door: Waarom kwam zijn vader elke donderdagavond hier? Die laatste nacht, het kreunen van zijn naam. Samara, samara. Wie was toch die jongen die hij de slaapkamer van zijn vader uit zag stuiven bij thuiskomst van Cambridge?

Er is een perspectiefwissel bij de jongen die binnenkomt, eerst is het verhaal vooral vanuit Samara’s perspectief geschreven, daar wissel je naar de jongen die binnenkomt. Jij schrijft:

Een jongen komt binnen, universiteitspas om zijn nek, donkere huid, Sri Lankaanse trekken, jonger dan Samara eerst dacht. Hij ziet de foto, dan Samara, dan de ring.

Ik zou hier kiezen voor: Een jongen komt binnen, universiteitspas om zijn nek, donkere huid, Sri Lankaanse trekken. De student, verrassend jong, kijkt hem indringend aan, bestudeerd de foto, dan de ring. 
'Jij bent zijn zoon,' zegt hij in perfect Engels. 'Hij vertelde over je. Cambridge, geschiedenis. Hij hield van je... Maar ook van mij.'

Prachtig einde, met die parfum die tussen hen inhangt. 

Je verhaal met veel plezier gelezen. Ik hou het kort er is al genoeg over gezegd.

Favorieten: Zoals de parfums in het verhaal ruikt ook het verhaal zelf. Fris, maar tegelijkertijd ook overweldigend en weinig subtiel, als een Paco Rabanne Ultraviolet (dat doet zich voor als fris, maar is tegelijkertijd ook vol met vanille, amber en kruidige zwoeligheid).

Minder fan: Een bepaald stuk vind ik wel onduidelijk

Hij glimlacht verdrietig. 'Hij rook naar jouw aftershave. Jullie gebruiken dezelfde.'

Samara ruikt vaders parfum op zijn huid

Behalve dat dat laatste nogal intiem is voor een prille ontmoeting, lijkt het hier alsof beiden – Samara en die jongen – naar hetzelfde ruiken.

En dit stuk

Voetstappen in de gang - bewaking doet de ronde.

dat is ook niet heel duidelijk. Zit hij in een gevangenis, of een gekkenhuis? Waarom is er bewaking?

Hoi Tony,

Andere invalshoek dan je normaal gebruikt. Ik moest er even aan wennen, maar het is zeker niet minder geslaagd. Het verhaal suggereert dat er spanning zit tussen de student en de zoon. Opzich een leuke invalshoek, maar wel kort door de bocht in zo'n klein verhaal. Dat is echter maar een kleine kanttekening bij een verder goed verhaal. Graag gelezen.