#563 De stranddag

Hoi Tinus,
Tijdens het lezen kwamen er wat vragen in me op maar het einde heeft daar inmiddels al antwoord op gegeven. Alleen de eerste zin zie ik niet helemaal voor me. Verder graag gelezen!

Het is een verhaal dat in een vroege versie 444 woorden telde (normaal zit ik vanaf het begin wel rondom de limiet). Ik heb het sterk moeten inkoken en concentreren. Dus ik kan me voorstellen dat er wat taaiere stukken tussen zitten. Voor mij leest de tekst echter heel anders dan voor een ander en ik kan eroverheen lezen. Hou je dus niet in om aan te geven waar je deze stukken proeft.

Het originele begin was 61 woorden ipv de huidige 43:

Mijn familie op het strand. Jeroen en Luuk mengen zich met het geschreeuw van de meeuwen en het geruis van de golven. Naast mij verspreidt Linda een geur van kokos met haar zonnebrand. Ze kijkt me aan en strijkt een hand langs mijn wang. “Och, Jozias. Lieverd,” fluistert ze zoet. "Doe maar even een dutje, ik let wel op de kinderen.”

Leuk stukje dat je tot de laatste zin doet afvragen wat er precies gebeurt. Een beetje cliché misschien, ontwaken uit een droom helemaal op het eind, maar niettemin goed geschreven vond ik. Enkel de zin "Niet in zee verdronken toch?" moest er van mij niet staan (ik wil zeggen dat zou ik aan de lezer overlaten). Het lijkt me duidelijk dat dit, aan zee, in die omstandigheid, op dat moment, je eerste gedachte zou zijn. Graag gelezen verder.

Goed punt. Ik heb het niet geheel weggehaald maar wel veranderd 'niet in zee verdronken toch' ➛ 'niet verdronken toch?'

Dat het einde wat cliché zou overkomen was ik al bang voor. 

Hoi Tinus,

De afwegingen en de mijmeringen die je personage heeft, vind ik redelijk goed uitgewerkt. Zeker in de context van een fijne stranddag met de familie. Je zou toch denken dat juist dat de momenten zijn waar je volop van je gezin geniet. Daarbij is het ook goed gevonden dat je held daarbij complete andere levens en partners verzint op basis van carrièrekeuzes en de stereotypen die daarbij komen kijken. Dat maakt die fantasieën over een beter leven herkenbaar: we zijn allemaal wel eens ontevreden. 

Voor mij persoonlijk leest het gehele verhaal uiteindelijk niet zo prettig, omdat 'het was maar een droom' voor mij een cliché is dat mij uit het verhaal haalt en het teniet doet. 
Voor de mensen voor wie dat niet geldt, heb je wel een leuk verhaal geschreven.

Het cliché 'het was maar een droom' is er zo eentje dat een beetje in een grijs gebied valt. Sommige mensen storen zich daar niet aan, of vinden het een mooi middel om zo een wat-als scenario uit te werken, en andere krijgen er echt nare kriebels van. Omdat het dus geen 'algemeen gehaat' cliché is kan je het op zich dus best gebruiken. Maar weet wel dat het tegen je kan werken. Dan kan je per verhaal een goed overwogen beslissing maken of je die manier van schrijven gebruikt of niet. 

Goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

 

Ik hoopte al dat de cliché-expert er een toelichting op zou geven. De droom kwam ik niet tegen tussen je stukjes over cliché maar ik voelde het al wel dat het iets cliché heeft. Ik dacht zelf, omdat het wel duidelijk was aan het begin dat hij ging slapen, dat het in ieder geval niet als verraad overkomt en een deus ex machina. 

Ik heb nu denk ik al een oplossing. Die Jozias, hoeft ook niet per se uit zijn droom terug te komen. Misschien laat ik hem wel doorleven met die andere vrouw, en krijgt hij daar de wens: 'had ik maar Nederlands gestudeerd'. Dan krijgt het meer de draai van een alternatieve wereld, ipv een droom.

Aan de andere kant, als ik het op die manier aanpak, dan krijg ik minder sterk dat: 'als je iets in je leven zou kunnen veranderen, zou je dat dan doen?' En het idee van eeuwige herbeleven van je leven bij Nietzsche. Ik weet niet of ik goed mijn insteek daaraan heb kunnen geven, maar de angst van Nietzsche zie ik als opgelost door berusting in tevredenheid met wat je hebt. Nietzsche heeft overigens een mooi aformisme over een sprong in het diepe geschreven: "Wenn du lange in einen Abgrund blickst, blickt der Abgrund auch in dich hinein".

In dit stukje vind ik 'ze leest een boek' wat abrupt

Ja, rechten. Dan was ik met een pittige vrouw. Duur nonchalant kapsel, bijdehante blik, strak lijf in krappe bikini. Ze leest een boek.

De stranddag van Jozias Zweifel. 

Hé dat ben ik. Alleen… die titel ken ik niet.

