#564 - Museumstuk

Ik moet dit stuk nog laten bezinken, maar over de laatste slotzin heb ik wel een vraag. Is 'net als ons' niet beter dan 'net als wij'?

----

Bepaalde zinnetje zijn een gewoonte

• 'ruikt naar ... en iets ...'
• alsof... (de handleiding en de morsetaal)

alsof het een huwelijk is waarbij je ze als een gewoonte verwacht en beklaagd als ze er wél zijn en evengoed als ze er niet zijn. Soms hebben ze die jeugdige souplesse, andere keren lijken ze een beetje verrimpeld.

Dank Tinus, inzinken, bezinken, ontwikkelen, doortasten, wat er ook nodig is, het is een flutstuk, spendeer er niet teveel energie aan ;)

Gewoontes of stramienen, ze sluipen erin, ik moet ze doden, maar misschien ook niet... (toch dank!) En tja, die oude muzes, soms zijn ze verrimpeld, maar doen ze het nog verrukt goed in bed ;)

In het Nederlands is het net als wij correct. De vorm "net als ons" is niet juist in de meeste gevallen. De vorm "wij" is de onderwerpsvorm en wordt gebruikt wanneer het persoonlijk voornaamwoord het onderwerp van de zin is, zoals in "net als wij". De vorm "ons" is de voorwerpsvorm en wordt gebruikt als het voornaamwoord een ander zinsdeel is, zoals een lijdend of meewerkend voorwerp. 

Kwestie van smaak (en taalgebied) veronderstel ik ...

Zeker geen flutstuk, ik vind het erg goed! Met plezier gelezen.

Dialogen zijn raak. Humor. De suggestie is super krachtig.

Themathiek is origineel, geen cliché relatiedrama.

Gaaf gedaan!

Ah, het zou kunnen, maar dan is de betekenis anders.

- Laat haar maar scheef hangen, net zoals je ons laat scheef hangen.

versus

- Laat haar maar scheef hangen, net zoals wij scheef hangen.

Ik zou het overigens geen flutstuk noemen. De dialoog loopt mooi met die korte flarden van zinnen. En je spelt er altijd een grotere wereld aan de woorden vast op een kundige manier.

Die eerste zin over lauwe melk en oud hout, begrijp ik bij het herlezen nu ook wel beter en het 'iets dat hier niet hoort' past er ook wel bij. Als je het de eerste keer leest, en nog niet over dat schilderij weet, dan komt het wel een beetje over als die geforceerde zinnetjes om spanning te creëren zoals, 'de deur kraakte' of 'zijn hart bonkte in zijn keel'.

Originele insteek Tony, met toepasselijke titel. Ik heb het met een glimlach gelezen. Je trekt me het verhaal in door de korte schets van de situatie, gebruik makend van zintuigelijk schrijven, geur en kleur. Fijne dialoog, waarin uitgesproken en onuitgesproken irritaties, en de contouren van dit huwelijk zich duidelijk aftekenen. Mooi; ‘Dat portret weegt meer dan jouw geweten.’  

Voor mij had je tekst compacter gemogen, zonder de bloedneus bijvoorbeeld, en de enveloppen op de deurmat. Ze roepen bij mij nu meer vragen op, dan dat ze iets toevoegen aan het verhaal. Je dialoog is denk ik sterk genoeg om het verhaal te kunnen dragen.

Scheef stukje. Maar geheel in lijn van de opdracht. De relaties buitensporig. Ik zou wel een of twee darlings killen. Verder graag gelezen. 

Mijn verwachtingen liggen hoog bij jou, maar die worden telkens ingelost. Leuk stukje met goede dialoog. Inderdaad een paar darlings killen, we weten wat je kan ;-), dan leest het imo (nog) vlotter. Zeer graag gelezen alweer!

Dag Tony,

Zondagochtend. Grijs licht. De woonkamer ruikt naar lauwe melk, oud hout en iets dat hier niet hoort.

Dan ben ik al verkocht. Zo word je, ik in ieder geval, een verhaal in getrokken.
Graag gelezen.

Nee, zeker geen flutstuk..ik voelde het in .in lijf. Heel.mooi geschreven.

Ha Tony,
Bij de zin over de woonkamer kies je voor: iets dat hier niet thuishoort. Ik zou daar kiezen voor daar.
Mooi beeld dat bekladden van de toast met boter. Ook het terugkerende van zuivelproducten waarbij je later als lezer erachter komt dat het een Vermeer betreft is sterk. Je hebt prachtige vondsten en observaties. Keurig zoals hij alles doet tegenworodig. Ik zou toch hier en daar een darling killen zodat het verhaal niet topzwaar wordt. De zinnen zijn prachtig maar als lezer heb je af en toe een adempauze nodig, ik althans. Ik moest hardop lachen bij die marktplaatsbeschrijving.

"...terwijl ze haar toast met mespuntjes boter bekladt.'' Daarbij stel ik me een pietlutterige dame voor, met een zuinige mond. En haar partner is dus ook zo'n type geworden:"Keurig. Zoals hij alles doet tegenwoordig." Iemand die elke scheet angstvallig binnenhoudt. Maar ooit stalen zij een heuze Vermeer. En nu, wat is er over? Gebikker en getreiter, zuinig en pietlutterig.

Voor mij heel sterk de beelden,  die je neer zet. Twee mensen die elkaar van alles verwijten maar gewoon van hetzelfde hout zijn gesneden, wat ook verder door het hele verhaal heen gaat. Verwijt de één de ander dat ze/hij zuur is geworden en niet meer kan genieten van het leven? 

Het verhaal laat me achter met een vraagtekens. Maar niet omdat het niet zou kloppen. Gewoon omdat het uitnodigd om over na te denken Wat zijn het voor mensen, waarom doen ze zo. Snappen ze het dan niet... etc. etc. Echt knap gedaan en een mooi integrerend verhaal neergezet dat naar meer smaakt.