“Wat lees je?”

"Sst,” zegt ze.

Ik zou het kunnen veranderen in iets als

Ja, rechten. Dan was ik met een pittige vrouw. Duur nonchalant kapsel, bijdehante blik, strak lijf in krappe bikini. En dan lezen we vanuit onze sjieke strandstoelen

De stranddag van Jozias Zweifel. 

Hé dat ben ik. Alleen… die titel ken ik niet.

“Wat lees je?”

"Sst,” zegt ze.

Leuk verhaal dat ik met plezier gelezen heb.

Leuk verhaal dat je van het ene been op het andere zet. Graag gelezen. Wel een pijnlijke manier om bij de les te komen. Een bal in je gezicht. 

Hoi Tinus,

Het is wellicht wat cliché, maar wel prima gedaan. Ik merk zelf dat ik de opdracht er wat minder goed in herken. Maar het concept is verder leuk en de uitwerking prima. Graag gelezen

De sprongopdracht... Het gaat hier niet om een persoon die op het punt staat een sprong in het diepe te wagen, maar over een persoon die peinst over een van zijn sprongen uit het verleden.

In dat verleden is hij gegaan voor de passie, in plaats voor geld en roem (door Nederlands te studeren in plaats van rechten). En in plaats van dat we met de hoofdpersoon meegaan tijdens die sprong of vooraf aan die sprong, gaan we met hem mee ná die sprong, als hij er nog eens een keer over nadenkt.

Ik dacht, dat is wel een leuk alternatief. En tegelijkertijd is het (die spijt/angst/verlangen rondom keuzes) ook wel een thema dat ik interessant vind. Het idee dat het eigenlijk hoe dan ook wel goed komt is voor mij een ontnuchterende oplossing. (het is ook wel deels geïnspireerd door de film the butterfly effect)

Hallo Tinus

Leuk om te lezen. 

Door de zin 'misschien onze laatste vakantie" speelden tijdens het lezen allerlei scenario's in mijn hoofd. 

Heeft hij het voornemen van zijn vrouw af te gaan? Gaat t zo slecht met de verkoop van boeken dat ze het niet meer kunnen betalen? Is ie terminaal?

Hoewel het einde duidelijk maakt dat ie droomt, blijft de vraag waarom het mogelijk de laatste vakantie wordt, onbeantwoord. Of is ie op het moment dat hij dat denkt ook al aan het dromen?

Het is de laatste vakantie omdat hij het niet meer kan betalen. Hij is schrijver en het boeken verkopen is niet zo lucratief als dat het was.

Op deze plek was het origineel ook een stuk langer (42 woorden ipv 29)

Als ik mijn ogen sluit, val ik nog niet in slaap. Ik pieker. Waarschijnlijk zal dit onze laatste vakantie zijn in ons huisje. De boekenverkoop is ingestort. Niemand leest nog. Waarom moest ik ook schrijver worden? Had ik maar geen Nederlands gestudeerd.

Ik begrijp de alternatieve associaties (weg gaan van vrouw, terminale ziekte), vooral ook omdat hij verderop fantaseert over een andere vrouw. Ik had gedacht dat het met die boeken verkoop en 'waarom moest ik schrijver worden' wel duidelijk zou zijn. 

Als ik de mogelijkheid zie om wat woorden te verschuiven kan ik het mogelijk wat verduidelijken. Maar het is wel heel krap.

Nu staat er

     'niemand koopt nog boeken'

Zou het volgende kunnen helpen als verduidelijking?

     'niemand koopt nog mijn boeken'

Hallo Tinus,

Dw financiële malaise is het meest voor de hand liggende scenario en die situatie os ook wel duidelijk..Maar zijn gedachten springen meteen over naar fantasieën over een andere vrouw. En het verhaal legt daar ook veel nadruk op. Waarmee het tweede scenario in zicht komt. 

En al met al redlecteert hij misschien op zijn hele leven gezien de filosofische vraag van zijn gedroomde boek. Dat zou op het derde scenario kunnen wijzen.

Het verhaal houdt voor mij al die opties open en eerlijk gezegd vind ik dat ook niet zo bezwaarlijk.  

Ik leg het zwaartepunt van het verhaal bij die ene opmerking (laatste vakantie)

Een ander legt het zwaartepunt mogelijk bij het fantaseren over een andere  partner en het concluderen dat het toch zo slecht niet is. 

Je hoeft het in mij  optiek dan ook niet te wijzigen tenzij jezelf de lezer wel een bepaald kant op wilde sturen.

Onee ik vind het juist leuk als de lezer er wat anders in ziet. Soms probeer ik dat ook express te creëren. Maar het moet wel goed leesbaar blijven.

Om toch iets meer nadruk op die geldzorgen te leggen heb ik het volgende verandert:

'Dan was ik nu met een pittige vrouw.' ➛ 'Dan was ik rijk en met een pittige vrouw.'